Hij speelt nog maximaal 140 minuten in het oranje shirt van Bloemendaal dat hij al zes jaar draagt. Maar vlak voordat hij zijn stick opbergt, liet Florian Fuchs nog even van zich horen. Hij schoot donderdag de winnende shoot-out binnen tijdens de eerste finale tegen Pinoké. Maar de complimenten passt hij graag door naar zijn keeper.
‘Hou je het wel kort met Fuchsie? Hij is een beetje moe’, lachte Bloemendaal-teammanager Govert Ho toen hij de kleedkamer indook om Fuchs te halen. Ze zijn dus meer dan zuinig op ‘m. De dertigjarige spits die zo zijn plek heeft gevonden op ’t Kopje en ook in Nederland blijft wonen.
Een paar minuten blijft de deur van de landskampioen gesloten. Dan komt de dertigjarige spits naar buiten. Hoffelijk, als altijd. Hoewel – daar had Ho gelijk in – hij inderdaad aan het eind van zijn Latijn is.
Schitterende slijtageslag
‘Klopt, ik ben moe. Dat geldt voor iedereen, denk ik.’ De Duitse aanvaller betreedt het kleine gangetje van het clubhuis van Pinoké. Tussendoor passeren teamgenoten en tegenstanders. Allemaal gesloopt na de schitterende slijtageslag (3-3 en dan nog de shoot-outs) die vlak daarvoor op het hoofdveld plaatsvond. Het is zoeken naar een rustig plekje. Zeker omdat in de enige lege ruimte net een verse luier is weggegooid.
‘We wisten vooraf dat het zwaar zou worden’, stelt Fuchs, hangend tegen een muurtje. ‘Pinoké heeft een hele goede ploeg. Ze zijn het hele seizoen al sterk. Het was voor het publiek een mooie wedstrijd, denk ik. Het ging heen-en-weer.’ Even een vette grijns, ook met oog op z’n naderende afscheid. ‘Hier doe je het voor. Zeker als je als winnaar van het veld afloopt.’
Florian Fuchs demarreert weg bij de verdedigers van Pinoké. Foto: Koen Suyk
De last-minute-corner met een omweg
Vervolgens weer op serieuze toon: ‘We hebben in het tweede en derde kwart te weinig laten zien. Daarin hadden we niet de controle zoals in de beginfase. Als je dat mist, wordt het een lastige wedstrijd. We waren in die fase in ons hoofd niet zo scherp.’
Het duurde vervolgens lang voordat Bloemendaal een antwoord vond op de derde goal van Pinoké. ‘Ik vond juist dat we het goed deden. We bleven rustig. In zo’n situatie waren we vroeger sneller voor een individuele oplossing gegaan. Dat zit nu niet meer zo in ons systeem. Misschien hadden we iets aanvallender kunnen zijn, maar het is knap dat we uiteindelijk alsnog die goal maken.’
Een treffer die met een omweg tot stand kwam. Allereerst de video-aanvraag van Bloemendaal, die tot een last-minute-corner leidde. Vervolgens een fout op de kop, waardoor stopper Arthur van Doren zelf moest schieten. En warempel. Zijn bal ging erin. Of raakte Fuchs ‘m nog aan? ‘Nou, misschien een heel klein beetje. Maar ik wil ‘m echt niet claimen. Het is de goal van Tuur, hij raakte ‘m goed.’
Bloemendaal viert de 3-3 van Arthur Van Doren. Foto: Koen Suyk
Shoot-outs, een specialisme van Bloemendaal
Bloemendaal ging door die goal, die 59 seconden voor tijd werd gemaakt, met een mentale opsteker van jewelste de shoot-outs in. Een klusje, ook dat nog, dat de Mussen de laatste tijd meer dan goed ligt. Bloemendaal won vorig seizoen drie beslissingsduels – waarvan twee in de finale tegen Kampong – op die manier. ‘We zijn er echt goed in geworden’, oordeelt Fuchs, die na drie missers van Pinoké de derde benutte en voor de beslissende shoot-out van Bloemendaal zorgde.
Na afloop vloog hij meteen zijn doelman, Maurits Visser, om de hals. ‘Maurits heeft het in die wedstrijden vorig jaar waanzinnig gedaan. En nu deed hij het weer fantastisch. Als je keeper daarin zo goed is, geeft dat de rest van het team zo veel vertrouwen. Alle credits dus voor hem.’
Ontlading bij Bloemendaal na de gewonnen shoot-outs. Foto: Koen Suyk
Zijn laatste weekend
En daardoor begint Fuchs met een glimlach aan zijn laatste weekend als hockeyer. Na acht jaar bij UHC Hamburg, en zes seizoenen bij Bloemendaal houdt de olympisch kampioen van 2012 het echt voor gezien.
‘Ik houd die gedachte nog een beetje op een afstandje’, zegt Fuchs, die vorige maand een hoofdrol speelde in de gewonnen EHL-finale tegen Rot-Weiss Köln. ‘Anders slaat het misschien door. Het is namelijk wel echt heel emotioneel. Dit team is voor mij meer dan hockey. Hopelijk kan ik alles als kampioen loslaten en genieten.’
Kortom: die emoties moeten nog even in de koelkast. Eerst nog de tweede hoofdprijs van dit seizoen pakken. Fuchs en Bloemendaal zijn er nog maar zeventig minuten van verwijderd.
1 Reactie
rob-tettero
Florian jij bent een echte held die op het veld laat zien hoe het spelletje gespeeld moet worden. Een genot om naar te kijken hopelijk straks in Heren 2. Jij bent en blijft een Bloemendaler. morgen misschien met een hele grote oranje strik om je einde van je imposante hockey loopbaan te vieren.