Na het vertrek van Teun Beins naar landskampioen Bloemendaal moest Oranje-Rood op zoek naar een nieuwe strafcornerspecialist. De keuze voor Gijs van Merriënboer was een gok, maar blijkt een schot in de roos.
Op papier deed de gedaanteverwisseling van de 23-jarige hockeyer Van Merriënboer enigszins denken aan het klassieke verhaal van de keeper die wordt opgesteld in de spits. Voorheen kwam Van Merriënboer als hardwerkende verdediger spaarzaam in de schijnwerpers, hooguit wanneer hij op de flank weer eens mee naar voren stoomde. Maar vanaf dit seizoen waagde hij zich opeens aan het pushen van strafcorners, zelfs op sleutelmomenten in de wedstrijd, met alle ogen op zich gericht.
De eerste keer was het even wennen om hem te zien pushen. Maar al snel bleek hij het vak in de vingers te hebben. Met negen doelpunten in de eerste negen competitiewedstrijden kende hij een verrassend sterk begin van het seizoen. ‘Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat het al zó snel zo goed zou gaan’, glimlacht hij. ‘Ik ben er superblij mee. Het vertrouwen van het team in mij betaalt zich uit.’
Gijs van Merriënboer dolt met het strafcornerkanon van het Nederlands elftal: Jip Janssen, Foto: Willem Vernes
Als het ‘m niet ging worden, die strafcorner van mij, had Toon dat echt wel tegen me gezegd. Gijs van Merriënboer over zijn trainingen met Toon Siepman
Vijf seizoenen geleden, in zijn eerste jaar als speler van het vlaggenschip, mocht Van Merriënboer als achttienjarig talent al eens sleeppushes afvuren. Lang hield hij dat niet vol. De vele krachtsinspanningen ging hij voelen in zijn rug. Stoppen met het nemen van strafcorners was de beste optie. De noodzaak was er bovendien ook niet. Oranje-Rood beschikte al over een sleepkanon – en niet de minste: Mink van der Weerden.
Na het afscheid van Van der Weerden gaven de Eindhovenaren het vertrouwen aan de jonge Teun Beins als strafcornerspecialist. Maar toen Beins afgelopen zomer vertrok naar landskampioen Bloemendaal, was Oranje-Rood terug bij af. Ondertussen was het coach Robert van der Horst opgevallen dat in vergelijking met vijf seizoenen geleden de armen van Van Merriënboer twee keer zo breed waren geworden. Reden genoeg voor Van der Horst om hem te vragen of hij eens wat proeftrainingen met Toon Siepman wilde ondergaan. Als experiment. Zodoende stond de strafcornergoeroe twee keer per week met zijn nieuwe pupil op het veld, boetserend aan een nieuw wapen.
‘In het begin was het best vreemd. Mijn lichaam was niet meer gewend aan het pushen van strafcorners’, vertelt Van Merriënboer. ‘Behalve dat ik met Toon ging pushen, heb ik ook veel met hem gepraat. Over de techniek, over de beweging. Hij is altijd heel eerlijk. Als het ‘m niet ging worden, die strafcorner van mij, had hij dat echt wel tegen me gezegd. Maar in plaats daarvan sprak hij juist vertrouwen in me uit. Hij vond dat we erop moesten voortborduren. Dus dat hebben we gedaan. En het mooie is: last van mijn rug heb ik niet meer.’
Gijs van Merriënboer juicht afgelopen zondag nadat hij tegen Kampong (3-3) op een achterstand van 1-3 de belangrijke aansluitingstreffer heeft gemaakt. Foto: Willem Vernes
Nog niet uitgeleerd
Van der Horst noemt de ontwikkeling van de nieuwe strafcornerspecialist van Oranje-Rood stormachtig. ‘Aan het feit dat hij een hoge bal vanaf zeventig meter op je stropdas kan leggen, zag je altijd al wel dat er kracht en versnelling in zijn polsen zit. Maar dit? Dit had ik niet verwacht’, geeft hij eerlijk toe.
‘Gijs doet het geweldig. Hij heeft een mooie, strakke beweging, waarmee hij veel kan variëren. De keuze voor hem betaalt zich uit. Wat Gijs momenteel als voordeel heeft, is dat hij nieuw is. Elk team komt voor het eerst met zijn corner in aanraking. Maar ondertussen zijn we al negen potjes onderweg. Teams hebben zijn corner kunnen analyseren, maar blijven er toch moeite mee hebben. Voor ons, en voor hemzelf, is dat hartstikke positief. En hij is nog niet uitgeleerd. Sterker nog, hij is pas net begonnen.’
1 Reactie
gijssegers
Dit is natuurlijk super voor Gijs van Merriënboer en Oranje Rood! De sleepcorner is een technisch moeilijke beweging, deze moet je vanaf het begin goed leren. Anders sluipen er fouten in die vervelende blessures veroorzaken en ook het rendement van deze sleepcorner verlagen. Hoeveel hockeyers/sters lopen er in Nederland rond die zich geworpen hebben op de sleepcorner en daarin begeleidt worden door veel goed-willende trainers. Vaak gaat het proces niet goed met alle gevolgen van dien! Zou het niet veel beter zijn als Toon Siepman, die al jaren bewijst dat hij veruit de beste trainer op dat gebied is, door de KNHB gevraagd zou worden om een opleiding op te zetten in Nederland voor trainers die zich willen specialiseren op dat gebied. Na het succesvol beëindigen van deze opleiding ontvangt men een certificaat en alleen deze mensen mogen aan de slag gaan met de jeugdige hockeyers. Er gaat nu zoveel fout bij het aanleren van deze beweging dat er wel ingegrepen moet worden. De KNHB moet haar verantwoordelijkheid nemen en niet alleen bij dit specifiek item.