Het waren misschien wel de vijf moeilijkste minuten van zijn hockeyloopbaan. In de driehonderd tellen waarin hij zaterdag vanaf het strafstoeltje toe moest kijken, gaf zijn ploeg Oranje-Rood een 4-2 zege uit handen in de topper tegen Amsterdam. Toen nieuwkomer Florian Gosselink zijn straf had uitgezeten stond er een 4-4 eindstand op het bord. ‘Dit ga ik nog wel een paar keer te horen krijgen van mijn Onder14-team.’
Een beetje als een boer met kiespijn liep Gosselink zaterdagmiddag naar de overkant van het veld. Samen met zijn teamgenoten bedankte hij het thuispubliek, dat massaal op was komen draven in het lekkere herfstzonnetje. Hij klapte en zwaaide. Maar van harte ging het allemaal niet. De 23-jarige middenvelder zat met zijn hoofd nog bij dat ene moment, zes minuten voor tijd.
Vlak daarna is Gosselink niet te beroerd om daar nog even op terug te blikken. Op zijn overtreding, die zo’n bepalende wending aan de heerlijke topper gaf. Zijn tweede pas, sinds hij in de zomer Nijmegen verruilde voor OR. Hij haalt de beelden haarscherp terug. Ziet zich nog zo staan in zijn 23-metergebied, vlak voor de kop van de cirkel.
‘Ik zie dat Floris Middendorp van de linkerkant naar binnen snijdt. Ik probeer de binnenkant dicht te zetten. Ik zit laag. En hij komt tegen mij aan. Ik vang hem dus op. Ja, dat is een overtreding. Daardoor snap ik dat het een corner is.’
Dit bericht op Instagram bekijken
‘Ik benadeel het team’
Hij denkt even na. ‘Maar ik zou hier geen kaart voor geven. Het ging er over en weer best fel aan toe. Ik zag geen reden waarom deze situatie dan wel ‘opeens’ een kaart moest zijn. Het is zonde en klote. Sorry, ik kan er geen andere woorden voor verzinnen. Deze situatie gooit de hele wedstrijd om. Ik benadeel nu het team, waardoor we de overwinning uit onze handen laten glippen. Daar voel ik me schuldig over. Ik neem het mezelf kwalijk wat er gebeurde.’
Gosselink was langs de kant amper op het uitklapstoeltje gaan zitten, of de 4-3 ging erin. Uit de corner die vanwege zijn overtreding gegeven was. Daarna volgden nog vijf hele lange minuten aan de kant. Waarin OR het zwaarder en zwaarder kreeg om de voorsprong te verdedigen. Te zwaar. Want met tien man kreeg de thuisploeg ook nog de 4-4 om de oren.
Misschien was Oranje-Rood dan wel iets te hard van stapel gegaan in – met name – de eerste helft. Want daarin waren ze stukken beter dan titelhouder Amsterdam, dat op een ongekende 3-0 achterstand werd gezet. ‘Daardoor vind ik het extra jammer dat het zo afloopt. Later zal je wellicht zeggen dat het goed is dat je een punt pakt tegen de landskampioen. Maar als je er zo goed voorstaat, voelt dat niet zo.’
Gosselink in een grondgevecht met Amsterdam-aanvaller Dayaan Cassiem. Foto: Rob Römer
De buffelende stofzuiger
Gosselink had ook een aandeel in het opbouwen van die voorsprong. Vallend gaf-ie een prachtige steekpass op Struan Walker, die na 23 minuten de 3-0 maakte. ‘Haha, ik lig wel vaker op de grond. Ik ben iemand die bijna altijd open knieën en vingers heeft.’ Hij kijkt even naar de talloze half open wondjes en littekens op zijn handen. ‘Vandaag valt het nog mee’, constateert-ie. ‘Hier stond ik bij Nijmegen ook om bekend. Ik ben een kleine stofzuiger, die altijd maar doorgaat.’
Een karakterhockeyer dus. En die wordt – als we zijn ongelukkige overtreding even vergeten – erg gewaardeerd in Eindhoven. Juist dat buffelen, het knalharde strijden, was een van de pijlers bij Oranje Zwart dat tussen 2014 en 2016 drie keer kampioen werd. Een periode waar ze in de Lichtstad naar terugverlangen. En Gosselink past dus prachtig in dat gewenste dna.
‘Ik was eerst wel verrast dat ze mij belden. Ik had pas een jaar in de Hoofdklasse gespeeld. Was ik goed goed genoeg? Kan ik het aan? Ik denk het wel, zeg ik nu na een paar maanden. Ik geniet enorm van deze kans. Probeer mee te liften met het niveau en heb het in de groep naar mijn zin.’
Foto: Rob Römer
Zijn eigen Onder 14-team
Nijmegen keerde na een mooi, maar zwaar jaar weer terug naar de Hoofdklasse. Zijn oude cluppie volgt hun oude ster nog met trots. ‘Ik ben er nog vaak, omdat ik daar Jongens Onder 14-1 coach. Ik stond vanochtend nog met hen op het veld. Ze hebben met 8-0 gewonnen van Zwolle. Het was een beetje haasten om overal om tijd te zijn, maar het paste vandaag precies.’
Een glimlach breekt door. ‘Die gasten leven enorm mee. Daarom ga ik dit nog wel een tijdje te horen krijgen. Is misschien ook wel terecht. Maar dan zal ik ook vragen of ze die assist hebben gezien.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.