De wonderweek van Joep Troost: ‘Dit is niet normaal, toch?’

Hij zit in de meest bizarre week van zijn hockeyloopbaan. Pinoké-spits Joep Troost (22 jaar) kreeg zondag een uitnodiging voor het Nederlands elftal, trainde maandag voor het eerst met de groep mee en maakte vrijdag de kapitale openingsgoal in de met 2-1 gewonnen kraker tegen Bloemendaal. ‘Ik had niet verwacht dat het zó snel zou gaan.’

Het was een schitterend gezicht, vrijdagavond op het koude complex van Pinoké. De zwaarbevochten zege op het cornermissende Bloemendaal – dat net zo goed met 2-5 had kunnen winnen – zit er net op voor de landskampioen. Iedereen is klaar. Behalve Troost dan. Die mag nog even vol aan de bak. De journalisten staan opeens voor hem in de rij. En dat geldt ook voor zijn teamgenoot Marlon Landbrug, die net als Troost als stagiaire aansloot bij Oranje.

De spitsen gaan, begeleid door een medewerkster van Viaplay, samen van het veld richting het balkon van het clubhuis. Ze nemen de short-cut via de catacomben. Althans, dat denken ze. Om de paar meter worden de twee aangeklampt en gefeliciteerd. Dubbel gefeliciteerd dus. Als ze uiteindelijk bij presentatrice Anne-Greet Haars en analist Teun de Nooijer met een stralende lach hun zegje hebben gedaan, mogen ze terug naar het veld. Wat daar staat de camera van de NOS nog te wachten.

Dus daar gaan ze weer. Joepie en Lonnie. Trapje op, trapje af. De witte sokken vies door de regen en het veld. Weer door de gezellige drukte. Opnieuw de klappen op de schouders. Gelukwensen. Ze kijken elkaar lachend aan. In wat voor wereld zijn ze ineens beland? ‘Dit is niet normaal, toch? Wat gaaf’, lacht Troost, als hij tussen beide camera-interviews door even uitpuft. ‘Ongelooflijk waar we in terecht zijn gekomen. Deze week kon niet beter.’

Troost en Landbrug. Ofterwijl: Joepie en Lonnie. Foto: Willem Vernes

Het belletje en de halve finale bij het padellen

Zondag kreeg het uitstekende seizoen van Troost een extra feestelijk tintje. Want ja, dat Troost goed was gestart bij Pinoké, dat had de gemiddelde hoofdklassevolger wel gezien. De 22-jarige aanvaller scoorde inmiddels zeven keer in zijn eerste tien wedstrijden. Dat leverde hem al veel applaus en complimenten op. Maar de mooiste opsteker kwam dus aan het eind van het vorige weekend. 

Het belletje van de bondscoach.

Een telefoontje dat werd aangekondigd, door Pinoké-coach Jesse Mahieu. ‘Ik kreeg zondagavond een berichtje van Jesse, dat ik gebeld zou worden door de bondscoach. Hij stuurde me meteen het nummer door. Die heb ik meteen maar opgeslagen. Daardoor zag ik wie er een half uur later belde. Ik was trots, blij en ook verrast. Ik had niet verwacht dat het zó snel zou gaan. Ik wilde eerst een stabiele spits in de Hoofdklasse worden. En dan wel verder zien. Alleen maar mooi natuurlijk, hè. Ik ben er blij mee.’

Een dag later moest Troost zich al melden. ‘Ik hoefde me gelukkig niet voor te stellen. Er was techniektraining op Kampong. En een dag later een padeltoernooi. Haha, daar heb ik de halve finales gehaald. Ik kan wel een beetje padellen. Het was een vrij relaxte manier om binnen te komen. Dat was wel fijn. Vanaf volgende week is het volle bak gaan op Papendal. Daar heb ik ook wel zin in.’

Troost aan de bal, Bloemendaal-captain Thierry Brinkman in de achtervolging. Foto: Willem Vernes

Van Ring Pass naar Jip Janssen

Het contrast met een half jaar geleden is bizar groot. Op dat moment speelde Troost nog bij Almere in de middenmoot van de Promotieklasse. Waar hij toen tegenover de verdedigers van Cartouche en Ring Pass stond, mag hij tegenwoordig olympiërs Jip Janssen, Joep de Mol en Floris Wortelboer proberen te passeren. ‘Heel vet dat ik nu tussen de grote jongens mag staan. Daar ik heel blij mee.’

Die nieuwe ervaring geeft Troost blijkbaar vleugels. Onder toeziend oog van bondscoach Jeroen Delmée zorgde de spits vrijdagavond voor de openingsgoal uit een corner, die hij zelf versierde. ‘Toen we de corner kregen, had ik helemaal niet gezien dat Alexander Hendrickx op de bank zat. Hij is natuurlijk bij ons de eerste man. Maar ja, Alex was er toevallig niet. Dus mocht ik. Supermooi dat die bal erin ging. Al was-ie wel houdbaar, denk ik.’

De vreugde-explosie na de openingsgoal van Troost. Foto: Willem Vernes

Droom na alternatieve route

Het geeft zijn terugkeer bij Pinoké extra glans. Want ja, Troost speelde al eerder bij de Steekneuzen, maar koos na de jeugd voor een alternatieve route. Via Qui Vive belandde hij bij Almere, waar hij uitgroeide tot de beste speler van de Promotieklasse. ‘Ik ken bijna iedereen die hier rondloopt. Dat maakte het voor mij meteen heel vertrouwd. Dat gevoel speelde een grote rol in mijn keuze voor Pinoké. Maar dat het zo uit zo pakken, had ik echt niet verwacht.’ 

We dromen graag even met Troost mee. Want misschien wordt zijn verhaal nog mooier. Bondscoach Delmée heeft immers aangegeven dat Troost en Landbrug kans maken op de Pro League-selectie die eind deze maand afreist naar Argentinië. ‘Ik heb geen idee waar dit eindigt. Ik ga nergens vanuit, doe gewoon mijn best. We zien het dan wel.’