Hertzberger was er weer: ‘Overwogen ook met veteranen mee te doen’

Tot vijf minuten voor tijd leek het een grandioze dag te worden. Eentje om in te lijsten voor Jeroen Hertzberger en Rotterdam. Maar de terugkeer van het boegbeeld van de club uit de havenstad werd er één met een rauw randje. Dankzij een ongelooflijke eindsprint won Pinoké (5-4) en bleef de 39-jarige spits beteuterd achter.

Met een verbeten blik stond-ie in het kringetje na afloop. Alsof hij nooit was weggeweest. Hetzelfde shirt, hetzelfde nummer. Zijn 11, die na afloop van vorig seizoen werd bevroren. Op 11 mei van vorig seizoen was het de bedoeling dat niemand ooit nog dat rugnummer zou dragen. De dag van zijn afscheid tegen Klein Zwitserland. 

Eentje om nooit te vergeten. Een heuse fietstocht met tientallen kinderen vanaf een school, vlakbij zijn huis. Gigantisch veel vuurwerk. Een minutenlang applaus. Enorme spandoeken. Hij kreeg zijn eigen tribune. Het kon niet op. Met een traan nam Hertzberger, als hoofdklassetopscorer aller tijden, na 22 jaar afscheid van Rotterdam. 

Zes maanden en vijf dagen later was-ie er weer. Natuurlijk werd er extra hard geklapt vanaf ‘zijn’ tribune bij zijn opkomst. En werd Rotterdam gek toen hun icoon, die nog steeds een idool is, al na zes minuten scoorde. ‘Ik denk dat het mijn tweede balcontact was’, zei Hertzberger na afloop. 

Hertzberger baalt na de 5-4 nederlaag. Foto: Willem Vernes

Erg blij was hij op dat moment niet meer met zijn treffer. Logisch. Daarvoor overheerste de pijn van de weggegeven wedstrijd. Rotterdam liet in de laatste zestien minuten een 4-1 voorsprong uit handen glippen. ‘Dit is superbalen’, vertelde de oud-international, vlak na de wedstrijd. ‘Ik wil nog wel even zien wat er allemaal gebeurde. Het was bizar. Het ging heel hard. Zij gingen all-in, volle bak bluf. In het laatste kwart zijn we niet meer in hun cirkel geweest. De wedstrijden duurde een paar minuten te lang.’

Die teleurstelling was toch een beetje anders dan vroeger. ‘Ik zit niet meer in het team. Ik vind het vooral vervelend voor die gasten, die ook helemaal in de focus van het seizoen zitten. Ze hebben een supergoeie eerste competitiehelft gespeeld. Staan bijna bovenaan. En nu moet je maanden wachten voordat je weer mag.’

Hoe de comeback tot stand kwam

Hij was er dus opeens weer bij. Een comeback die natuurlijk te maken had met de blessures van spitsen Tjep Hoedemakers (knie) en Nick van Trigt (hand) en nog wat half-fitte spelers. ‘Na de wedstrijd tegen Kampong (3-2 nederlaag, red.) van donderdag wilden ze voorin iets meer ervaring en power erbij hebben’, verklaart Hertzberger zijn aanwezigheid. ‘Ik was erbij als toeschouwer. Ons talent Floris Rap speelde mee. Hij zit in de Onder 18-1. Floris deed het prima, maar de ploeg kwam wat stootkracht tekort.’

Zijn tweede balcontact leverde direct een goal op. Foto: Willem Vernes

Om twaalf uur op veld 2

Natuurlijk was de oplossing ‘Hertzberger’ snel verzonnen. De routinier stond immers al op de spelerslijst en kende bijna iedereen nog van vorig seizoen. ‘Toen Nick dinsdag geblesseerd raakte, hield ik er zelf al een beetje rekening mee. Ik heb niet getwijfeld of ik mee zou doen. Dan had ik in de zomer niet moeten zeggen dat ze mij in noodgevallen konden bellen. Als je dat doet, dan weet je dat het kan gebeuren. En ik wil die jongens ook graag helpen. Het was dus helemaal prima.’

Uren voor zijn eigen wedstrijd liep Hertzberger zondag al rond op zijn club. Hij was ouderwets op de fiets gegaan, ditmaal zonder een sloot kinderen in zijn kielzog. ‘Ja, ik wilde bij mijn eigen team kijken. Veteranen A. Die speelden hier om twaalf uur op veld 2, tegen Voordaan.’ Met een lachje: ‘Ik heb er nog aan gedacht om nog eventjes met hen mee te spelen. Uiteindelijk toch maar besloten dat het beter was om dat niet te doen.’

In dat team, met onder meer zijn broer Maurits, maakt de 267-voudig international tegenwoordig zijn minuten én goals. ‘Oh, aantallen weet ik niet. Maar ja, het zijn er wel wat. Ik heb ongeveer de helft van de wedstrijden meegedaan. De afgelopen maanden ben ik ook veel weggeweest. Naar mijn zus in India, bijvoorbeeld. En op herfstvakantie met het gezin.’

Hertzberger in duel met Joppe Stappenbelt van Pinoké. Foto: Willem Vernes

De toekomst

Kortom, meer vrijheid en minder gebonden aan die tophockeykalender. Hij werkt als zelfstandige. Is assistent bij de Franse mannen, zoals op het afgelopen EK. Hij brengt zijn kennis over presteren over aan het bedrijfsleven en heeft nog altijd zijn eigen hockeykanaal op YouTube. ‘Ik ben opeens veel meer avonden vrij. De weekenden zijn anders, maar het was vandaag heel leuk om weer mee te doen. Ik heb niet zo veel gespeeld. Per kwart een shiftje van een paar minuutjes.’ 

Bloedserieus: ‘Ik vond het leuk dat ze mij vroegen.’

Rest natuurlijk de vraag: hoe oproepbaar is Hertzberger voor de rest van het seizoen? ‘Weet ik niet. In principe is iedereen dan weer fit, al is de vraag wanneer Tjep weer kan spelen. Als ze me nodig hebben, kunnen ze bellen.’

Hij loopt de trap op. Richting zijn vrouw en kinderen, zijn trouwste fans. ‘Volgens mij sta ik ook op de lijst voor de zaal. Maar of ik dat ga doen? Ik weet het niet. Om negen uur naar Almere…daar moet ik nog even goed over nadenken.’

Klik op de afbeelding voor een grotere weergave.