Ze verdronken hun teleurstelling tijdens een heerlijke zondagnamiddag op ’t Kopje. Voor de mannen van HGC dit seizoen erop na de play-offexit tegen Bloemendaal. Een resultaat waar coach Paul van Ass met een lach en een traan op terugkijkt. Vooral de manier waarop zijn mannen hadden gestreden, deed hem veel.
‘Je kunt het vergelijken met de liefde. Als je een relatie hebt en je gaat er niet vol voor, ben je dan verdrietig dat het uitgaat? Nee, dan is het vaak ‘wel goed zo’. Dat is heel anders dan wanneer je er écht voor gaat en je toch uit elkaar gaat. Dan is het moeilijk. Doet het pijn.’
Een metafoor die de coach zomaar even uit zijn mouw schudde, vlak na de verloren derde halve finale (2-1). Om maar aan te geven hoe diep zijn ploeg was gegaan. Hoe groot de toewijding was bij zijn HGC.
‘We zijn er vol voor gegaan, gespeeld met ons hart. Dat gevoel gaat verder dan sport. Dat is een levensles. Zo kwetsbaar zijn, dat moet je durven. Het is veel makkelijker om jezelf zo te positioneren dat een nederlaag geen pijn doet. Nu is dat wel zo en zijn er tranen, ook bij Kenta [Tanaka], een man van 34 jaar. Ie-der-een zat stuk. Ja, ik ook. Maar weten we ook dat we er alles voor hebben gedaan. Hebben niets achtergehouden.’
Lucas Veen wordt straks echt niet meer zenuwachtig als-ie tegen pak ‘m beet Tilburg moet Paul van Ass
Hij zag zijn ploeg – veel minder ervaren dan de gouden boys van Bloemendaal – stappen maken in de play-offs, waarin HGC het eerste duel vrij kansloos met 3-0 verloor. Een ontgroening voor velen in de ploeg van Van Ass. ‘Ik zag spanning bij die eerste pot. We hebben elf jongens die nog nooit play-offs hadden gespeeld. Die gingen ineens nadenken over handelingen, die ze normaal automatisch doen. Binnen een paar dagen hebben ze daarin stappen gezet. Ervaring opgedaan.’
Een voorbeeld: ‘Zo’n Lucas Veen, een superjonge vent. Die wordt – nu hij dit soort wedstrijden heeft meegemaakt – straks echt niet meer zenuwachtig als-ie tegen pak ‘m beet Tilburg moet. Dat is ook winst van deze weken. En je mag ook wel kijken wie we achter ons hebben gehouden. Kampong, Oranje-Rood, Rotterdam. Dan hebben we het toch niet gek gedaan?’
Zijn ploeg maakte zondag eigenlijk te vroeg – vlak na rust – de openingstreffer, concludeerde van Van Ass na afloop. ‘Het masterplan was om die pas in het vierde kwart te maken. Dan hadden we de beste kans om hier te winnen.’ Hij laat een korte stilte vallen. ‘Laten we eerlijk zijn. Met dit HGC weet je vooraf ook dat je waarschijnlijk geen kampioen wordt. Ik ga daar wel altijd voor, maar we hadden een heel kleine kans.’
Van Ass verwijst naar het flinke verschil in punten tijdens de reguliere competitie. 57 om 41, in het voordeel van De Mussen. ‘Dat is natuurlijk niet voor niets zo. Wij hebben geen Fuchs of Brinkman. Kunnen we ook niet betalen, al mag dat geen excuus zijn. Het is wel mooi dat het een beetje billenknijpen werd voor Bloemendaal. Dat ze een beetje last van ons hadden. Iedereen die live keek heeft twee mooie wedstrijden gezien toch? Daar doe ik het ook voor, hoor.’
Van Ass zou namelijk zo graag zien dat de play-offmodus, waarin alles net een tandje professioneler is in de Hoofdklasse, normaal wordt. Meer topduels, in een bovengemiddelde atmosfeer. Toeters en bellen dus. Het verkopen van de sport.
Je kan zeggen: Paul je bent 61. Get a life. Maar this is my life. Paul van Ass
Hij keek even om zich heen op het afgeladen terrein van Bloemendaal. ‘Dit moeten we toch veel vaker hebben in het hockey? Een topwedstrijd met alles erop en eraan. Een paar duizend man publiek, een dikke bierbar, barbecue, toegangstickets, een festivalsfeer. We moeten vóóruit in het hockey. Nadenken over ons verdienmodel. Daar hoort dit allemaal bij.’
De liefde voor het hockey wint het uiteindelijk van de teleurstelling. De drive en passie spatten er altijd vanaf bij de voormalige bondscoach. ‘Je kan zeggen: Paul je bent 61. Get a life. Maar this is my life. Of het nou het Nederlands elftal is, HGC of met een jeugdteam. Er is niets mooiers dan met je hart ervoor gaan met een groep. Dat wordt nooit saai.’
1 Reactie
Eelco Houwink
Inderdaad genoten van dit HGC. Jonge ploeg met veel lef en passie, die er vanaf het begin stonden met een “En toch kán het”-gevoel. Dat dan versterkt wordt door die vlijmscherpe, suicide tip-in die inderdaad iets te vroeg valt en het dus een lange wedstrijd wordt. Maar geen bus geparkeerd, want HGC kwam er meermalen met z’n allen uit, en heeft wellicht 2 of 3 kansen weggegeven. Alleen dan wordt het veld wel erg groot als er nog iets gerepareerd moet worden. Ik denk dat de ploeg trots kan zijn - boven verwachting gepresteerd.