Mats Dicke: van afvaller naar Haagse held bij HDM

Hij was zondagmiddag, iets over vier uur, eventjes de koning van Den Haag. Want met zijn kapitale goal had HDM-spits Mats Dicke (21) een dijk van een aandeel in de 2-1 zege van zijn ploeg op concurrent SCHC. HDM, nu negende, zette daarmee een enorme stap naar lijfsbehoud. En dat dankzij een speler die eerst niet goed genoeg werd bevonden.

De zenuwen gierden door zijn lijf, toen SCHC dertien seconden voor tijd, bij een 2-1 stand, nog een corner kreeg. Op de bank verbeet Dicke de spanning. Stopte zijn stick bijna in zijn mond. Sprong op toen die laatste kans om zeep werd geholpen. En vloog vlak daarna in de armen van zijn coach Pieter Pieterse. Het was even alsof ze een kampioenschap vierden in Den Haag. Overal vielen spelers elkaar in de armen.

De Spanjaard Marc Bolto kon amper meer overeind komen van de kramp en werd omhoog gehesen door teamgenoot Chris Taberima. Het heerlijke volkse ‘Veeg ze van het matje’ van de onvolprezen Haagse zanger Chicco – het opzoeken op Spotify waard – galmde over de zonovergoten Theo Mann Bouwmeesterlaan, waar de buitenbar overuren draaide. Kortom, het was dik genieten in Den Haag.

In die heerlijke sfeer dacht Dicke even goed na over zijn doelpunt, de 2-0 aan het eind van kwart drie. Een flats vanaf een meter of zes, die de uitgekomen SCHC-keeper Fritz Schnoeckel te machtig was. ‘Mijn allerbelangrijkste voor HDM. Dat weet ik zeker’, glunderde de spits op het veld. ‘En dat betekent heel veel voor mij. Ik kan het bijna niet omschrijven. Met heel veel gasten in dit team heb ik een bijzondere band. Jelte Kaptein kende ik als baby al. Cédric de Gier en Sander Groenheijde hebben mij gecoacht. Ruben Versteeg is een goede vriend van mij geworden. Het is een eer om met hen in de Hoofdklasse te staan. En dan ook nog in zo’n wedstrijd te scoren.’

In de zomer dat ik afviel, liep ik hier mijn shuttles. Met als doel om ooit wél goed genoeg te zijn. Terug te komen. En dat is gelukt. Mats Dicke

Het contrast voor Dicke met drie jaar geleden kon bijna niet groter. Ook toen liep hij rond in het blauwgestreepte shirt van HDM, waar hij zijn hele jeugd hockeyde. Na de A1 hoopte de aanvaller door te stoten naar Heren 1. Maar die droom werd wreed verstoord. ‘Ze kozen niet voor mij, maar voor andere jongens’, haalt Dicke terug. ‘Een pijnlijk moment. Ik had het daar heel lastig mee. Maar het heeft mij ook nog meer gemotiveerd. In de zomer dat ik afviel, liep ik hier mijn shuttles. Met als doel om ooit wél goed genoeg te zijn. Terug te komen. En dat is gelukt. HDM is altijd mijn thuis gebleven.’

Want na drie jaar bij promotieklasser Cartouche, waar Dicke zich manifesteerde als een gevreesd schutter, sloot hij deze zomer weer aan. ‘Echt verrast was ik niet’, zegt de aanvaller. ‘Ook omdat er een jaar eerder ook al contact was. Dat is eigenlijk nooit weggeweest. Mijn gevoel zei toen, dat ik nog moest wachten. Nu lagen er voorin meer kansen en kwam er een nieuwe coach. Dit voelde als het goede moment.’

Als fan op de tribune in Den Haag: Jip Dicke (midden, in het blauw). Foto: Willem Vernes

Maar zijn comeback bij zijn oude liefde was niet gemakkelijk. Dicke begon het seizoen met een peesblessure. ‘Daardoor kon ik een paar maanden niets doen. Miste ik de helft van de wedstrijden voor de winterstop. Dat was een valse start.’ Maar Dicke knokte zich terug en staat inmiddels al op vier goals. ‘Ik zal echt niet zeggen dat ik de allerbeste ben. Maar ik laat wel zien dat ik op dit niveau mee kan. Denk ik.’

In de voetsporen van zijn nichtjes

Daarmee treedt Dicke in de voetsporen van zijn beroemde nichtjes van SCHC. Inderdaad, internationals Pien en Jip Dicke. Vooral Jip ziet de Hagenaar vaak. ‘Wij wonen allebei in Den Haag. Maar als hockeyer lijk ik meer op Pien. Wij zijn allebei vooral goed dichtbij de goal. Jip is dat ook, maar kan ook als aanvallende middenvelder spelen. Is wat creatiever. En verder schieten we allemaal als we een kans krijgen. Ik vind hen allebei fantastische spitsen. Als het kan komen we bij elkaar kijken.’ Lachend: ‘En ja, ik krijg heel, heel vaak de vraag of zij mijn zussen zijn. Vind ik prima hoor. Ben het wel gewend.’ 

Dicke met teamgenoot Sander Groenheijde, ooit zijn coach in de jeugd van HDM. Foto: Willem Vernes

Als de schijn niet bedriegt, speelt Mats komend seizoen, net als z’n nichtjes in de Hoofdklasse. Met HDM (negende) staat hij sinds zondag drie punten los van nummer tien SCHC.  De Bilthovenaren spelen nog tegen topteams Kampong en Rotterdam.

HDM heeft met buurman Klein Zwitserland en Oranje-Rood, ook een topploeg, ook een pittig programma. Dicke rekent zich nog niet rijk. ‘We moeten in de volgende twee wedstrijden ook ‘gewoon’ punten pakken. Dan hebben we het in eigen hand. En is deze blijdschap niet voor niets geweest.’