Met 6-0 verliezen en toch de mooiste dag uit je leven beleven. Dat gold voor Coen Visser, de sluitpost van Voordaan. Zijn droom kwam zondagmiddag uit. Keepen in de Tulp Hoofdklasse Heren. Onder toeziend oog van tegenstander Pirmin Blaak (Oranje-Rood), die hem jaren trainde.
Zes keer moest Visser grabbelen, tijdens zijn debuut in de Hoofdklasse. Eigenlijk kon de keeper aan geen enkel doelpunt echt iets doen. De backhands van Sam Lane en Max de Bie waren onhoudbaar, net als de sleeppush van Gijs van Merriënboer. Diezelfde Lane frommelde in drie instanties later nog een treffer binnen en de twee tip-ins van Thibeau Stockbroekx waren pure klasse.
Je kunt het dus een prima optreden noemen, op een dag waar hij al weken naar uitkeek. De wedstrijd tegen de ploeg uit Eindhoven. Maar vooral: de wedstrijd tegen Pirmin Blaak. De keeper van Oranje is zijn leermeester, de trainer die hem niet alleen de kneepjes van het vak leerde maar ook altijd in hem geloofde.
Terwijl Visser zich klaarmaakt voor de pers, snelt Blaak zijn kant op. De international heeft nog wel een paar mooie woorden voor zijn pupil: ‘Vandaag was een ding voor hem. Dat weet ik. Hij heeft zich naar dit niveau geknokt. Er werd hem vroeger verteld dat hij niet verder zou komen dan de Eerste Klasse of een plek ergens als tweede keeper. En kijk hier. Ik ben trots op hem.’
‘Dit is een jongensboek’
Visser is even stil van de woorden van zijn collega. Hij is zijn voorbeeld. De keeper waar hij jaren tegenop keek en zondagmiddag tegenover stond. ‘Vandaag is mijn droom uitgekomen’, is zijn eerste reactie, terwijl de zweetdruppels nog over zijn gezicht rollen. ‘Dit is een jongensboek. Spelen tegen je trainer, terwijl niemand ooit had gedacht dat je het zo ver zou schoppen.’
Coen Visser. Foto: Jan Mulder/Orange Pictures
De sluitpost begon zijn hockeycarrière bij Rotterdam. De stad waar hij nog altijd woont. Daar doorliep hij de jeugd – voornamelijk in tweede teams – en werd hij vanaf zijn elfde getraind door zijn voorbeeld. Uiteindelijk belandde hij twee seizoenen achter Pirmin Blaak bij het Rotterdamse vaandelteam. Een jaar bij Schaerweijde volgde, voordat hij uiteindelijk in 2017 verkaste naar Groenekan. De club waar hij – na de promotie van vorig seizoen – eindelijk zijn droom kan waarmaken.
Vier keer per week zit hij daarvoor zeker anderhalf uur in de auto. Pendelt hij op en neer van Rotterdam naar Voordaan. Maar daar staat Visser zelf niet meer bij stil. Want achteraf was het zijn beste keuze. ‘Ik had dit nooit meer durven dromen. Mooier dan dit wordt het eigenlijk niet. Ik heb genoten van elke seconde. Ja, dus zelfs van die tegentreffers.’
Uitgroeien tot een stabiele hoofdklasse-keeper
Terwijl de barbecuedampen over het veld trekken en de DJ op het sportpark in Groenekan de muziek nog wat harder zet, blikt Visser nog een keer terug naar de play-offs. Toen was de sfeer even magisch, maar met resultaat. In een drieluik met Tilburg promoveerde de ploeg van coach Peter Jonker naar het hoogste niveau en was Visser in twee shoot-outseries van levensbelang. ‘Ik heb in de zomer de samenvattingen nog een paar keer teruggekeken. Ik kreeg er telkens weer kippenvel van.’
Een heldenrol bleef zondag uit, Voordaan had het zwaar tegen Oranje-Rood en ging er kansloos van af. Een voorteken voor de rest van dit seizoen, weet de sluitpost maar al te goed. ‘Er zijn vier wedstrijden belangrijk. Die tegen HDM en Schaerweijde. Ik ga het druk krijgen. Ik hoop uit te groeien tot een stabiele hoofdklasse-keeper.’
Daar heeft Blaak wel vertrouwen in: ‘Ik was zenuwachtig voor hem. Ik hoopte dat het geen 10-0 zou worden en dat hij er lullig uit zou zien. Dat is niet gebeurd. Hij heeft het goed gedaan.’
En Visser? Die kijkt alweer uit naar de volgende wedstrijd. Benieuwd of het tegen alweer een play-offkandidaat (Kampong) wat beter gaat. ‘Ik heb bewezen dat je het door hard werken ver schopt. Dat kunnen we met Voordaan ook.’
Dit bericht op Instagram bekijken
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.