Pinoké is roze wolk kwijt: ‘Maar geen druk of minder vertrouwen’

2022 was voor hen het jaar van de roze wolk. Ze haalden de play-off-finale, werden landskampioen in de zaal en debuteerden in de EHL. 2023 verloopt vooralsnog stukken minder florissant voor Pinoké, dat zijn eerste twee competitieduels verloor.

Terwijl er aan Rotterdam-verdediger Timo Goor een heuse oerkreet ontsnapte, keken ze bij Pinoké zondag een beetje beduusd voor zich uit. Shit, weer met lege handen. Rotterdam was met 1-0 te sterk in het Amsterdamse Bos. Hoewel, te sterk? Pinoké was het grootste deel van de wedstrijd beter en creëerde meer kansen. 

En precies dat zorgde voor een heel ander gevoel dan een week eerder, toen er met 4-3 werd verloren van Den Bosch. Vooral de eerste helft, waarin de vice-kampioen met 4-1 achterkwam, deed pijn. ‘Daarin speelden we heel slecht’, verzucht Pinoké-captain Jannis van Hattum in de catacomben van het clubgebouw. Boven is de eerste thé dansant van het jaar al voorzichtig begonnen. De Duitse klassieker ‘Ich bin wie du’ – voor de liefhebber, van Marianne Rosenberg – knalt door alle verdiepingen heen. ‘Nu deden we het best goed, maar maakten we het niet af’, gaat Van Hattum stoïcijns verder. Hij denkt even na: ‘Misschien is het dan wel extra zuur, dat je vandaag ook niet wint. We waren gewoon beter.’

Jannis van Hattum in duel met Jeroen Hertzberger, zondag de matchwinner bij Pinoké-Rotterdam. Foto: Willem Vernes

De aanstaande rentree van Alexander Hendrickx

Typerend waren de twee minuten in het derde kwart, waarin Lucas Wolff de derde corner van Pinoké op de paal pushte. Vlak daarna sloeg Jeroen Hertzberger aan de overkant wel toe, uit de eerste kans vanaf de kop voor Rotterdam. ‘En we kregen wel drie keer een rebound, die we erin konden timmeren. Schoten, acties voorlangs… kansen zat om hier te winnen. We proberen er wat positiefs uit te halen. En als het verschil met vorige week ziet, dan spelen we veel beter. Dat zorgt ervoor dat er net ook alweer montere gezichten waren.’

Natuurlijk miste Pinoké cornerschutter Alexander Hendrickx, die twee maanden geleden op het WK een knieblessure opliep. ‘Het scheelt wat, Alex heeft de beste corner ter wereld. Maar Miles staat hartstikke goed te pushen. Hij scoorde vorige week en deed het ook heel goed in de voorbereiding. We hebben nog genoeg kwaliteit op de kop staan. Tuurlijk is het een gemis, ook qua spel. Op het moment dat het gebeurde, vond ik het vooral balen voor hem, dat hij daar niet verder kon. Daarna ben je natuurlijk benieuwd naar de ernst van de blessure. Hoeveel tijd we hem kwijt zouden zijn. Hij gaat de goede kant op. We hopen dat hij volgende week weer mee kan doen.’

Natuurlijk is de vergelijking met het wonderjaar 2022 snel gemaakt. Het jaar waarin de eerste play-off-deelname een finaleplaats opleverde. ‘Ik vraag mezelf ook weleens af waarom we nu minder punten hebben. Hoe het kwam dat het allemaal zo goed ging? Winnen, winnen, winnen. Dat gevoel daar waren we aan gewend. Nu is dat anders, maar er is geen druk of minder vertrouwen. We zijn kwalitatief even sterk. Voorin hebben we nu Florent Van Aubel in plaats van Niklas Wellen. Niklas had enorm veel snelheid, ‘Flo’ is weer magisch met zijn stick. We hebben wel meer gestoeid met blessures. Maar dat hebben andere teams – kijk maar naar Rotterdam – ook wel. Het kan zijn dat andere ploegen anders naar ons kijken. De organisatie tegen ons strakker neerzetten omdat we het vorig seizoen zo goed deden.’ 

Gijs van Wagenberg en Sébastien Dockier balen na de tweede nederlaag van dit kalenderjaar. Foto: Willem Vernes

Hij kijk even op. ‘En eh…we staan er nog steeds goed voor, toch?’

Die vraag kunnen we alleen maar beantwoorden met de app in de hand. Van Hattum neemt de stand aandachtig door. ‘Rotterdam staat nu derde, we hebben dus stuivertje gewisseld. Het staat allemaal mooi dicht bij elkaar. Ja, dat vind ik echt. Het is toch schitterend dat de competitie zo spannend is?’

Wie er nog kans maken

Zijn ogen glijden over de tabel. ‘Kampong en Bloemendaal lopen uit, op iedereen. Maar het hele linkerrijtje speelt nog om plek drie en vier. KZ gaat ook nog in de buurt komen. Ze hebben een goed team. En Amsterdam, tja. Die haalden iedereen vorig seizoen ook in.’ 

Pinoké plukt dit seizoen nog de vruchten van het onvergetelijke jaar dat ze daarvoor hadden. De Amstelveners organiseren in het paasweekend – van 6 tot en met 1o april – het finaleweekend van de Euro Hockey League, al zijn alle wedstrijden in het Wagener Stadion. De aankondigingen hangen al in het clubhuis. In het Amsterdamse Bos staan al verkeersborden met data waarop absoluut niet geparkeerd mag worden. 

Alexander Hendrickx keek tegen Rotterdam nog geblesseerd toe vanaf de kant. Foto: Willem Vernes

‘Het Wagener blauw krijgen’

‘Stiekem is het natuurlijk wel zonde dat we niet op onze eigen club spelen. Vorig seizoen waren de play-offs hier waanzinnig. Maar ik vind het prachtig dat de club z’n nek uitsteekt om dit op te zetten. Dat laat zien hoe men hier achter ons staat. Elke keer als ik op de club kom, zit er wel een commissie te vergaderen over de EHL. Is er weer een nieuwe banner gemaakt. Het leeft. En vorig seizoen in de play-offs hebben we het Wagener ook blauw gekregen. Voor iedereen is dat nieuw, super bijzonder om mee te maken met een aantal jongens met wie we een paar jaar geleden nog play-outs speelden.’

Het gesprekje lijkt ten einde. Maar Van Hattum heeft nog een verzoek. ‘We willen natuurlijk dat het vol zit straks. Dus kan je misschien opschrijven dat er nog kaarten te koop zijn?’ 

Vooruit, dat doen we.