Robbert Kemperman: ‘Parijs zit nog steeds in mijn achterhoofd’

Middenvelder Robbert Kemperman (31) is nog altijd één van de bekende namen die ontbreekt in de trainingsgroep van bondscoach Jeroen Delmée, die zich voorbereidt op het wereldkampioenschap van 2023. Met zijn opvallende transfer van Kampong naar Amsterdam wil Kemperman desondanks nog één keer het beste in zichzelf naar boven halen.

De 228-voudig international, die vooral bekendstaat om zijn heerlijke backhand, maakt aan de telefoon duidelijk dat hij aan de vooravond staat van een nieuw tijdperk in zijn leven. Niet alleen omdat zijn vriendin, oud-international Sophie Polkamp, en hij binnen nu en een paar dagen of weken hun eerste kindje verwachten, een dochter. Maar ook omdat er bij Amsterdam een nieuw hockeyavontuur voor hem gloort, na tien seizoenen Kampong.

Kemperman vertelt dat er de laatste jaren steeds vaker een stemmetje in zijn hoofd klonk dat zich afvroeg hoe hij het einde van zijn carrière voor zich zag. ‘Ik ben altijd tevreden geweest bij Kampong. Laat ik daar duidelijk over zijn. Tien jaar geleden besloot de club een nieuwe weg in te slaan, met als doel om prijzen te veroveren. Dat beleid bracht risico’s met zich mee. Maar Kampong bleef volharden, wat resulteerde in twee landstitels en één Euro Hockey League. Ik ben dankbaar dat ik onderdeel van die periode heb mogen zijn en het komende half jaar nog steeds ben’, blikt hij weemoedig terug.

‘Dat neemt niet weg dat ik me op een gegeven moment ging afvragen of dit was wat ik tot het eind van mijn carrière wilde. Op en neer rijden van Amsterdam, waar ik woon, naar Utrecht. Spelen voor de club waarvoor ik al tien seizoenen speel. Blijven zitten in een voor mij bekende en veilige omgeving. Uiteindelijk besefte ik dat ik toe was aan iets nieuws. Niet dat ik bij Kampong niet meer gemotiveerd ben. Maar ik wil weer extra getriggerd worden. Nog een paar jaar alles uit mezelf halen. Een nieuwe omgeving en een nieuwe club stimuleren me daarin, verwacht ik.’

Alexander Cox met Robbert Kemperman na het veroveren van de landstitel in 2018. Foto: Koen Suyk

Hereniging met Alexander Cox

Amsterdam – waar zijn vriendin jarenlang onder contract stond – wordt door Kemperman omschreven als de enige club waarvoor hij Kampong wilde verlaten. ‘Amsterdam is een mooie, traditionele club. Een club met historie, die veel voor het hockey betekend heeft en waar een hoop geweldige spelers hebben gespeeld. Een club die bij me past. Beter dan de andere clubs uit het Amsterdamse Bos, vind ik.’

Op de vraag of geld een bepalende factor in zijn overstap heeft gespeeld, antwoordt hij resoluut: nee. ‘Geld heeft zeker niet de doorslag gegeven. Deze overstap is mijn hoofd gaan borrelen omdat ik toe was aan een nieuwe uitdaging. Het is echt niet zo dat ik bij Kampong vertrek omdat ik meer wilde gaan verdienen. Dan had ik behalve met Amsterdam ook met andere clubs in gesprek moeten gaan, maar dat het heb ik niet gedaan. Kijk, het is het totaalplaatje dat moet kloppen: de selectie, de coach, de locatie, de financiën, de randvoorwaarden en je gevoel. Het is het complete pakket waartegen ik ja gezegd heb.’

Bij Amsterdam wordt Kemperman herenigd met Alexander Cox, met wie hij acht jaar samenwerkte bij Kampong. Hun geschiedenis gaat bovendien nog veel verder terug. Als speler van Nederlands Jongens B kwam Kemperman voor het eerst met Cox in contact. Later kruisten hun wegen ook bij Jong Oranje en het Nederlands elftal, waar Cox assistent van bondscoach Max Caldas was.

‘Met Aal heb ik altijd prettig samengewerkt. Wij liggen op één lijn. Dat hij mij graag naar Amsterdam wilde halen, speelde zeker een rol in mijn keuze om over te stappen. Aal is iemand die mij altijd naar een hoger platform heeft getild. Hij weet mij als geen ander te triggeren om het uiterste uit mezelf te halen. Ik merk dat ik daar behoefte aan heb, want hoewel ik momenteel niet voor Oranje uitkom, zit Parijs nog altijd in mijn achterhoofd’, vertelt Kemperman, voor wie het ook belangrijk is dat hij bij Amsterdam gaat samenspelen met zijn maatje Valentin Verga.

Robbert Kemperman schiet snoeihard de 1-2 binnen in de EK-finale van 2017 tegen België (4-2). Foto: Willem Vernes

Nederlands elftal

De toekomst van Mister Backhand in het Nederlands elftal is sinds eind september nog altijd in mist gehuld. Toen werd bekend dat zijn interlandcarrière on hold staat, mede vanwege de komende geboorte van zijn dochtertje.

‘Op dit moment kan ik niet mijn volledige commitment aan het Nederlands elftal geven. Hoelang dat zo blijft, vind ik moeilijk in te schatten. Als ik straks de beste versie van mezelf weer ben en fit genoeg ben om aan te haken, is het woord bovendien niet alleen aan mij. Het Nederlands elftal is nu bezig aan een proces, zonder mij. Het is ook de vraag of ik dan nog binnen de nieuwe hiërarchie en dynamiek van het team pas. Maar mocht Jeroen [Delmée] een beroep op me willen doen, dan kan hij op me rekenen. Dan zal en wil ik er alles aan doen om de Olympische Spelen van Parijs te halen.’