Tilburg: het verhaal van de complimenten zonder punten

De complimenten, maar niet de punten. Dat is iets waar Sjoerd Marijne de afgelopen zeven speelrondes – op die ene overwinning na op Hurley – tegenaan loopt. Ook donderdagavond tijdens de Brabantse derby met Den Bosch deed zijn Tilburg leuk mee, maar eindigde de ploeg uiteindelijk met lege handen (2-3). Alweer de zesde nederlaag voor Marijne, die eerder deze maand nog tot beste coach van de wereld werd gekroond.  

Zo waren er complimenten voor Sander van Berkel. De doelman hield na zes minuten een strafbal van Koen Bijen tegen, nadat de eerste de beste strafcorner op de voeten van de Tilburgse lijnstop verdween. Den Bosch mocht in Q1 via Austin Smith nog twee keer aanleggen vanaf kop cirkel, maar Van Berkel stond zijn mannetje. 

Complimenten waren er ook voor Leandro Tolini. De Argentijn die na een avontuur in België bij Gantoise dit seizoen bij Tilburg aansloot. Met een corner van wereldklasse. Zo bleek, toen het eerste Tilburgse gevaar – een uitspeelcorner aan het einde van Q1 – snoeihard in het dak van de goal belandde. Prompt stond het 1-0, in een wedstrijd waarin Tilburg tot dan nog eigenlijk niets te vertellen had. 

Leandro Tolini wordt gefeliciteerd door zijn teamgenoten nadat hij Tilburg op voorsprong heeft gezet. Foto: Willem Vernes

Toen Bijen het lef had het vlak voor rust nog een keer te proberen vanaf de strafbalstip, was het nu wel raak. En met uitgerekend die beslissing was Marijne het niet eens en dat liet hij blijken. Zo kreeg de beste coach van de wereld niet alleen een tegendoelpunt, maar ook een groene prent te verwerken. En stond zijn ploeg ook logischerwijs daardoor even met een man minder. ‘Ik baal, dit is zuur’, reageert hij dan ook vlak na afloop van het duel. ‘We hebben goed geknokt, maar te veel weggegeven. We waren er dichtbij.’

Behalve lof, nu eindelijk de buit?

Want weer waren daar de complimenten voor de thuisploeg. Nadat Austin Smith uit de vijfde Bossche strafcorner trefzeker was en de bezoekers op voorsprong bracht, zette Tilburg nog even aan. In een extra versnelling. Want op deze koude, regenachtige donderdagavond leek er voor de thuisploeg nu echt wat te halen. Behalve lof, ook de buit. Fabian Verzuu – dit seizoen overgekomen van promotieklasser Were Di – bevestigde dat gevoel, door een voorzet van de Argentijn Maico Casella binnen te werken: 2-2. 

Aanbeland in het vierde kwart was daar toch weer opnieuw Den Bosch. Weer was daar Bijen, die zich eigenhandig van schlemiel naar man of the match werkte voor de bezoekers. ‘Uiteindelijk verliezen we op kracht’, weet Marijne. ‘Dat je goed mee kan hockeyen, maar uiteindelijk met nul punten staat, heeft te maken met kwaliteit.’ Maar heeft zijn ploeg dan te weinig kwaliteit? Tilburg kocht met bijvoorbeeld Argentijns internationals Casella en Tolini aardig in afgelopen zomer. ‘Als je ons gaat ranken op het aantal caps in de Hoofdklasse, staan we op plek tien’, weet de coach. Maar wat als er wordt gerankt op basis van het budget? Marijne: ‘Ik weet het budget van anderen niet. Het doet er ook niet toe. Wij willen hier ook niet staan. We weten dat we onderaan het rechterrijtje bungelen. Dat is een feit.’

De emotie bij Jip Krens, terwijl Den Bosch op de achtergrond feestviert. Foto: Willem Vernes

‘Moeten het doen met de kwaliteit die we hebben’

Marijne vervolgt: ‘Andere ploegen hebben zich ook versterkt. Wij dachten met onze versterkingen dichterbij de andere clubs te komen, maar ook zij hebben extra ingekocht. Dus het verschil van bijvoorbeeld vorig jaar blijft hetzelfde. We moeten het doen met de kwaliteit die we hebben en ik probeer daar het maximale uit te halen.’

Voor conclusies is het volgens de beste coach van de wereld, nog te vroeg. ‘Ik kan alleen naar onze kwaliteit kijken en daar zijn we groeiende in.’ Even is het stil, tot Marijne zelf concludeert dat hij in trainerstaal spreekt. ‘Maar ik meen het wel. We zijn een nieuwe ploeg, met nieuwe jongens en een nieuwe coach. Dat kost tijd. Het is echt niet dat ik nu denk: oh jee, hoe moet dit nou? Ik heb dit al vaker meegemaakt.’

Tijd heeft Marijne. En geduld. ‘Dit is een onwijs mooie uitdaging. Ik ga ervoor zorgen dat ze uiteindelijk punten halen.’ De stijgende lijn zit erin, maar de Brabanders weten maar al te goed waar ze staan. De doelstelling is dan ook kraakhelder en de beide benen op de grond. Uit de gevarenzone komen. Maar Marijne en de club willen – uiteindelijk – meer. Stap één: punten. Het kan niet lang duren tot de ploeg behalve de pluimen, ook de punten pakt.

De teleurstelling bij de Argentijn Maico Casella. Foto: Willem Vernes