Wortelboer poetst de blamage weg: ‘We mogen wel wat viezer zijn’

Heel even leek hij ervoor te zorgen dat Bloemendaal een ultrahectische slotfase tegemoet ging. Maar de gele kaart van Floris Wortelboer – tien minuten voor tijd – bracht de overwinning op Amsterdam (5-3) niet heel serieus in gevaar. Door die zege revancheerden De Mussen zich voor de nederlagen van de afgelopen weken. Het was de dag waarop de Bloemendaalse blamage werd weggepoetst, na een gesprek over de hardheid van de titelkandidaat en lastminute ingevlogen sticks.

Terwijl al zijn medespelers al lang en breed de warme kleedkamer waren ingedoken, stond Wortelboer donderdagavond nog op het veld. Het was al tien uur geweest, de wedstrijd zat er al een kwartier op. In zijn trainingsjasje en zijn korte broek was de 29-jarige verdediger nog druk aan het nababbelen met de scheidsrechters. Niet woest of boos, maar een beetje verwonderd en nieuwsgierig. Met handgebaren probeerde ‘Wortel’ uit te leggen hoe het volgens hem zat.

Vanzelfsprekend ging het om zijn gele kaart, die op een cruciaal moment in de wedstrijd werd gegeven omdat hij van achteren op een stick van een tegenstander hakte. Tien minuten voor tijd, vlak na de 4-2 van Amsterdam. ‘Ach ja, ik maakte me er net nog een beetje druk om. Ik vond het eerder groen dan geel. Je hoorde de sticks niet eens op elkaar vallen. Het gebeurt vaker dat overtredingen die in de laatste fase van een wedstrijd worden gemaakt, zwaarder worden beoordeeld. Niet terecht, vind ik. De impact van een tijdstraf van vijf minuten op dat moment, is best groot. Al moet ik natuurlijk ook naar mijzelf kijken. Ik moet hen helemaal geen aanleiding geven om een kaart te geven.’

Wortelboer viert een rake corner met specialist Jasper Brinkman. Foto: Bart Scheulderman

‘Ik zat me op te vreten langs de kant’, vertelt de 136-voudig international. ‘Gelukkig liep het goed af. We begonnen ook meteen sterk vandaag. We hadden allemaal het gevoel dat we een antwoord moesten geven op de blamage van zondag. En ja, het ging hard. Dat is al een verschil met de afgelopen wedstrijden. Toen misten we ritme in de corner. Het aangeven, stoppen en de pushes gingen allemaal net niet-super. Nu vlogen al heel snel twee corners binnen. Dat helpt wel. Het ging na die kaart nog alle kanten op, maar we verdedigden hun belangrijke spelers goed. Baas (al jaren de bijnaam van Maurits Visser, red.) pakte nog een paar belangrijke corners. Allemaal dingen die vandaag top waren.’

De dreun op het gladde veld van Laren

Vandaag dus wel. Maar de afgelopen weken absoluut niet. De EHL-uitschakeling tegen het Engelse Old Georgians bleek de eerste bladzijde te zijn van een heel vervelend hoofdstuk in het seizoen van Bloemendaal. Noem het een pre-herfstdip. Na die Europese exit, verloor de 22-voudig kampioen ook van Oranje-Rood (4-3) en vrij pijnlijk van degradatiekandidaat Laren (3-2). Dat was dus die afgang waar Wortelboer het over had. ‘Daar hebben we wel een dreun gekregen’, zucht Wortelboer. ‘We begonnen slecht, op een glad veld. Hadden genoeg kansen, maar speelden heel zwak. Ondermaats. Dat waren hele dure punten.’

‘Het gevoel was heel anders dan tegen Oranje-Rood. Die verloren we ook, maar dat kan ook een keer in een topper. En in de EHL bleek dat we ook nog steeds een team in opbouw zijn. We hebben wat ervaring ingeleverd en kregen wat nieuwe en buitenlandse jongens erbij. Die moet je inpassen’, haalt Wortelboer aan. Bloemendaal zag onder meer goalgetter Nathan Ephraums en cornerspecialist Marc Miralles vertrekken. Met Elian Mazkour en Marco Miltkau kwamen er twee Duitse spitsen met ervaring, plus twee Belgen: A-international Arno van Dessel en aanstormend talent Max Langer. Van Oranje-Rood kwam Sheldon Schouten over, die al dik vijf jaar Hoofdklasse-ervaring heeft.

Na afloop met de geblesseerde Casper van der Veen en Tobias Bovelander. Foto: Bart Scheulderman

Harder en viezer

‘De EHL kwam vier, vijf weken na de competitiestart. Te vroeg voor ons?  Misschien wel. Ook tegen Old Georgians konden we de wedstrijd eerder naar ons toetrekken. Dat is wel de fase waarin we zitten. Soms is het in dat soort belangrijke wedstrijden nog niet goed genoeg. We hebben superveel goede hockeyers, maar het moet nog wel in elkaar vallen. Dit is een leerzame fase voor ons. Al hoopten we iets verder te zijn.’

De reactie op die lastige weken, inclusief de afgang in het Gooi, mocht er dus zijn tegen de landskampioen. Ze staken de koppen even goed bij elkaar in de kleedkamer. ‘Als je alles wint, valt minder op wat er niet goed gaat. Dat bespreek je dan ook niet altijd. Nu ga je met elkaar zoeken hoe dit komt. Daar kwam uit dat we soms wel wat harder mogen zijn. Naar elkaar en in het veld. Niet alleen incasseren, maar ook uitdelen. Iets viezer zijn. Op een slimme manier, zoals het afmaken van de kansen in de cirkel. En ook in verdedigend opzicht. Harder duels spelen, omdat we te makkelijk goals tegen krijgen.’

Van een elleboogje in de rug wil Wortelboer niets weten. ‘Zo zijn we niet bij Bloemendaal. Ook dat hebben we besproken. Maar als je een tik krijgt, mag je er ook een teruggeven.’

Wortelboer met zijn gloednieuwe stick, gehaald door zijn vader. Foto: Bart Scheulderman

De hulp van klusvader Wortelboer

Hij leunt op zijn sticks, die gloednieuw zijn. Die werden vlak voor de wedstrijd door Wortelboers vader afgeleverd bij de dug-out, tot hilariteit van andere omstanders. ‘Moet je hem nog steeds zijn spullen nabrengen?’ En ja, dat was blijkbaar nodig. ‘Ik was mijn sticks vergeten’, verklaarde Wortelboer na de wedstrijd met een klein beetje gêne. ‘Niet al mijn sticks, maar wel mijn nieuwste. Heel stom natuurlijk, ze stonden zelfs al klaar. Ik wilde ze vandaag meenemen omdat die net wat lekkerder spelen. Ik had mijn oude stick wel bij me, maar die voelde minder fijn. Toen ik er onderweg achter kwam dat die sticks nog thuis in Amsterdam stonden, heb ik toch mijn vader maar even gebeld. Die wilde toch al komen kijken.’

Lachend: ‘Mijn ouders wonen in Brabant. Maar mijn vader hoefde niet ver om te rijden. Hij was al bij mij thuis, om te klussen.’