Het had een gouden afscheid moeten worden. In plaats daarvan stond David Harte na afloop van de tweede finalewedstrijd tegen Amsterdam met een zilveren medaille om zijn nek. Na vijftien jaar Tulp Hoofdklasse – waarvan dertien bij Kampong – komt er voor de 37-jarige Ier een einde aan een indrukwekkend hoofdstuk. Een hoofdstuk dat eindigt in mineur.
Aan de zijlijn in het Wagener Stadion verwoordt Harte zijn emoties. ‘Ik trek alle clichés uit de kast. Het doet heel veel pijn op dit moment. Het is geen sprookje geworden. Dat is zuur. We waren zo dichtbij. Door een slordigheid in het begin van de tweede helft geven we helaas de wedstrijd uit handen aan Amsterdam.’
De teleurstelling is zichtbaar op zijn gezicht en hoorbaar in zijn stem. Het mislopen van de titel met Kampong betekent daarmee ook zijn allerlaatste kans op goud met de Utrechtse ploeg. ‘Dat maakt het verlies extra pijnlijk.’
Ondanks de bijzondere lading van de finalewedstrijden week Harte in de voorbereiding niet af van zijn vertrouwde routine. ‘Ik draaide dezelfde voorbereiding, had zoals altijd vlinders in mijn buik. En een glimlach op mijn gezicht’, vertelt hij. ‘Ik had het er onderweg in de auto met Sander [de Wijn] over. We spelen nu samen, denk ik, onze zevende finale. We hebben de ervaring – niet alleen vanwege onze leeftijd, maar ook vanwege het spelen van finales. Voor mij verandert daar niks aan. Dezelfde aanpak als altijd, zonder het groter te maken dan het is.’
Floris Middendorp en David Harte in actie tijdens de shoot-outserie. Foto: Willem Vernes
Shoot-outs
Met een 4-3 voorsprong uit de eerste finalewedstrijd kwam Kampong naar Amsterdam. De Utrechters kwamen na vier minuten op voorsprong en Harte hield de nul met een paar goede reddingen. Snel na rust ging het mis. ‘Het begin van de tweede helft bleek helaas onze valkuil. Bij de tweede goal wordt er op doel geschoten. Dat schot zou naast zijn gegaan, maar die bal wordt binnengetipt. Helaas. Zo is het soms met sport.’
De beslissing viel uiteindelijk in de shoot-outserie. Een serie waaraan de doelman met zelfvertrouwen aan begon. En terecht, want Harte staat te boek als een van de beste shoot-outkeepers ter wereld. Dit keer viel het voordeel niet naar zijn kant. ‘Een beetje unlucky. De bal van Morton komt tegen mijn lichaam en stuitert over de lijn. Maar helaas was ik voor mezelf niet goed genoeg in de shoot-outs en daar baal ik van.’
Er was ook teleurstelling over arbitrale beslissingen. Volgens de scheidsrechter maakte Harte een sticktackle op Mustapha Cassiem, wat leidde tot een strafbal voor Amsterdam. ‘Zo was het niet’, zegt Harte ferm. ‘Bovendien kwam hún keeper te snel van zijn lijn af. Dat is een retake. Helaas. Shit happens.’
Mustapha Cassiem en David Harte tijdens de shoot-outserie. Foto: Willem Vernes
Harte: ‘Ik wil de scheidsrechter of videoscheidsrechter niet tekortdoen, maar tijdens de hele play-offserie duurde het allemaal veel te lang. De beelden waren vaak slecht, of ze konden het gewoon niet goed zien. Dat soort dingen. Als we dan even terugkijken naar de vorige wedstrijd tegen Amsterdam. De strafbal die ze krijgen, was geen strafbal. Maar daar komt wel een doelpunt uit. Helaas was het daar ook niet scherp genoeg en valt het aan de andere kant.’
Nederlands avontuur
Op het veld dwalen Harte’s gedachten ook even af naar het begin van zijn avontuur in Nederland. Met de open sollicitatie naar alle hoofdklasseclubs. SCHC reageerde dat hij welkom was in Bilthoven. Na twee seizoenen maakte hij de overstap naar Kampong. In de jaren die volgden groeide hij uit tot het boegbeeld van de Utrechtse club. Binnen Kampong wordt hij gezien als de meest iconische keeper uit de clubgeschiedenis. Harte werd twee keer uitgeroepen tot Wereldkeeper van het Jaar, hielp de club aan drie landstitels en een EHL-titel.
‘Dat is niet slecht voor een jonge Ierse man’, zegt Harte met een flauwe glimlach. ‘Ik kan alleen maar trots zijn. En ik ben trots op het hele team, op mijn cluppie. Ik heb er op dit moment geen woorden voor. Sport is hard. Maar een ding is zeker. Dit team gaat nog meer finales spelen en winnen. Daar geloof ik in.’
Aan alle goede dingen komt een einde en dus ook aan de samenwerking tussen Harte en Kampong. Harte verhuist met zijn gezin naar Belfast, Noord-Ierland. ‘Het is nog te vroeg om te zeggen wat ik ga doen. De toekomst blijft nog steeds open voor hockey. Maar ik ben en blijf Kamponger.’
David Harte van Kampong. Foto: Willem Vernes
2 Reacties
marinus-van-den-top
Met recht een sieraad voor de sport. Ook het levende bewijs dat je dromen kunt verwezenlijk. Met zijn broer naar Nederland gekomen: je spreekt de taal niet, je moet wennen aan de Nederlandse mentaliteit. Maar het is 'm potverdorie toch gelukt. En 'on top of that': ook een reuze aardige kerel. Ik weet niet of Sharon Dijksma meekijkt, maar geef 'm het ereburgerschap van Utrecht. Nu kan het nog. Thank you, Sir David Harte. Sláinte!
bartherklots
Wat ik jammer vind is dat het opdit podium eigenlijk alleen maar gaat over beslissingen van scheidsrechters en hoe geweldig Amsterdam was. Het was in mijn beleving een " close to call. Zowel Den Bosch als Kampong hadden matchwinnaar kunnen zijn.