Eline Jansen blijft strijdvaardig: ‘We kunnen nog wat flikken’

De eerste play-offwedstrijd in veertien jaar eindigde voor de vrouwen van Kampong in een ietwat geflatteerde 0-3 thuisnederlaag tegen een geslepen Den Bosch. De ploeg van coach Kai de Jager voelde de spanning, genoot van de entourage maar baalde ook van het resultaat. En toont zich strijdvaardig. ‘De return tegen Den Bosch is nog lang geen uitgemaakte zaak.’

Een klein uurtje na afloop van het thuisduel met play-offgigant Den Bosch bijt Eline Jansen (19) op haar onderlip. Zittend op een bank in het dampende clubhuis, waar het duel tussen de mannen van Kampong en Oranje-Rood op het punt van beginnen staat, baalt de talentvolle middenvelder van Kampong van de onnodig grote nederlaag tegen de nummer één van de reguliere competitie.

‘Het is echt zonde, dit had niet gehoeven’, is haar eerste reactie. ‘Als ik kijk naar de wedstrijd in zijn geheel, dan hebben we één doelpunt te veel tegengekregen. En we maken er zelf één te weinig. Den Bosch was beter, maar wij doen wel de hele wedstrijd mee. Ik vind dat 0-3 niet te juiste verhouding van de wedstrijd weergeeft. We hebben ook veel corners gehad. Maar ja, daar moet je er wel minimaal één van benutten.’

Een verbeten gezicht bij Eline Jansen tijdens de kraker met Den Bosch op De Klapperboom. Foto: Bart Scheulderman.

Dat Kampong verzuimde te scoren tegen Den Bosch mag Jansen ook zichzelf aanrekenen. Halverwege het derde kwart, bij een 0-2 voorsprong voor Den Bosch, kreeg ze de bal in de rechterhoek van het veld na een prachtige splijtende pass van Noor van den Nieuwenhof. Ze trok de cirkel binnen, gaf tegenstander Romee Joosten het nakijken maar plaatste haar backhandschot ver buiten het doel van Josine Koning. Zo ging de beste kans van de wedstrijd voor Kampong in rook op.

‘Ja, daar had ik moeten scoren’, zegt Jansen schuldbewust. ‘Misschien had ik even moeten vertragen en een hoek moeten uitkiezen. Ik schrok eigenlijk van die ruimte die ik kreeg. Zo’n bal moet er gewoon in, want dan speel je een heel andere wedstrijd. Den Bosch deed dat natuurlijk beter. Zij weten hoe ze finales moeten spelen en weten wanneer ze moeten toeslaan. Dat is voor ons allemaal nieuw, dus daar kunnen we alleen maar van leren.’

Bouwen aan iets moois

Ondanks de onvrede over het resultaat kon Jansen toch ook wel genieten van wat er allemaal op haar en haar teamgenoten afkwam tijdens de eerste halve finale in het tweeluik met de 21-voudig landskampioen. ‘We moeten niet te kritisch op onszelf zijn. We komen van ver. We zijn al heel blij dat we in de play-offs staan. Het was een supermooie zaterdag voor de club, met ook de halvefinalewedstrijd van de mannen erbij. Het is zonde van het resultaat, maar laten we vooral naar het algehele proces kijken. We zijn jong en er zit nog zoveel rek in dit team. Als deze ploeg bij elkaar blijft, kunnen we aan iets moois blijven bouwen. We verliezen tegen Den Bosch pas voor het eerst sinds november weer eens. Dat zegt veel. Op die reeks mogen we trots zijn.’

Eline Jansen kijkt van een afstandje toe hoe Noor van de Nieuwenhof en Luna Fokke Frédérique Matla afstoppen. Foto: Bart Scheulderman

Jansen zat de afgelopen weken nog even in spanning of ze de play-offduels met Den Bosch überhaupt wel zou halen. De kersverse stagespeelster van Oranje liep begin mei – vlak voor de cruciale competitiewedstrijd tegen Pinoké – op de training bij het Nederlands elftal een hamstringblessure op. Haar inzetbaarheid was sindsdien een vraagteken voor coach Kai de Jager.

‘Ik speelde vandaag uit voorzorg nog met een compressiebroek om mijn linkerbeen’, zegt Jansen. ‘Ik denk dat de blessure is ontstaan in het uitduel met Amsterdam. Daar overstrekte ik mijn knie een beetje, een klap die mijn hamstring toen heeft opgevangen. Afgelopen week heb ik voorzichtig getraind. Ik was heel blij dat ik er thuis tegen Den Bosch weer kon staan. En ik heb gelukkig geen last gehad. Maandag ben ik er gewoon bij.’

Eline Jansen, mét compressiebroek tijdens de eerste halve finale van de play-offs tegen Den Bosch. Foto: Bart Scheulderman

Mission impossible aan de Oosterplas?

Kampong moet maandag van goeden huize komen om de finale van de play-offs te bereiken. Winnen met minimaal drie goals verschil om zo nog kans te maken op een enorme stunt lijkt op voorhand een mission impossible. Slechts zes keer in de hele clubhistorie verloor Den Bosch een officiële thuiswedstrijd met minstens drie goals verschil. Het ziet er dan ook naar uit dat alleen een sportief wonder die 0-3 nederlaag van zaterdag kan uitwissen.

‘Nou… zo zou ik het niet willen noemen’, countert Jansen gretig. ‘In de competitiewedstrijd tegen Amsterdam in het Wagener [van 21 april] stonden we binnen vijf minuten met 0-2 voor. Dan speel je meteen een andere wedstrijd. Dat duel wonnen we uiteindelijk met 3-4. De return tegen Den Bosch is nog lang geen uitgemaakte zaak. We kunnen echt nog wel wat flikken. We kunnen het de topploegen heel lastig maken, dat hebben we dit seizoen wel bewezen. Maar dan moet het wel efficiënter dan zaterdag.’

Het voordeel voor de return aan de Oosterplas is voor Kampong dat de eerste zenuwen verwerkt zijn. Want spanning was er volop in de koppies en lijven van de Kampong-speelsters. ‘Jansen: ‘Ik voelde zeker spanning. En ik was niet de enige. Maar alleen door deze wedstrijden te spelen leer je hoe je met die spanning omgaat. In de eerste helft durfden we nog niet echt vrijuit te spelen. Dat lukte in de tweede helft al beter. Maandag moeten de handrem er meteen vanaf de eerste minuut af.’

Bekijk hier de samenvatting van de eerste halve finale tussen Kampong en Den Bosch