Het jongensboek van Olivier Paalman in de shoot-outserie

Talloze knuffels, selfies, handtekeningen en een onvervalste bierdouche. Olivier Paalman straalde van oor tot oor. De tweede doelman van Amsterdam werd in de allesbeslissende kampioenswedstrijd tegen Kampong naar voren geschoven voor de shoot-outs. In plaats van eerste keeper Joren Romijn stond ineens de reserve-goalie onder de lat. Met succes. ‘Ik ben in een jongensboek beland.’

Gekleed in het donkerblauwe kampioenshirt en de gouden medaille om zijn nek grijpt hij meerdere malen met beide handen naar het hoofd. De achttienjarige doelman probeert te bevatten wat er zich zojuist heeft afgespeeld in het Wagener Stadion. Amsterdam is voor het eerst sinds 2012 weer de beste van Nederland.

‘In 2012? Toen was ik nog maar vijf jaar oud. En nu komen we, na een moeilijke periode vorig jaar, op deze manier terug. Ik ben megatrots op die gasten. Wat zij vandaag op de mat hebben gelegd… En Joren: hij heeft waanzinnig gekeept. Dat ik de shoot-outs mocht doen was misschien vooral om een verrassingseffect te creëren.’

Geheimhouden

Voor Paalman zelf was het echter geen verrassing. Al in de week nadat Amsterdam zich had geplaatst voor de play-offs kreeg hij te horen dat hij zou worden ingezet bij een eventuele shoot-outserie. ‘Dat moest ik wel geheimhouden’, lacht hij. ‘We hebben het hele jaar op shoot-outs getraind. Meestal na een partijtje om te bepalen wie de winnaar was. Dat ging best wel lekker, dus er was veel zelfvertrouwen.’

Olivier Paalman in actie tijdens de shoot-outserie tegen Kampong. Foto: Willem Vernes

Ook vanuit de staf en zijn teamgenoten kreeg hij dat vertrouwen. ‘Sommigen zeiden al in het hotel: Ollie, als het moet, ga jij het voor ons doen. En ik steeds maar: jongens, laat het niet gebeuren. We gaan het gewoon in de reguliere speeltijd beslissen.’

Maar het liep anders. Na een 1-0 achterstand knokte Amsterdam zich terug met twee doelpunten in één minuut. Daarmee brachten ze de totaalscore op 5-5. Shoot-outs dus.

Voorbereiden op shoot-outs

In het laatste kwart dook Paalman naar binnen om in de catacomben van het Wagener Stadion warm te lopen. ‘De laatste zeven minuten gebruik ik om in de kleedkamer te zitten. Gewoon even zitten, mediteren en visualiseren.’

Toen het eindsignaal klonk, was het moment is daar. Paalman gold in zijn jeugdjaren als specialist in shoot-outs. Nu mocht hij dat op het hoogste podium laten zien. ‘Ik dacht: Oké, nu gaat het gebeuren. Je probeert je de hele week voor te bereiden, maar als het moment daar is, is het toch even: holy fuck.’

Olivier Paalman wordt belaagd door zijn teamgenoten na de gewonnen shoot-outserie tegen Kampong. Foto: Willem Vernes

Paalman: ‘De jongens kwamen nog even naar me toe om te zeggen dat ze vertrouwen in me hadden. Dat vond ik mooi. En daarna liep ik naar het doel. Hopelijk heb ik irritant genoeg gedaan. Eigenlijk ben ik helemaal niet zo, maar het was wel de bedoeling dat ik ze van hun plan af kreeg. Ik weet niet of dat is gelukt, maar ik heb in ieder geval mijn spel gespeeld.’

Hij had zich goed voorbereid. ‘Ik had veel beelden gekeken. De eerste van Jonas bijvoorbeeld, we dachten dat hij naar zijn backhand zou gaan – dat gebeurde ook. Maar video-analyse is altijd maar het halve verhaal. Je moet keepen wat je op dat moment kan. En dat lukte vandaag goed.’

In de shoot-outserie miste Terrance Pieters, waarna het de vraag was of Paalman niet te vroeg van zijn lijn was gekomen. ‘Ik weet het niet precies’, zegt hij. ‘Maar als je met je hak nog op de lijn staat, dan mag het. Ik denk dat dat me heeft gered.’

Olivier Paalman. Foto: Willem Vernes

Tussen de fans, midden op het veld, blijft Paalman bescheiden. ‘Ik word nu geïnterviewd, maar ik weet niet of dat terecht is. Ik heb een kwartiertje op het veld gestaan. Joren, en sowieso iedereen in het team: dat zijn de echte bazen. Dit is echt een teamprestatie. Floris Middendorp, voor mijn gevoel heeft hij ons er het hele jaar doorheen getrokken. Hij mag wel in het zonnetje worden gezet. Hij heeft echt fantastisch gespeeld.’

Tentamen

Tussen alle festiviteiten door komt ook de realiteit van het studentenleven om de hoek kijken. ‘Maandag heb ik tentamen’, grijnst Paalman. ‘Ik studeer geneeskunde. Ik moet oefenen met lichamelijk onderzoek. Dan komt er iemand met oogklachten, en dan moet ik precies weten wat ik moet doen.’

Of het studeren dit weekend gaat lukken, is nog maar de vraag. Eerst wil Paalman zich onderdompelen in het feestgedruis. ‘Het is zo fantastisch. En dan ook nog in de laatste wedstrijd van het seizoen. Ik denk dat we Amsterdam nog wel even onveilig gaan maken. We zijn dit jaar twee keer kampioen geworden – ook in de zaal. Een megacomeback na vorig jaar. En hopelijk volgen er nog veel meer landstitels.’

Olivier Paalman in actie tijdens de shoot-outserie tegen Kampong. Foto: Willem Vernes