Uitblinker Jip Janssen: ‘We voelden dat er iets te halen viel’

Zes sleeppushes, vier doelpunten. Twee verzilverde strafballen. Strafcornerkanon Jip Janssen (27) van Kampong liet dit weekend in het tweeluik met topclub Bloemendaal opnieuw zien uit welk hout hij gesneden is. Zijn bijdrage was doorslaggevend, al leverde Kampong tegen de titelfavoriet ook een ijzersterke teamprestatie. ‘Ik heb helemaal niet het gevoel dat ik beslissend ben geweest.’

Kampong-doelman David Harte keepte zondag op ’t Kopje (3-1 winst) een wereldpartij. Maar het zei genoeg dat hij de complimenten direct doorschoof naar een ander. ‘Wat een held!’ zei hij tegen de pers, toen hij Janssen op het veld om zijn nek vloog. ‘Wat een baas!’

Janssen voelde zich zondag tijdens het inspelen niet op zijn best, vertelde hij. De naweeën van de slijtageslag van zaterdag (5-2 winst, waarin hij vier keer scoorde) voelde hij in zijn benen. Maar: zodra de wedstrijd begon, was er weinig van die vermoeidheid te merken.

In de achttiende minuut, bij een stand van 0-0, sleepte hij de eerste strafcorner van Kampong gelijk alweer tegen de plank. Het moet voor Bloemendaal frustrerend zijn geweest, om zo snel weer achter te staan. Elf minuten voor tijd bracht hij de stand op 1-2, door ook de vierde strafcorner van Kampong te promoveren tot een doelpunt, waarmee hij de wedstrijd op slot gooide. Opnieuw pushte hij zó hard richting de goal dat Bloemendaal-keeper Maurits Visser geen antwoord had.

Sander de Wijn juicht na de 1-3 van Boet Phijffer, de nekslag voor Bloemendaal. Foto: Bart Scheulderman

Als je me vraagt hoe het voelt om zo beslissend te zijn geweest, dan zeg ik: ik heb helemaal niet het gevoel dat ik beslissend ben geweest. Jip Janssen

De strafcorner speelde onmiskenbaar een cruciale rol in de halve finale tussen Bloemendaal en Kampong. Het aantal corners dat Kampong en Bloemendaal over twee wedstrijden haalden: zeven om acht. Het rendement: vier om twee. Janssen toonde dit weekend stalen zenuwen. Marc Miralles – het wapen van Bloemendaal op de kop van de cirkel – bezweek juist onder de druk. Dat Teun Beins, na een lange blessure, zondag weer twee corners van Bloemendaal mocht pushen, weerspiegelde de matige vorm van Miralles, hoewel hij zondag nog wel de 1-1 binnensleepte.

Wat Janssen zelf zei over zijn aandeel in de finale: ‘Het ging vandaag wel lekker. Het viel de goede kant op. We hadden de cornerverdediging van Bloemendaal goed bestudeerd en het plan was duidelijk. Maar als je me vraagt hoe het voelt om zo beslissend te zijn geweest, dan zeg ik: ik heb helemaal niet het gevoel dat ik beslissend ben geweest. Wat voor mijn gevoel de wedstrijd heeft beslist, is de energie die we hebben geleverd. Hoe we verdedigden. We voelden ons dit weekend onoverwinnelijk.’

De strafcorner was slechts één van de bepalende factoren in deze halve finale. Bloemendaal mocht dan wel de nummer één zijn van de reguliere competitie. In dit tweeluik was Bloemendaal het team met veel jonge spelers dat in het mes liep. Kampong – de regerend landskampioen – was de geslepen ploeg met vijf olympisch kampioenen die effectief met zijn kansen omging en zaterdag snel op een 3-0 voorsprong kwam. Vervolgens kon het precies doen waar het goed in is: het achterin zo gesloten mogelijk houden.

Vreugde bij Kampong na de winst op Bloemendaal. Foto: Bart Scheulderman

‘We voelden echt dat er iets te halen viel’

Eén van de aspecten die volgens Janssen de doorslag gaf: de duels. Of zoals hij het noemde: de ‘lange’ duels. Zijn definitie: ‘Dat zijn duels waarin je na één actie niet meteen opgeeft, maar waarin je blijft doorgaan.’ Het type spel dat kenmerkend is voor Kampong. Met name door Sander de Wijn en Lars Balk stond de verdediging van Kampong als huis.

Janssen: ‘De hoeveelheid meters die we hebben gemaakt om telkens weer onder de bal te komen. De energie die we hebben gestoken in de duels. Ik denk dat dát de wedstrijd heeft beslist. Verdedigend stonden we in beide wedstrijden goed. Natuurlijk, Bloemendaal maakte doelpunten en kreeg kansen en corners, maar we deden het over het algemeen goed.’

De tekst gaat verder onder de afbeelding

Klik op de afbeelding voor een grotere weergave

Zo flikte de nummer vier van de competitie het om de titelfavoriet uit de play-offs te wippen. Het bewees maar weer: afschrijven moet je de ploeg van Tim Oudenaller nooit. In de laatste acht competitiewedstrijden bleef Kampong ongeslagen.

‘Onze start van het seizoen was moeilijk, deels door de Olympische Spelen. Na die gouden medaille zit je als speler in een moeilijke fase. Je hebt altijd alles voor een doel gedaan, maar als dat doel is bereikt, valt er iets weg. Daar hadden wij als team last van. Maar na de winter had iedereen weer dat vuur en de focus om alles voor het hockey te geven. Het momentum kantelde onze kant op. We namen het gevoel van de competitie mee naar de play-offs en begonnen met vertrouwen aan dit tweeluik. We voelden echt dat er iets te halen viel.’