Missie van Amsterdam en De Nooijer mislukt: ‘Dit is pijnlijk’

Het eerste seizoen als coach van de dames van Amsterdam zit erop voor Teun de Nooijer. De ploeg strandde in de halve finale tegen concurrent SCHC, nadat er in eigen stadion met 1-2 verloren werd. De missie van de landskampioen is mislukt en dat doet pijn in de hoofdstad. 

‘Dames, super. We zitten er goed in’, begon Teun de Nooijer zijn bespreking tussen het derde en vierde kwart. Terwijl zijn ploeg met 0-1 achter stond en alle zeilen bijgezet moeten worden. ‘We zitten er goed in, we doen goede  dingen. We moeten nu nog rendement halen’, vertelt hij rustig, terwijl hij nog een keer naar de cirkel wijst. ‘Hier moet het gebeuren’, voegt hij eraan toe. Hij blijft kalm. Niks geen donderspeech, krachtige preek of tirade. Hij koos juist voor rustige, duidelijke woorden. Typerend voor zijn karakter. 

Maar nog voor hij het wist, had Stichtsche er in het vierde kwart al 0-2 van gemaakt. Een mokerslag voor Amsterdam, dat via Stella van Gils nog wel de aansluitingstreffer maakte, maar niet dichterbij kwam. Het ontbrak de landskampioen maandagmiddag aan creativiteit en initiatief. De ploeg kwam simpelweg te kort tegen het gestructureerde SCHC.

‘We hebben te weinig kansen gecreëerd’

‘Je begint dit seizoen om voor de titel te spelen. De titel zelfs te verdedigen. Dat is mislukt en daar baal ik van’, begint coach De Nooijer zijn verhaal, nadat hij zojuist is uitgeschakeld in de play-offs. Terwijl zijn speelsters de tranen nog uit de ogen vegen. ‘We hebben vandaag weinig weggegeven. Stichtsche is maar weinig bij ons in de cirkel geweest. Dat hebben we een stuk beter gedaan dan zaterdag. Ik vond ons ook beter dan tijdens de eerste wedstrijd. Maar we hebben te weinig kansen gecreëerd.’

Teun de Nooijer spreekt zijn ploeg toe. Foto: Bart Scheulderman

Daarmee slaat hij de spijker op z’n kop. Waar de wedstrijd tussen SCHC en Amsterdam in Bilthoven alle kanten op ging, was het maandag in het Wagener Stadion veel behoudender. Stichtsche liet het spel logischerwijs aan de thuisploeg, nadat Yibbi Jansen haar team al vroeg op voorsprong had gezet. ‘We hebben veel balbezit gehad, maar daar veel te weinig mee gedaan’, vertelt de coach. 

Het ongelofelijke gemis van Felice Albers 

Waar dat precies aan ligt, is ook voor hem nog niet helemaal duidelijk. Hij vond dat zijn ploeg te veel over links ging, waar ze volgens hem vaker via rechts of door de as moesten. Details in het jargon van een coach. Maar wat absoluut ook een element was, was het ontbreken van Felice Albers. ‘Zij is een van de besten van de wereld. Zo’n speler wil iedereen erbij hebben. Ze is snel, creatief en heeft veel aanvallend vermogen. Dat zijn wel dingen waar we vandaag in te kort zijn geschoten’, is zijn conclusie. 

‘We trokken ‘m nog bijna gelijk’, blikt hij terug op de slotfase. ‘Kregen in de laatste minuten nog grote kansen. Ik telde ‘m bij wijze van spreken al. Was al klaar voor de shoot-outs. We hadden alleen net te weinig tijd. Het is ongelofelijk jammer. Het zat heel dicht bij elkaar. Ik had mijn meiden de finale echt gegund.’

Sonja Zimmermann en Floor de Haan balen en praten na. Foto: Bart Scheulderman

Had hij achteraf niet meer moeten halen uit de zaterdag? Het moment dat zijn ploeg tien (!) minuten in overtal stond, na de overtreding van Jansen? Zelf heeft hij zich die vraag de afgelopen dagen ook al regelmatig gesteld. ‘Daar zat zeker een kans’, is hij eerlijk. Wedstrijden tussen Amsterdam en SCHC zijn dit seizoen zo close, dat zulke details het verschil maken. ‘Maar die fase was heel onrustig en chaotisch. We kregen bovendien nog een reeks strafcorners tegen. Zo tikte de tijd te snel weg. We kregen geen grip op de chaos.’

‘We zijn niet tevreden’

De Nooijer is teleurgesteld. Hij baalt. ‘We wilden dit jaar twee grote prijzen pakken’, vertelt hij. ‘De EHL hebben we gewonnen, maar de landstitel niet. Ik baal enorm dat we niet in de finale staan. Dat is pijnlijk. Als topsporter ben je een beetje rupsje nooit genoeg. Dus we zijn niet tevreden’, besluit hij. ‘Dit is absoluut iets wat we volgend jaar beter willen doen.’