Verdrietige Nunnink: ‘Ik hoop echt heel erg dat het meevalt’

De eerste finale tussen SCHC en Den Bosch eindigde in 1-1, maar na afloop had iedereen het over de droevige aftocht van Den Bosch-routinier Laura Nunnink. Huilend verliet ze het veld met een knieblessure. ‘Ik heb heel veel pijn.’

Laura Nunnink probeerde na een minuut of twintig een bal van Danique van der Veerdonk te ontwijken en maakte daarom een sprongetje. De bal kwam op haar rechterknie en direct zakte ze vlak voor de middenlijn naar de grond. Ze zat minutenlang voorovergebogen op het veld en verliet daarna ondersteund door de fysio en Joosje Burg het veld. 

Maar de bikkelharde international gaf zich niet zomaar gewonnen. Na wat testjes, rustige wandelpasjes en een vleugje hoop kwam ze vijf minuten later het veld weer op. Toch ging het direct weer mis. Ze vroeg om de bal en zonder iets geks te doen, zakte meteen daarna weer door haar knie. Toen kwamen de tranen. Het ging echt niet meer. 

Foto: Willem Vernes

‘Dit is heel erg shit’, zegt Nunnink, gewikkeld in een geel-zwart fleecedeken en met een dikke winterjas over haar schouders. Ze begint met vertellen. ‘Ik kreeg een bal op mijn knie en toen kon ik niet meer op mijn been staan. Had het gevoel dat ik wegzakte. Maar toen ik gewisseld was, heb ik daarna weer wat gelopen. Toen dacht ik dat ik het wel weer kon proberen. Het lukte wel weer. Maar toen ik het veld inrende, zakte ik meteen weer door mijn knie heen. Ik heb geen idee hoe het kan en wat er precies gebeurd is.’

Nunnink is van levensbelang voor Den Bosch 

‘Toen ik zag dat ze weer een beetje bewoog op de bank, was ik even blij. Laura is een heel belangrijke schakel in ons team’, vertelt coach Marieke Dijkstra. ‘Toen ze daarna meteen weer onderuit zakte, wist ik dat het foute boel was. We hebben meteen geschakeld en het wisselschema aangepast.’

Charlotte Englebert zakte een linie en Emma Reijnen en Rosa Fernig waren vaak in de as te vinden. Allemaal om het gemis van de 205-voudig international op te vangen. Nunnink zelf zat beteuterd op de bank, maar wilde absoluut niet achterblijven in de kleedkamer. Ze stond liever in de regen, dan onder een warme douche. ‘Daar heeft niemand iets aan. Dan ben je echt zinloos. Ik zit liever in de dug-out en moedig ze aan. Dan kan ik nog iets toevoegen. Ik probeerde er energie in te gooien. En ze aan te moedigen.’

De verdrietige Nunnink. Foto: Willem Vernes

Nunnink zag Pien Sanders de score openen, maar SCHC via Maud van den Heuvel vrijwel direct terugkomen. ‘Het was een echte eerste finale. Waarin heel veel dingen niet goed gingen’, vertelt de coach. ‘Dat hoort er een beetje bij, maar dat hoop je niet. Na ons doelpunt gaven zij meteen gas. Dan sta je onder druk. Ik weet niet helemaal hoe de corner tot stand kwam. Je wil natuurlijk zo min mogelijk weggeven. Je wil zorgen dat je het verdedigend zo goed mogelijk op orde hebt.’

‘Hoop dat er niks kapot is’

De pechvogel stapte direct na afloop van het duel de auto in. Ze is samen met haar ouders onderweg naar het ziekenhuis in Den Bosch. ‘Ik heb vooral veel pijn. Dat merk ik vooral. Ik hoop heel erg dat het meevalt’, vertel ze met de wanhoop in haar stem. ‘Als ik eerlijk ben ga ik er op dit moment niet vanuit dat ik er donderdag sta. Ik hoop het heel erg. Ik hoop dat er niks kapot is. Ik ben eigenlijk nooit geblesseerd. Heb nooit last van mijn knieën.’

Ik heb vooral veel pijn. Als ik eerlijk ben ga ik er op dit moment niet vanuit dat ik er donderdag sta. Ik hoop het heel erg. Ik hoop dat er niks kapot is. Laura Nunnink

Het zal de komende uren of dagen langzaam duidelijk worden hoe ernstig de blessure is voor de Brabantse. ‘Ik heb echt geen idee hoe dit mis kon gaan’, vertelt ze sip. ‘Ik hoorde geen knak ofzo. Ik hoop dat ze straks ook een MRI maken. Dan zien we daarna wel verder’, is ze hoopvol over het restant van haar avond. Ze besluit met de zin die ze zeker al vier keer uitgesproken heeft. ‘Ik hoop echt heel erg dat het meevalt’. Iedere hockeyliefhebber hoopt met haar mee. 

Net als haar coach. Maar de mimiek op haar gezicht verklapt haar gevoel. De coach baalt, maar kan zich alleen focussen op het spel van haar ploeg. ‘We willen dat het verdedigend klopt, maar ik wil wel dreiging houden. Dat miste ik vandaag.’

Foto: Willem Vernes