Hortensius terug na pijnlijke winter: ‘Erg moeilijk mee gehad’

Hij stapte afgelopen winter met Oranje het vliegtuig in naar Sydney. Olivier Hortensius (22) was door bondscoach Jeroen Delmée geselecteerd voor de Pro League-wedstrijden in Australië. Maar zijn debuut kwam er niet. De aanvaller van Rotterdam raakte aan de andere kant van de wereld geblesseerd aan zijn hamstring. Afgelopen weekend maakte hij eindelijk weer zijn eerste minuten. ‘Ik heb het er echt moeilijk mee gehad.’

‘Alle testen waren goed. Iedere specialist zei me dat ik weer fit was om te spelen. Maar als je er dan staat, is het toch onwennig’, vertelt Hortensius, een dag na zijn rentree op het hockeyveld. Hij won met Rotterdam met 10-0 van Hurley. ‘Ik voelde spanning door mijn hele lichaam. Maar toen ik na vijf minuten een sprintje trok over het hele veld, wist ik het zeker. Ik ben fysiek in orde. Het ligt nu echt achter me.’

Het verhaal van Hortensius is op z’n zachtst gezegd wrang. De talentvolle spits trainde sinds september mee met Oranje en mocht eind januari mee naar Sydney. Het Nederlands team speelde daar vier wedstrijden, tegen Australië en Spanje. Ook hij zou in actie komen, maar vlak voor het eerste duel sloeg het noodlot toe: een hamstringblessure hield hem aan de kant. Hij keek toe, terwijl zijn generatiegenoten Daan Bonhof en Boris Aardenburg wel voor het eerst voor hun land uitkwamen. 

Olivier Hortensius keek eerder in 2025 al toe bij zijn ploeg. Foto: Willem Vernes

De knak die alles veranderde 

‘Ik was tijdens een van de trainingen in duel met Joep de Mol. Hij is supersnel, dus ik moest echt even aanzetten. Ik wilde de bal blokken, maar toen ik mijn voet neerzette, gleed mijn andere been weg. Knak, voelde ik. Het schoot vol in mijn hamstring. Ik wist het toen meteen. Zoiets had ik nog nooit eerder gehad. Het was echt niet goed.’

Het gevoel van Hortensius klopte. Vlak voordat hij zijn eerste minuten in Oranje mocht gaan maken, raakte hij dus geblesseerd aan zijn hamstring. Een tegenslag die hem uiteindelijk twee maanden aan de kant zou houden. En dat terwijl hij net een zware blessure aan zijn rug had overwonnen. Hij liet zich opereren aan zijn rughernia en was weer topfit. Klaar voor de volgende stap in zijn carrière. De timing kon nauwelijks slechter. 

De eenzame periode Down Under

‘Ik heb het er echt moeilijk mee gehad. Je bent met jongens om je heen, die ook hun debuut gaan maken. Zij stonden er, maar ik niet. Alles om me heen viel weg en ik had geen familie bij wie ik mij kon terugtrekken. De jongens vingen me goed op en waren lief voor me, maar ik stond er weer alleen voor. In mijn eentje te trainen, terwijl de rest een wedstrijd speelde. Dat was heel eenzaam.’

Toen ik scoorde, kwam er wel een beetje emotie bij los. Ik heb de afgelopen maanden hard moeten werken. Ik heb hier zolang naar uitgekeken. Olivier Hortensius

Hortensius in het oranje van Jong Oranje. Foto: Willem Vernes

Terug in Nederland bereidde Rotterdam zich voor op de tweede helft van de competitie en maakte Hortensius overuren bij de fysio. Weer moest hij als enige voor zichzelf aan de slag. De zoveelste eenzame struggle en domper. ‘Ik denk dat ik het inmiddels wel een plekje heb gegeven, maar het was taai. Ik ben blij dat de blik nu weer vooruit kan.’

Zondagmiddag mocht Hortensius eindelijk weer het veld op. Zijn eerste minuten van 2025 – Een moment waar hij maanden naartoe had geleefd. Maar de dag werd nog memorabeler door de chaotische aanloop naar het duel met Hurley. Amstelveen stond op zijn kop vanwege een marathon en een afgesloten snelweg, waardoor veel teamgenoten vast kwamen te zitten in het verkeer. ‘Mijn vriendin woont in Amsterdam, dus ik was op tijd op de club, maar de rest had pech. Iedereen werd alle kanten op gestuurd. Onze groepsapp ontplofte: ik ben later, wij zijn ook later…’

‘Letterlijk alles viel binnen’

Uiteindelijk startte de wedstrijd een kwartier later. Dat bleek een gouden greep. Hortensius – die zelf achttien minuten mocht spelen – moet lachen. ‘Bij rust stond het al 8-0 voor ons. Het was zo’n wedstrijd waarin alles lukte. Letterlijk alles viel binnen.’ Ook de spits was trefzeker. Hij bekroonde zijn rentree met het zesde doelpunt. ‘Daar kwam wel een beetje emotie bij los. Ik heb de afgelopen maanden hard moeten werken. Ik was ook ouderwets zenuwachtig zondag. Iedereen was ook blij dat ik scoorde. Ik heb hier zolang naar uitgekeken.’

Volgende week sluit de aanvaller ook weer aan bij de trainingen van Oranje. De eerste trainingsweek liet hij nog even aan zich voorbij gaan. Alles gaat stapje voor stapje. ‘Ik bouw het iedere week een beetje op. Ik wil echt geen risico’s meer nemen. Bovendien spelen we straks een EHL met Rotterdam. Die ga ik echt niet mislopen.’

En dan dat debuut. Is dat een kwestie van tijd? Hortensius hoopt van wel. ‘Delmée heeft me laatst nog gebeld. Dat vond ik fijn. Samen hebben we het traject doorgesproken. Ik hoop dat ik straks in juni een keer mee mag doen. Dat is wel het plan’, vertelt hij. ‘Een voordeel’, besluit hij met een knipoog. ‘Als het dan zover is, debuteer ik wel in Nederland met al mijn vrienden en familie op de tribune.’

Foto: Willem Vernes