Jelle Galema: ‘Wij geen titelkandidaat? Laat ze maar praten’

Hij baalde natuurlijk van de valse start in de play-offs. Jelle Galema, boegbeeld van Oranje-Rood, vond dat er zaterdagmiddag in de halve finale tegen Kampong meer had ingezeten dan een 1-0 nederlaag. Aan de andere kant weet hij dat er nog niets verloren is, in het format waar hij niet zo enthousiast over is. 

‘Ik wilde niet dat we als toeristen de play-offs in zouden gaan.’

Galema, altijd goed voor een paar rake uitspraken, zegt het na een paar minuten in het interviewtje. Met nadruk. ‘Niet omdat ik daar bang voor was. Dat is het echt niet. Maar ik wil dat we hier uitstralen dat we wat te zoeken hebben. Dat we echt meedoen. Niet dat we alleen maar denken dat het leuk is om voor zoveel duizend mensen te hockeyen. Om wel even lekker te spelen. Daar gaat het nu niet om. Dit zijn de play-offs. Hier hebben we het hele jaar voor gewerkt. Wat zeg ik? De club wacht hier al acht jaar op. Dan moet je ervoor gaan.’

De woorden komen uit zijn tenen. Motivational speechen, laat dat maar aan de 31-jarige oud-international over. ‘Het is heel erg cliché. Maar de play-offs zijn nou eenmaal anders. Ik heb al heel wat potjes gespeeld in mijn leven. Ook ik sta anders op vandaag. Met net wat meer spanning in mijn lijf. Dit is gewoon niet hetzelfde als een gemiddeld Hoofdklasse-duel.’

Galema met Kampong-verdediger Pim Wasser op de afgeladen Klapperboom. Foto: Bart Scheulderman

Doodzonde

En wellicht kwam het toch door die onwennigheid dat OR zaterdag niet overtuigend begon tegen Kampong. In de selectie van de Eindhovenaren hebben maar zes spelers ervaring met het spelen van play-offs. ‘Het zou kunnen dat we toch wat onder de indruk waren van de ambiance. Kampong deed het ook gewoon goed in het begin van de wedstrijd. Zij vlogen erop. Bij ons duurde het even voordat we gevaarlijk konden worden. Maar of dat helemaal aan die nieuwigheid lag? Soms is het ook ongrijpbaar waarom je niet lekker in de wedstrijd komt.’

Dat veranderde dus na rust. ‘Toen gooiden we iets meer de remmen los. Speelden directer. Maar voor de duidelijkheid: het is niet zo dat we boos zijn geworden in de rust. Het begon te lopen, waardoor wij het momentum hadden. Alleen hadden we wel wat meer mogen scoren. En dan kijk ik mezelf ook aan.’

Want ja, Galema was de gevaarlijkste aanvaller bij Oranje-Rood. Maar zijn vizier stond niet helemaal scherp in de eerste playoff-ontmoeting. ‘Ik had er minstens eentje moeten maken’, klinkt het nukkig. ‘Er was een hobbelbal, die had ik erin moeten tikken. De keeper was zelfs al weg. Het is doodzonde dat die kans – en een paar andere mogelijkheden – niets opleverden. Want er had hier echt meer ingezeten dan een 1-0 nederlaag.’

Galema baalt na een gemiste kans tegen Kampong. Foto: Bart Scheulderman

‘Afschaffen oude playoff-model is gemiste kans’

Het is een uitslag die Oranje-Rood absoluut nog perspectief biedt. Want in de return is die tussenstand nog helemaal recht te breien. ‘Eigenlijk vind ik het jammer dat het format is veranderd’, laat Galema zijn hockeyhart spreken over de wijziging die vorig jaar zijn intrede deed in de play-offs. ‘Het is toch veel vetter om een best-of-three te spelen? Dat elke wedstrijd een finale is? Dan hadden we hier in de slotfase onze keeper eruit gehaald. Speel je va banque. Krijg je er misschien nog twee om de oren of speel je een schitterende shoot-out-serie.’

‘We willen ons toch onderscheiden van andere sporten? We staan hier voor, weet ik het, vierduizend man ofzo. In zulke wedstrijden kun je laten zien hoe gaaf de sport is. Ik vind het afschaffen van dat oude model een gemiste kans. Nu zijn we in de laatste minuten op onze hoede. Nog bang voor een tegengoal. Daarom neem je niet te veel risico’s. Ben je berekenend. Maar dat is toch niet de bedoeling als je om de prijzen speelt? In België hebben ze dezelfde opzet als hier. De eerste finale eindigde daar in 7-1. Dan gaat de laatste wedstrijd nergens meer om. Dat is toch heel erg jammer?’

Hij weet dus precies wat er maandag in Eindhoven beter moet. ‘Kansen afmaken. Laten zien wat we waard zijn. Ik las al die voorspellingen. We worden door niemand genoemd als titelkandidaat. En dat terwijl we – in mijn ogen – met Arthur De Sloover iemand hebben die tot de beste drie spelers van de wereld behoort. Een keeper – Pirmin Blaak – hebben die by far de beste van Nederland is. Bizar dat daar überhaupt soms twijfel over is. Maar goed, laat ze maar praten. Het is prima. Wij gaan het tegendeel bewijzen.’