Hij was zaterdag even de koning van De Klapperboom. De lach was niet van zijn gezicht te krijgen. Mats Marree werd in zijn allereerste play-offduel de grote held van Kampong. Zijn schot in de kruising zorgde ervoor dat ze in hun halve finale met 1-0 wonnen van Oranje-Rood.
Zo vaak staan en gaan de schijnwerpers na een zege van Kampong op cornerschutter Jip Janssen. Of op topspits Duco Telgenkamp. Soms op bekende namen als Jonas de Geus, Lars Balk of Sander de Wijn. Maar zelden of nooit staat Mats Marree in de spotlights. De middenvelder die in de zomer overkwam van Schaerweijde. Zijn weg moest vinden na zo’n vijftien jaar in Zeist, waar hij als captain centraal achterin speelde.
Dat was zaterdag dus anders. Toen holde Marree met het allergrootste plezier van de wereld van camera naar microfoon. Stond hij stralend naast Viaplay-sterren Noa Vahle en Ellen Hoog zijn goal terug te kijken. En terecht. Want het was een beauty, die hij na vijf minuten produceerde.
‘Mijn eerste Hoofdklasse-goal’, stamelde Marree op het veld waarop hij vlak daarvoor met Kampong die nipte overwinning behaalde. ‘Europees had ik al wel gescoord. Een eigen goal die op mijn naam kwam en eentje tegen de Wildcats, of zo. Maar nog nooit op zo’n moment. Dit verzin je toch niet? Ongelooflijk.’
Marree samen met de man van zijn assist, zijn huisgenoot Jelle Phijffer. Foto: Bart Scheulderman
Het passje van z’n huisgenoot
Marree had er voor zijn komst naar Utrecht anderhalf jaar opzitten in de Hoofdklasse, bij Schaerweijde. Met genoegen denkt hij terug aan zijn moment of fame. ‘Wat was ik blij dat Jelle Phijffer – dat is trouwens mijn huisgenoot – mij zag staan. Ik schreeuwde keihard, in de hoop dat hij me hoorde. Zijn passje was perfect. En ik stond een beetje vrij. Daarna was het schieten en hopen.’
Het schot in de winkelhaak zorgde voor een hoogtepunt in zijn hockeyloopbaan. ‘Ik had overal kippenvel. Had geen idee wat er allemaal gebeurde. Maar ik kon natuurlijk niet te lang blijven lachen. We moesten nog heel lang spelen. Pas nu kan ik er wat langer van genieten, nu iedereen er zo over begint.’
‘Het was in de groep al een beetje een dingetje aan het worden’, lacht Marree. ‘Al een tijdje zeiden ze het al: ga je er nog eentje maken in de Hoofdklasse? Jonas de Geus zegt altijd dat ik geen forehand heb.’ Dikke lach: ‘Vandaag heb ik wel een beetje het tegendeel bewezen, toch?’
Foto: Bart Scheulderman
De les van vorig jaar
Het bleek achteraf de enige goal in een wedstrijd, waarin Kampong furieus begon. ‘Dat was niet zomaar’, vertelt Marree. ‘Ik was er vorig jaar nog niet bij. Toen was ik in deze periode nog play-outs aan het spelen met Schaerweijde. Maar we hebben het voorafgaand aan deze wedstrijd wel gehad over de eerste halve finale van toen, tegen Pinoké. Toen kwamen ‘we’ snel op achterstand. Dat moest vandaag anders. Vandaar dat Jonas [de Geus] na de afslag meteen met de bal naar voren sprintte. Binnen een halve minuut hadden we de eerste kans al te pakken.’
Aan blijdschap en enthousiasme geen gebrek bij Marree. Maar hij rekent zich nog niet rijk. ‘We zijn er nog niet. Kijk bijvoorbeeld naar ons derde kwart. Dat was niet best. Als je Oranje-Rood te ver laat komen, dan is het echt een goede ploeg. We moeten ze iets verder van de goal houden.’
Een ander kritiekpuntje was zaterdag de corner. Kampong mocht vier keer aanleggen vanaf de kop. Maar wat Janssen ook probeerde, OR-goalie Pirmin Blaak was ‘m de baas. ‘Jip heeft er dit jaar al zoveel gemaakt, daar maak ik me echt geen zorgen om’, zegt Marree. ‘Ze gaan vanzelf vallen.’
Ondertussen staan de handtekeningenjagers al in de rij voor de verrassende matchwinner. Die geniet nog even hardop. ‘Prachtig toch, als je ziet hoe druk het vandaag is. Voor dit soort momenten ben ik hierheen gekomen.’
Dit bericht op Instagram bekijken
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.