HCAS de grootste afwezige in de zaal: ‘Spelen nu tegen elkaar’

De Hoofdklasse- en Promotieklasseteams zijn deze winter zoals ieder jaar de zaal ingetrokken. Allemaal, op één ploeg na: de mannen van HCAS. De hekkensluiter van de Promotieklasse uit het Brabantse Asten heeft daarmee een uitzonderlijk lange winterstop van drie maanden.

Eén keer in het afgelopen decennium bracht het Brabantse HCAS een eerste herenteam op de been in de zaal. Dat was vorig seizoen. ‘Er werd toen Subtop gespeeld’, weet HCAS-aanvoerder Job Laumans. ‘Ze eindigden toen ergens in de middenmoot. Helaas was er dit jaar te weinig animo om opnieuw een team af te vaardigen.’

Laumans (25) heeft het bewust over ‘ze’ als hij het heeft over het HCAS-zaalteam van vorig jaar. De routinier speelt al acht jaar in het eerste van Asten en trok iedere winter naar Delta Venlo – de club van zijn jeugd. Met die ploeg haalde hij in het seizoen 2019-2020 zelfs de Hoofdklasse Zaal, om daar overigens direct weer uit te degraderen.

‘Dat we dat gehaald hebben, geeft wel aan dat Delta Venlo het zaalhockey serieus neemt. Er wordt fanatiek getraind om in de Topklasse mee te doen om promotie. Dit jaar ook weer strijden we mee om de bovenste plekken van het district, tussen teams als Oranje-Rood en Push. Dat is ook de reden dat ik vorig seizoen niet bij Asten heb meegedaan. Ik wil zaalhockey zo serieus mogelijk aanpakken en spelen op een zo hoog mogelijk niveau.’

Job Laumans verruilt ieder zaalseizoen het shirt van HCAS voor dat van Delta Venlo. Foto: Hans Velthuijs

Het indoor-avontuur van HCAS was dus van korte duur. ‘De club en onze staf stimuleren het zeker om de zaal in te gaan. Ook dit seizoen is iedereen weer gepolst. Als kleine club hebben we geen blaashal, maar er zijn wel zaaluren te regelen. Maar dat niet iedereen zaalhockey ambieert, begrijpen ze ook.’

Hard tegen hard

De paar spelers die wél liefhebber zijn van zaalhockeyen, zoals Laumans, vonden deze winter onderdak bij andere clubs. Twee van hen, Daan Kuijten en Max Hendriks, komen uit voor Oranje-Rood. ‘Die ben ik al een paar keer tegengekomen dit zaalseizoen’, lacht Laumans. ‘Dat is vooral gezellig. Om de wedstrijden heen kletsen we bij en plagen we elkaar over en weer. Op het veld gaat het hard tegen hard. Ik hou mij niet in omdat ik tegenover een teamgenoot sta. Een duwtje uitdelen, doen we heus wel.’

Een paar andere HCAS’ers spelen bij de Tilburgse studentenhockeyvereniging SHOT. ‘Dat gaat via vrienden of familie. We hebben wel contact met het hele team. Alle jongens wonen in Eindhoven en zien elkaar privé ook regelmatig. En onlangs hadden we een nieuwjaarsborrel. Met de sfeer zit het dus wel goed.’

De mannen van HCAS zien elkaar voorlopig alleen buiten het veld. Foto: Rob Römer

Afschalen

HCAS heeft op het veld een lastig seizoen. Als promovendus staan de mannen met drie punten stijf onderaan. Handhaving wordt een flinke uitdaging in de competitie die op 9 maart wordt hervat. Zou het dan niet verstandig zijn om verplicht de zaal in te gaan om alles op alles te zetten hockeyend stappen te zetten, ook al zit niet iedere speler daarop te wachten?

‘Juist na de pittige en drukke eerste seizoenshelft hebben sommige jongens het nodig om af te schalen. Zij blijven fit door hard te lopen en te gymmen. Iedereen tegen heug en meug te laten zaalhockeyen, lijkt mij niet handig. Eind januari beginnen we weer met gezamenlijke conditie- en coretrainingen en gaan we als het kan ook weer het veld op. Dan hebben we genoeg tijd om ons qua hockeyskills klaar te stomen voor de tweede seizoenshelft.’