Gebroken nacht was succesformule voor Hurley-keeper Otto (15)

‘Dit is de beste wedstrijd die ik ooit gekeept heb’, stamelt Livia Otto, zondagmiddag in het Sportcampus Zuiderpark in Den Haag. De onwerkelijkheid straalt van haar gezicht af. Ze weet niet helemaal wat er zojuist gebeurd is. De sluitpost van Hurley O16 had een ongekend belangrijke rol in het behalen van het landskampioenschap. 

Een ereronde. Nog een ereronde. En heel veel knuffels. Dat allemaal onder luid applaus van het Amsterdamse publiek. Terwijl bij haar ploeggenoten langzaam het besef van de prestatie indaalt, staat Livia Otto (15) de pers te woord. Met op de achtergrond de galmen van de meest gezongen zin zondagmiddag tussen drie en vier uur: ‘Wij zijn niet bang want Livia is erbij, Livia is erbij, Livia is erbij..’

En het publiek had gelijk. In het duel met Rotterdam (0-0) verzaakte Otto niet een keer. Keer op keer was ze een sta in de weg voor haar leeftijdsgenoten uit de havenstad, die eigenlijk de bovenliggende partij vormden. Ze keerde na een kwartier een strafbal, stopte pushes van alle kanten en had een antwoord op alle drie de strafcorners. En dat haar teamgenoten enorm veel vertrouwen in haar hebben, bleek tijdens de slotminuten. Waar Rotterdam met man en macht op zoek was naar de ene treffer, speelde Hurley de bal juist rustig rond. Ze leken zelfs wel zin te hebben in een rondje shoot-outs. Daar redde Otto twee keer en bracht zo teamgenoot Laurien Bloys op matchpoint. Met resultaat. 

Livia Otto keerde zondagmiddag een strafbal. Foto: Willem Vernes

Beste wedstrijd die ze ooit heeft gekeept

‘Ik weet nog niet helemaal wat er gebeurd is’, vertelt ze, wanneer ze net een gouden medaille om haar nek gehangen heeft gekregen. Terwijl We are the Champions van Queen door de speakers knalt, laat Otto de boel even op haar inwerken. ‘Dit is de beste wedstrijd die ik ooit heb gekeept’, is de conclusie die volgt. ‘Het was echt een topwedstrijd.’ 

Otto is bezig aan haar eerste maanden bij Hurley. De Amsterdamse kwam dit seizoen over van het Amstelveense HIC en had zich natuurlijk geen betere start kunnen wensen. Haar coach (Merel Start) liet na de halve finale (3-2 winst op zaalhockey-grootmacht HDM) al weten: ‘Livia wordt elke wedstrijd beter.’ Woorden waar ze zelf een beetje verlegen van wordt. 

Livia Otto. Foto: Willem Vernes

Een zaalfinale die in 0-0 eindigt. Een stand die tussen de balken vrij uniek is. Maar de tiener kijkt er niet raar van op. De nul houden was haar plan. Haar doel. En de route daar naartoe was eigenlijk niet heel lastig. Althans, het kostte vooral veel tijd en slaap. En studie-discipline. Maar daar had de gymnasiast geen problemen mee.

‘Ik heb me extreem goed voorbereid. Ik heb de beelden van de halve finale van Rotterdam (1-0 winst op Den Bosch, red.) tot in detail doorgenomen’, zo legt ze uit. Dat was voor de toeschouwer van zondagmiddag vooral bij de corners duidelijk zichtbaar. Terwijl haar verdedigers zich klaarmaakten, staarde Otto met haar helm in haar hand secondenlang naar de kop van de cirkel. In opperste concentratie. Met een gouden plak om de nek kan ze er inmiddels wel om lachen. ‘Ik ben zelfs met die video’s naar bed gegaan. Ja, ik heb niet veel slaap gehad. Dat was mijn geheim. Het heeft geholpen. Ik wist alles van hun strafcorners en strafballen. Wie wat deed, hoe en in welke hoek.’

‘Ga deze dag nooit meer vergeten’

Maar behalve strafballen en strafcorners, was de vijftienjarige zelfs op de hoogte van de shoot-outs. Begin dit jaar trof de ploeg Rotterdam al eens op een oefentoernooi. En ook daar werden shoot-outs geoefend. Ook die informatie nam de sluitpost zaterdagavond nog eens goed door.

Slopend, maar dat maakt haar helemaal niks uit. ‘Het is het allemaal waard geweest. Ik ga deze dag nooit meer vergeten. En mijn laatste redding tijdens de shoot-outs al helemaal niet meer. Deze medaille krijgt een mooie plek op mijn slaapkamer. Mijn eerste echte Hurley-aandenken. Ik hoop dat er nog meer volgen.’

Hurley MO16-1. Foto: Willem Vernes

Bekijk hier het duel terug: