Mission impossible voor Bloemendaal: ‘Het was niet genoeg’

Er moet een wonder gebeuren, wil Bloemendaal volgend seizoen nog in de Hoofdklasse Zaal spelen. De Mussen staan na acht potjes nog altijd met lege handen. Om nog aan degradatie te ontsnappen, moeten zij twee keer winnen én een verschil van dertien doelpunten goedmaken. Eigenlijk is de boodschap voor het laatste weekend al duidelijk: ze vliegen eruit.

Ja, ze hebben nog een kans. Feitelijk gezien. Dan moet er worden gewonnen van topploeg SCHC en nummer vijf Rotterdam. En dus dat immense verschil aan goals worden goed gemaakt. Ze wisten het zondag dus eigenlijk al. ‘Het is heel erg jammer. Dit was de laatste wedstrijd om er toch nog in te blijven’, zei spits Elke Boers na de 2-0 nederlaag tegen Victoria, de achtste van het seizoen. ‘We hebben alles gegeven, maar het was helaas niet genoeg.’

Degradatie spookt al langer door het hoofd van Bloemendaal, in de zaal. Vorig jaar kroop de ploeg nog door het oog van de naald in de veelbesproken wedstrijd tegen Laren. In de laatste anderhalve minuut tegen Laren stopten beide teams met hockeyen, waardoor het toekijkende Ring Pass het veld moest ruimen en dus degradeerde.

Zondag had Bloemendaal het eerst al zwaar tegen koploper Pinoké. Na zes minuten kwamen De Steekneuzen op een 1-0 voorsprong. Vier minuten later keek Bloemendaal al tegen een 4-0 achterstand aan. Toch zorgde de energieke Boers voor een aantal belangrijke keerpunten in de wedstrijd. Ze haalde onder andere een strafbal en wat corners. ‘Pinoké probeerde ons onder druk te zetten. Dan komt er meer ruimte voor mijn actie. Ik vind dat fijn spelen, want snel overtikken is niet echt mijn ding’, vertelt Boers. De knop ging dus voor een paar minuten om, maar Bloemendaal zakte na de rust weer in. Het werd 3-9 in het voordeel van de Amsterdammers.

Elke Boers in duel met Miloe Jaeger. Foto: Koen Suyk

Net niet

Later in de middag volgde die belangrijke wedstrijd tegen Victoria, het moment om alsnog toe te slaan. De Rotterdammers hadden immers ook pas vier punten gehaald. Het bleef lang spannend, want het eerste doelpunt viel pas in de tweede helft.

Boers: ‘Voor mijn gevoel stonden er twee teams die graag profiteren van een foutje van de tegenstander. Scoren is altijd lastig als beide teams compact staan. Als je dan met 1-0 achter staat weet je dat het lastig wordt. Toen de keeper er op het eind af ging creëerden we wel wat kansjes, maar vaak vanuit moeilijke hoeken. Victoria kon op het laatst nog in een leeg goal scoren, dus toen was het klaar.’

Elke Boers in actie tegen Victoria. Foto: Koen Suyk

Boers maakt de aftocht niet mee

Het was daardoor tijd om al een beetje terug te blikken. Het zaalseizoen van Bloemendaal ging niet bepaald over rozen. Zo zijn er een aantal vaste waarden niet bij en is het team daardoor aangevuld met twee A’tjes, die ook niet ieder weekend mee konden doen. ‘We hebben veel getraind om er nog wat van te maken en dat is ook wel gelukt. Ik had het team een puntje gegund. Het kan volgende week nog.’

Om de vinger op de zere plek te leggen blijft lastig, maar Boers doet toch een poging. ‘Ik denk dat de tegenstanders individueel net iets meer kwaliteiten hebben om onze fouten af te straffen. Wij missen de kans op de 1-0 en de tegenstander schiet wel raak. Aan de andere kant heb ik niet het gevoel dat we er aan alle kanten worden uitgelopen. De tegenstanders kunnen makkelijker de rust bewaren. Wij zijn iets te optimistisch, omdat we ook nog jong zijn.’

Boers maakt de zeer waarschijnlijke officiële aftocht naar de Topklasse niet mee. Zij vertrekt naar India om haar vriend Thierry Brinkman te supporten. ‘Ik heb een heel leuk zaalseizoen gehad en we gaan dat ook goed afsluiten. Er zijn veel jonge meiden in het team die ervaring hebben opgedaan. Dat kunnen we weer meenemen naar het veld.’

Elke Boers in duel met Elin van Erk en Miloe Jaeger. Foto: Koen Suyk