‘Moeizamer dan gedacht’ hockeyen zaalliefhebbers zich naar 9de landstitel

Voor de negende keer in de historie zijn de hockeyers van Amsterdam landskampioen zaalhockey geworden. De 5-4 overwinning op Cartouche in de finale van het NK Zaal betekent de vierde landstitel op rij. Daarmee evenaart het oppermachtige zaalbastion Amsterdam het oude Oranje-Zwart dat van 2002 tot 2005 landskampioen werd, toen zaalhockey nog een Brabantse specialiteit was.

‘Hier zat alles in’, was de conclusie van zaalinternational Nicki Leijs, die alweer zijn vierde landstitel op rij pakte. Wat hij daarmee bedoelde? ‘Dit was echt zaalhockey. Alles ging supersnel. Technisch, een schaakspel, alleen maar strafcorners, strafballen, heerlijk!’

Amsterdam is bij de mannen tegenwoordig de hoofdstad van het vaderlandse zaalhockey. Daar zit een groep hockeyers van wie het hart sneller gaat kloppen bij het zien van een zaalhockeybalk. Oranje Zwart is in de historie met tien landstitels in de zaal koploper, maar Amsterdam zit de Eindhovense club op de hielen met negen kampioenschappen. ‘En we zijn nog lang niet klaar hoor. Kijk maar hoeveel jonge gasten we hebben’, waarschuwde Leijs, die in 2015 met Oranje wereldkampioen zaalhockey werd in Leipzig. Volgend jaar kan Amsterdam de eerste Nederlandse club ooit worden die vijf jaar achter elkaar landskampioen wordt in de zaal.

Nicki Leijs in actie tegen Cartouche. Foto: Koen Suyk

In de zaal kan Leijs helemaal losgaan

Nicki Leijs is op het veld een keiharde linksachter, een mandekker in dienst van de internationals Billy Bakker, Valentin Verga en Mirco Pruyser. Maar in de zaal is Leijs een Grote Meneer, een international die met een dak boven z’n hoofd een held is en eindelijk mag tonen waar hij toe in staat is. Daar mag hij zich uitleven. Dan is de houten vloer zijn speeltuin. Bij de 2-1 van Amsterdam dribbelt Leijs over de achterlijn, tikt hij de bal achter zijn standbeen langs – als een hakje in het voetbal – waarna jongeling Van Dijk scoort. Oogstrelend, speels hockey.

Spelen tegen Amsterdam is voor alle clubs in Nederland het raadsel waar in de zaal nooit een antwoord op wordt gevonden, wat clubs ook proberen. Mandekking. Zonedekking. Het gaat bij Amsterdam van tik-tik-tik-tak. Doelpunt. Leijs legt het zo uit: ‘Teun Rohof en ik passen naar elkaar en dan is het wachten op een klein gaatje.’ Met jonkies als Tijn Lissone, Caspar van Dijk en Boris Burkhardt en met dertigers Robert Tigges en Teun Rohof die als cultuurbewakers het fundament van een zaalhockeybolwerk vakkundig hebben gebouwd.

Zeven internationals – volledig op elkaar ingespeeld – weten elkaar zo makkelijk te vinden, alsof ze jaren met elkaar als kleuters in de zandbak hebben gespeeld. Zij maken van het zaalhockey hogere kunst. Een spel waarbij een stel topsporters elkaar makkelijk weten te vinden, waarbij elke pass wiskundig berekend lijkt en met de juiste snelheid van de balken stoot. Met een strafcorner die bijna niet te verdedigen is, met drie kanonnen op de kop van de cirkel. Het is voor de uitlopers van Cartouche in die halve seconde die ze hebben slechts gissen waar de bal heen gaat.

Drie zaalhockeygiganten: Nicki Leijs, Teun Rohof en Robert Tigges. Foto: Koen Suyk

Natuurlijk is het aanvoerder Tigges – de beste zaalhockeyer van Nederland – die na een solo de 3-1 aantekent. Hij weet nog niet of hij volgend jaar nog doorgaat, bij het Nederlands zaalteam is hij nu echt gestopt. Als hij over zijn zaaltoekomst praat verraadt z’n grote glimlach dat hij moeilijk het ‘hallenhockey’ vaarwel kan zeggen. ‘Laat het m’n vriendin alleen niet weten’, lacht hij.

Ook Leijs weet na vier titels niet van ophouden. Want dat is wat Amsterdam bindt: liefde voor het zaalspel. Amsterdam kon zondagavond in het Topsportcentrum Rotterdam alleen maar verliezen, met zoveel zaalinternationals en drie landstitels op rij was alleen winst tegen de verrassende promovendus Cartouche goed genoeg.

Toen het met een 4-3 stand spannend werd, met nog vijf minuten op de klok, liet Amsterdam zien wie de baas is in zaalhockeyland. Leijs en Rohof speelden elkaar eindeloos de bal toe. Toen een gaatje gevonden was, maakte goudhaantje Tigges de beslissende 5-3, z’n derde van de finale. Toen het alsnog 5-4 werd dankzij alweer de derde rake strafbal van Steven Doorman van Cartouche, was het Leijs die in de laatste seconden de bal van een Leidschendamse stick plukte. Het enthousiaste Cartouche bood dapper weerstand en raakte nog de paal. ‘De wedstrijd was spannender en moeizamer dan gedacht’, concludeerde Leijs. Maar er is maar één Nederlandse ploeg die al jaren ver boven de andere teams uitsteekt als er in de zaal wordt gehockeyd.

Amsterdam-Cartouche 5-4 (3-1)
‘6 Boris Burkhardt (sc)
‘9 Steven Doorman 1-1 (sb)
’15 Caspar van Dijk 2-1
’18 Robert Tigges 3-1
’22 Bas Osstendorp 3-2
’26 Robert Tigges 4-2 (sc)
’31 Steven Doorman 4-3 (sb)
’38 Robert Tigges 5-3
’39 Steven Doorman 5-4 (sb)

ROTTERDAM – NK Zaalhockey 2018 . Finale heren Amsterdam-Cartouche (4-3). Foto: Koen Suyk