Zondagochtend was Kampong-speler Rik Sprengers nog in Oostenrijk. Na een weekje skiën met zijn vader stond een vroege vlucht gepland om op tijd in de Sporthallen Zuid te zijn voor het spelen van de nacompetitie. Het liep allemaal anders, maar 6,5 uur later stond de zaalverdediger – licht gehavend – alsnog met zijn teamgenoten én een bijzonder nipte promotie aan een biertje.
‘In de winterperiode krijgen we altijd meer vrijheid om tripjes te maken. Mijn wintersport had ik nog tegoed. Eigenlijk ging ik nog skiën vandaag, totdat we wisten dat we dit weekend speelden om promotie. Daar wilde ik wel bij zijn’, vertelt Sprengers vlak na het binnenslepen van een hoofdklasseticket.
En dus boekte Sprengers een vliegticket vanuit Innsbruck; een vlucht naar Schiphol van zo’n anderhalf uur. Vertrek: 9.00 uur. Zo zou hij precies op tijd zijn voor de eerste wedstrijd tegen Rotterdam. ‘Maar er hing heel veel mist, dus we hadden vertraging. Die eerste wedstrijd missen was geen ramp. We hadden ingecalculeerd dat we van Rotterdam zouden verliezen. Maar die laatste twee waren wel heel belangrijk om te promoveren. Toen de vlucht steeds maar werd uitgesteld, begon ik ‘m wel behoorlijk te knijpen.’
Rennen voor een taxi
Terwijl zijn teamgenoten een (achteraf cruciaal) punt uit het vuur sleepten tegen Rotterdam, kwam Sprengers uiteindelijk met anderhalf uur vertraging een paar minuten voor de start van de wedstrijd tegen Hurley aan in Amsterdam. ‘Ik heb wel even gerend om een taxi te halen. Gelukkig is Schiphol hier maar tien minuten vandaan en kon ik mijn hockeykleren zo aantrekken. Echt één seconde voor de wedstrijd was ik er klaar voor.’

Rik Sprengers komt rechtstreeks van Schiphol de zaalhal binnen. Foto: Koen Suyk
Op papier was Springers’ eerste tegenstander van de dag, Hurley, een eenvoudige prooi voor Kampong. De vaste selectie zit namelijk voor een teamtrip in Maleisië en dus had de ploeg Jongens O18-1 afgevaardigd. Maar of het onderschatting was of gewoon de kwaliteit van de gretige boys: Kampong had grote moeite met het jonge Hurley. Tot overmaat van ramp kreeg Sprengers ook nog eens een bal in zijn gezicht. Dat leverde niet alleen een strafbal tegen op, maar ook een wond en dikke bult bij de pechvogel.
‘Dat was wel een stroeve start ja’, lacht Sprengers. ‘Kennelijk had ik toch moeite met het schakelen van reizen naar hockeyen. Ik was niet scherp genoeg om de balletjes van de lijn tegen te houden en aan de bal liep het bij mij ook niet zo lekker. Alleen verdedigend speelde ik goed.’
Alle moeite bijna voor niks
Terwijl Sprengers met een icepack probeerde de schade aan zijn gezicht een beetje beperkt te houden, stapte Kampong met een verrassende 5-4 nederlaag het veld af. En dus kwam voor de Utrechtenaren alles aan op de laatste wedstrijd tegen (veld-)eersteklasser Wageningen. Er moest gewonnen worden, wist ook Sprengers. Anders was het over en uit en alle moeite voor niks geweest.

Kampong (met Sprengers rechts in het blauw) moest winnen van Wageningen om te promoveren naar de Hoofdklasse Zaal. Foto: Koen Suyk
Een rampscenario leek zich te voltrekken. Wageningen, bijgestaan door een goed gevulde tribune vol fans, kwam binnen zes minuten op een comfortabele 3-0 voorsprong. Langzaam kroop Kampong, met Sprengers inmiddels weer helemaal terug in het veld, dichterbij. Het werd 3-1 en, vlak na rust, 3-2. Een score die met nog maar een paar minuten te gaan nog altijd op het scorebord stond.
Zelfs een gelijkspel zou voor de Utrechtenaren niet voldoende zijn. Even leek alle moeite van Sprengers voor niks. Terwijl Wageningen-aanvoerder Marten de Vries twee minuten voor tijd met geel naar de kant werd gestuurd en Kampong zijn keeper had ingewisseld voor een extra veldspeler, hing een doelpunt in de lucht. Die kwam er ook: Mats Gruter zorgde voor de 3-3. Terwijl het publiek de laatste seconden aftelde, deed Kampong nog een allerlaatste poging. Het publiek was al bij één toen Boet Phijffer de bal in zijn stick kreeg en in één keer doorpushte: 4-3.

De verslagenheid bij Wageningen is groot na het net niet halen van de Hoofdklasse Zaal. Foto: Koen Suyk
Terwijl de mannen van Wageningen verslagen op het veld zakten, feliciteerden de Kampong-spelers elkaar met een lach van oor tot oor. Het was kielekiele, maar ze hadden het geflikt. Met een gezicht vol ongeloof en geluk door elkaar probeerde Sprengers te vatten wat er in die uren ervoor allemaal was gebeurd.
‘Laten we het er maar op houden dat dit het allemaal waard was. Het missen van mijn laatste dagje skiën, de stress vanwege de vertraging, de bal op mijn gezicht, het verliezen van Hurley. Misschien was het de magie van onze coach Tim Oudenaller. Die kon pas bij de laatste wedstrijd zijn, omdat hij vanmorgen met Jongens Onder 16-1 de finale voor landstitel speelde (en won, red.). Dus hij is helemaal succescoach met landskampioen worden en promoveren op één dag. Hoe dan ook: dit gaan we wel even vieren met een promotiebiertje.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.