Union-coach Van Eijk: van de dames naar de heren naar de dames

Terwijl de mannen van Union zondag in zaal één van de Veluwehal in Barneveld afsloegen voor de tweede helft tegen hdm, liep coach Jeroen van Eijk opeens naar de uitgang van de zaal. Hij had geen tijd meer om te kijken. Hij moest naar de wedstrijdbespreking van het damesteam, waar hij óók coach van is.

Van Eijk is geen hoofdcoach van de mannen – dat is Pancho van den Broek – maar hij geeft hen wel training. Tijdens wedstrijden is hij hun assistent-coach. Van de vrouwenploeg is hij wél hoofdcoach. Net als afgelopen zaterdag in de Sporthallen Zuid in Amsterdam speelden beide ploegen zondag in hetzelfde sportcomplex. Een drukke dag dus voor Van Eijk. Dit keer begon zijn dag in zaal twee met de wedstrijd van de dames tegen Amsterdam (1-3 nederlaag), waarna hij zich snel naar zaal één moest haasten, waar de mannen al klaar stonden om aan hun wedstrijd tegen hdm te beginnen.

Van Eijk: ‘Ik had na de wedstrijd van de dames nog net even de tijd om een korte nabespreking te kunnen doen. Dat doe ik na iedere wedstrijd. Niet lang hoor, vijf of tien minuten. Daarna ben ik bij de mannen op de bank gaan zitten om te kijken of ik hen nog aanwijzingen kon geven. Ik was precies op tijd.’

AMSTERDAM - Hoofdklasse zaalhockey. Union coach Jeroen van Eijk. COPYRIGHT KOEN SUYK

(c) Koen Suyk

Van de bank naar de uitgang van de zaal

De mannen gingen met een 2-2 tussenstand de rust in. Na de korte teambespreking op het veld moest Van Eijk zich weer haasten: dit keer spoedde hij zich naar de uitgang van de zaal. ‘Het was tijd voor de voorbespreking van de dames. Zij moesten meteen na onze mannen hun eigen wedstrijd tegen Laren spelen. Gelukkig duurt een voorbespreking bij een tweede wedstrijd niet zo lang, hooguit een minuut of tien. Daarna zijn de dames gaan warmlopen en ben ik terug de zaal ingegaan. Ik kon nog een minuut of tien van de mannen meepikken.’

Eenmaal terug in de zaal nam Van Eijk geen plaats op de bank, maar zocht hij een plekje op de tribune op. ‘Als ik tijdens de wedstrijd langs al die mensen moet lopen om op de bank te kunnen zitten… Dat vind ik eerlijk gezegd niet kunnen.’

Van de tribune naar de bank

Gescoord was er niet tijdens zijn afwezigheid. Het stond nog steeds 2-2. Door een doelpunt van Union in de laatste seconde eindigde de wedstrijd uiteindelijk in 3-3, waarna Van Eijk snel de tribune afliep en zich weer bij zijn damesploeg voegde. Terwijl zij het veld betraden, kon Van Eijk nog net de handen schudden van zijn blije mannen die hetzelfde veld verlieten. Daarna zag hoe hij de dames met 2-2 gelijkspeelden.

Van Eijk: ‘De mannen en de vrouwen spelen nu toevallig in dezelfde sporthal, dus dan kan ik net zo goed ook bij de mannen op de bank gaan zitten. Meer is het niet. Bovendien hoef ik dan niet elke keer drie uur te wachten tot de volgende wedstrijd. Gisteren speelden we ook in dezelfde zaal. Zulke dagen vliegen voor mij voorbij.’

Later op de dag speelden de mannen van Union ook nog tegen Push, maar die wedstrijd sloeg Van Eijk over. ‘Ik moet ook aan m’n gezin denken.’


Wat vind jij? Praat mee...