Yara Akkerman: zelfs na een gemiste strafbal de held van HDM

Vlak voor rust kreeg HDM-speelster Yara Akkerman (14) een strafbal, in de Onder16- finale (3-3) zondag in het Topsportcentrum in Rotterdam tegen Hurley. Zelfverzekerd ging ze achter de bal staan, maar haar push vloog over de lat. Toch werd ze de woman of the match, met drie goals en een rake shoot-out. 

‘Ik zei nog tegen mezelf: blijf rustig, blijf rustig. Nou, dat mislukte. Ik nam ‘m helemaal verkeerd. Voelde het meteen aan mijn stick. Shit, dacht ik. Oh nee, oh nee, oh nee. Het duurde wel even voordat ik weer op gang kwam. Moest me echt even bij elkaar rapen.’

Het is knap hoe de pas veertienjarige Akkerman vertelt over het moment dat ze het liefst zo snel wilde vergeten. Ze kon er nu zelfs een beetje om lachen, na de gewonnen finale met een gouden medaille om haar nek. En ja, ze had waarschijnlijk slecht geslapen als haar misser cruciaal was geworden. ‘Ik had het gevoel dat ik iets goed moest maken. Ik was zo blij toen ik daarna scoorde’, klinkt ze gelukkig.

NK Zaal: HDM MO16, rechts Yara Akkerman. Foto: Willem Vernes

Van schlemiel naar absolute matchwinner 

Akkerman werd niet de schlemiel van die finale. Allesbehalve dat. Ze groeide uit tot de absolute matchwinner. Hoe? Door ‘eventjes’ alle drie de doelpunten voor de club uit Den Haag te maken. En later ook nog een shoot-out te benutten. Akkerman was dus goud waard voor HDM MO16-1. Zeker toen er nog een tel of 57 op de klok stond, bij een 3-2 achterstand.

De aanvaller met de donkerbruine bos krullen kreeg toen, terwijl de tijd in een rotgang wegtikte, de bal in de cirkel aangespeeld. Met drie verdedigers om zich heen, vond ze toch wat ruimte om te draaien. En op goal te pushen. Gewoon proberen, dacht ze. Doen. In de verre hoek, strak over de grond. De bal schoot voorbij de keeper van Hurley en vloog inderdaad, in die verre hoek, op de plank. De gelijkmaker. De 3-3. Het doelpunt waarmee HDM alsnog shoot-outs uit het vuur sleepte, in een wedstrijd die praktisch al verloren leek.

‘Ik was al een tijd op de klok aan het kijken. Van: shit, we moeten nog een derde goal maken. Ik denk dat ik nog nooit zo blij ben geweest’, vertelt ze. Akkerman sprong, net als alles in iedereen met een HDM-hart, een gat in de lucht na haar treffer. ‘Ik was zo blij en opgelucht. Maar we hadden nog niks’, vertelt ze. ‘We moesten die shoot-outs nog winnen.’

Feest bij HDM MO16-1. Foto: Willem Vernes

‘Deed eigenlijk maar wat op intuïtie’

De Haagse hattrickheldin zelf was als eerste aan zet. Weer vertelde ze zichzelf rustig te blijven. Alle ogen op de volgepakte tribune waren op haar gericht. Alweer. ‘Toch voelde ik dat hij erin ging’, vertelt ze over de goede afloop. ‘Ik heb er zoveel op geoefend. Het zou me lukken. Ik had niet echt een plan. Ik deed eigenlijk maar wat, op intuïtie.’ En met succes. Met haar backhand lobte ze de bal na een turn binnen. HDM stond op voorsprong en die gaf de ploeg niet meer uit handen.

Met dus een gouden medaille als gevolg. Die komt bij haar verzameling te hangen, boven haar bureau op haar slaapkamer. Want ondanks haar jonge leeftijd heeft Akkerman al behoorlijk wat prijzen in de wacht gesleept. In de afgelopen twee seizoenen (bij het gouden HDM MO14-1) greep ze twee landstitels op het veld, werd ze zaalkampioen en won ze de EHL. 

Gaat het eigenlijk wennen, al die prijzen? ‘Absoluut niet’, besluit Akkerman. ‘Ik vond dit echt een hele vette finale.’