Lucas Veen richting nieuwe mijlpaal, mét worstenbroodjes

Zijn glimlach was waarschijnlijk de rest van de avond niet meer van z’n gezicht te krijgen. Lucas Veen telt de uren richting zijn allereerste Europese clubfinale. Een schitterend nieuw hoofdstuk in het seizoen van de Bloemendaal-middenvelder, waarin alles wat hij aanraakt in goud lijkt te veranderen. En dat komt deze week ook een klein beetje door de Brabantse worstenbroodjes.

Veen keek nog wat beduusd om zich heen na afloop van de gewonnen halve finale tegen Kampong. Alsof iemand hem af en toe in de arm moest knijpen. Dat het allemaal echt gebeurd was. Natuurlijk ging het vrij snel over zijn belangrijkste bijdrage aan de einduitslag. De 3-0 die hij er voor een leeg doel inliep. Hoewel, inliep? 

‘Het was inderdaad moeilijker dan het leek’, lacht Veen. ‘Ik kreeg de bal een beetje hoog mee. Ik stond al best wel diep. Was er al een klein beetje op aan het wachten. Ik was alvast weggelopen bij mijn man, omdat ik aanvoelde dat die pass wel kon komen. Uiteindelijk moest ik de bal een beetje in de loop aannemen en nog afmaken natuurlijk. Het was niet de moeilijkste die ik ooit gemaakt heb, maar het was ook niet zomaar gedaan.’

Foto: Willem Vernes

Met een raket richting de hockeytop

Het was het slotakkoord in een wedstrijd die de ploeg van Michel van den Heuvel binnen een tijdsbestek van drie minuten de nek omdraaide. In dat tijdbestek vielen de 1-0 en 2-0. ‘Het mooiste vind ik dat we vandaag wel durfden te hockeyen’, zegt de zesvoudig international. ‘We hebben echt gespeeld. Dat deden we donderdag tegen Club de Campo soms niet. Daarin gingen we op het eind onze voorsprong verdedigen. Nu wilden we niet verdedigen, maar hockeyen. Dat past veel beter bij ons spel. En beter bij Bloemendaal.’

‘Als je dat doet, merk je ook dat je kansen en goals afdwingt. Beginnen we goed te spelen. Laten we zien dat we beter zijn dan de tegenstander. We wilden dat initiatief nu meer vasthouden dan in onze kwartfinale, toen het wat te spannend werd en we minder durfden. Nu lieten we dat veel meer zien.’

Veen (pas 21) praat alsof hij al jaren in het oranje van Bloemendaal rondloopt. We hebben het eerder geschreven: hij was ook snel als een vis in het water op ’t Kopje. Maar ondertussen stapelt hij de nieuwe ervaringen achter elkaar op. Na zijn transfer volgde in de winter zijn debuut bij Oranje. Zijn eerste trainingsstage met de nationale ploeg. En dus nu zijn Europese debuut, met een finale. En dat terwijl Veen – we zeggen het nog maar eens – een jaar geleden nog met HGC aan de onderkant van de competitie bungelde en uiteindelijk degradeerde. Het lijkt soms alsof iemand hem een raket heeft ondergebonden op weg naar de hockeytop.

Foto: Willem Vernes

De worstenbroodjes van de tv-kok

De zoon van oud-internationals Stephan Veen en Suzan van der Wielen zal zichzelf niet snel de hemel inprijzen. Vindt het vooral heerlijk om toe te leven naar deze eerste grote clubwedstrijden in zijn carrière. Van het op pad zijn met de jongens die hij al goed kent. Met sommigen woont-ie zelfs in huis. ‘Met je team intern gaan is heel bijzonder. Van de bespreking kan ik al genieten. We zitten deze week in Oisterwijk, naast de bakkerij van die man van Heel Holland Bakt.’ Voor de kenners: dat is inderdaad Robèrt van Beckhoven, inmiddels bekend als tv-kok. ‘Van Michel mogen we een worstenbroodje per dag. En dan is het mooi geweest.’

Veen kijkt nog eens om zich heen op het EHL-complex van Den Bosch, waar de tribunes zich langzaam weer vullen voor de tweede halve finale van de dag. ‘We moesten inlopen op veld 6, omdat bij de wedstrijd voor ons nog shoot-outs waren. Daarna liepen we naar het hoofdveld, door de mensenmassa heen. Supermooi om dat beeld in je op te nemen. Het publiek, de menigte, volle tribunes. Voor zoveel publiek spelen is gewoon prachtig om mee te maken. Ik ben blij dat ik er even echt van kon genieten. Ik probeer in het moment te blijven leven.’

Bloemendaals tegenstander Gantoise plaatste zich ten koste van Rotterdam via shoot-outs voor de finale. Het zou natuurlijk zomaar kunnen dat de eindstrijd daar ook op wordt beslist. Veen nam in december zijn allereerste shoot-out, nota bene in een officiële wedstrijd van Oranje. Hij begint weer te grinniken als het onderwerp ter sprake komt: ‘Ik sta op het lijstje. Ik ben een van de spelers die hem kunnen nemen. Dus als het nodig is, tuurlijk. Maar zullen we dat maandag bekijken?’