‘Haaland van het hockey’ speelt zich in de kijker voor EK

Hij is de meest opzienbarende debutant van de afgelopen Oranje-week. Duco Telgenkamp kwam, zag en schoot ze in de Pro League uit alle hoeken en gaten binnen. De pas twintigjarige spits van Kampong scoorde liefst vijf keer in zijn eerste drie interlands. Daarmee klopt hij heel nadrukkelijk op de deur van de EK-selectie.

Explosief, aanwezig en uitbundig juichend.

Dat is Telgenkamp in het veld. Hij springt in het oog. Roept een reactie op. Van die branie is buiten het veld niet altijd veel te merken. Hij oogt koeltjes als hij praat. Stoïcijns zelfs. Zelfverzekerd, dat wel. Zijn ogen gaan glimmen als zijn droomstart in Oranje ter sprake komt. Maandagavond, vlak na de 5-2 overwinning op Australië in de Pro League, zoekt hij naar een verklaring van zijn succes. ‘Het zijn echt hele goede gasten die hier staan’, klinkt het droogjes op het veld in Eindhoven. ‘Het tempo ligt hoger en ik krijg betere ballen. Het is voor mij makkelijk spelen zo. En dan kan het snel gaan.’

‘Voor de buitenwereld ziet het er misschien uit alsof alles nu opeens op z’n plek valt. Maar aan die goals gaat veel voorbereiding vooraf. Het is meer dan alleen maar onbevangen en lekker op het veld staan. Het vraagt fysiek en ook mentaal veel van je. Ik stop er veel energie en tijd in. Ben elke dag bezig met goed zijn, beter worden.’

Duco Telgenkamp viert één van zijn treffers tegen Australië. Foto: Willem Vernes

Roofdier dat geschiedenisboeken herschrijft

In de cirkel is hij een jager. Een roofdier, azend op zijn prooi. Eentje die de geschiedenisboeken afstoft en herschrijft. De twee goals in zijn eerste interland – nog geen week geleden – tegen India waren al bijzonder. Maar toeslaan in de eerste drie interlandduels? Dat was pas echt speciaal. Om de laatste speler te vinden die dat lukte, moeten we terug naar 1963.

‘Echt? Serieus?’, vraagt Telgenkamp met grote ogen. ‘Was mijn opa toen eigenlijk al geboren? Haha, mooi feitje hoor.’ Hij denkt even na over de vraag of hij zichzelf niet verbaast. ‘Ik weet wat ik kan. Als ik dat op de mat kan leggen, dan kan dit gebeuren’, klinkt het zelfbewust. 

Hij had een jaar geleden nog geen minuut in de Hoofdklasse gespeeld. Bij Kampong had hij een heerlijk debuutseizoen op het hoogste niveau. Telgenkamp maakte er vijftien voor de Utrechters. Samen met competitie-topscorer Jeroen Hertzberger stond hij bovenaan het lijstje met veldgoals, met maar liefst veertien streepjes achter z’n naam.

De Haagse spits speelde zich daardoor in de kijker bij bondscoach Jeroen Delmée. Die is vanzelfsprekend tevreden over de inbreng van het aanstormend talent.  ‘We hebben de nieuwe jongens erbij gehaald omdat we benieuwd waren wat ze op een hoger niveau konden brengen’, vertelt de bondscoach. ‘Het is goed om te weten dat hij dit kan. Het is bijzonder wat Duco heeft gedaan, dat hij vijf goals maakt in zijn eerste drie interlands.’

Telgenkamp scoorde maandag tegen Australië twee keer. Foto: Willem Vernes

De spits gaat nu eerst op vakantie. Het plan is nu dat hij daarna weer aansluit bij Jong Oranje. ‘Maar het is duidelijk dat hij wel wat heeft laten zien. Dus we gaan nog wel over hem in gesprek’, klinkt het met een lach en een beetje cryptisch. Er zit dus misschien nog wel meer in het vat voor de revelatie van deze Pro League-week. Een plek in de EK-groep, bijvoorbeeld.

Duco klopte al op de deur in de competitie. En hij is de afgelopen wedstrijden blijven bonken, zullen we maar zeggen. Jeroen Delmée

‘Dat zou kunnen’, zegt Delmée. ‘We hebben een open selectie. In december is er een WK voor Jong Oranje. We vinden dat een belangrijk toernooi, waar hij een mooie ervaring kan opdoen. Maar misschien kan je ook beide toernooien in een jaar spelen. Dat is niet uit te sluiten. We moeten eerlijk zijn: als hij zoveel goals maakt, ga je wel over de opties nadenken. Duco klopte al op de deur in de competitie. En hij is de afgelopen wedstrijden blijven bonken, zullen we maar zeggen.’

Telgenkamp tijdens de warming-up. Foto: Willem Vernes

Het vingertje op de mond

Natuurlijk springen zijn goals het meest in het oog. Maar een goede second best zijn de momenten vlak daarna. Want ook het vieren van doelpunten is zelden saai bij Telgenkamp. Zo zagen de toeschouwers in Eindhoven de afgelopen dagen al een paar juichmomenten de revue passeren. Het priemende wijsvingertje bijvoorbeeld. Of met de vlakke hand een beweging maken richting het veld – en dan terugtrekken alsof z’n hand aan een touwtje zit. De meest besproken variant is de vinger op de mond. Het publiek het zwijgen opleggen. Die zagen we al eens voorbijkomen bij Kampong en ook bij zijn eerste Oranje-goal reageerde de aanvaller op deze controversiële manier.

Lachend: ‘Dat vingertje op de mond was maar heel even hè’, klinkt het schuldbewust. ‘Ik besefte toen dat het eigenlijk niet hoorde, omdat ik nog maar net bij Oranje zit. Ik vier mijn goals altijd op gevoel. Intuïtie. Ik bekijk veel voetbaldocumentaires. Daar zie je soms wel mooie manieren van juichen in terug.’

Duco Telgenkamp krijgt de felicitaties van bondscoach Jeroen Delmée na de tweede zege op India. Foto: Willem Vernes

De vergelijking met Haaland

Hij kijkt bijvoorbeeld graag naar beelden van Erling Haaland. Het Noorse wonderkind van Manchester City, die zaterdag met zijn club de Champions League won. ‘Hij is groot, snel en is tactisch megaslim’, klinkt het bewonderend. Met niet al te veel fantasie zijn er wel paralellen te vinden met de goalgetter uit de Premier League.

Allebei zijn ze fysiek sterke spitsen, vrij jong en scoren ze aan de lopende band. Telgenkamp snapt dat hij door het noemen van Haaland zichzelf met een vergelijking heeft opgezadeld. De Haaland van het hockey, hij ziet het wel zitten. ‘Dat zou ik echt een megamooi compliment vinden.’ 

Nog een paar interviews en dan heeft hij even vrij. Maar de zomer is nog lang. Genoeg tijd om iets te doen wat zijn idool Haaland nog niet lukte: met zijn nationale ploeg schitteren op een EK.