Globetrotter Bastiaan Leerkotte: van Japan naar Indiase filmrol

Hij speelde jarenlang voor Hurley, maar werd ook tweemaal landskampioen van Engeland. Hij hockeyde in Spanje, Japan en acteerde in een Bollywood-hockeyfilm in India. Dit jaar wordt hij veertig, maar ook volgend seizoen Bastiaan Leerkotte op hoog niveau mee bij HGC, dat degradeerde naar de Overgangsklasse. ‘Hockey is voor mij altijd een manier geweest om de cultuur van een land echt te leren kennen.’

Zijn mooiste hockeyervaring? De oudste speler van de Promotieklasse van dit seizoen moet er lang over nadenken. ‘ Overal heb ik vrienden gemaakt met wie ik nog altijd contact heb. Als ik een wedstrijd over mocht doen, was het de verloren finale om het landskampioenschap met Jongens A1 van Hurley. Die verloren we met 4-3 van Kampong en kennelijk zit dat nog steeds diep. Verder heeft het hockey mij, waar ik ook was, zoveel gebracht.’

Zijn buitenlandse hockeyervaringen begonnen in zijn studententijd. Voor zijn studie verkaste hij naar Engeland. Via de universiteitsteams van Cambridge en Oxford kwam hij terecht bij de topteams Reading en Wimbledon. Een relatief beperkte cultuurshock ten opzichte van Nederland. Toen hij een aantal jaar later voor zijn promotieonderzoek naar Japan afreisde, was dat verschil een stuk groter. ‘Mijn voormalige coach bij Hurley Siegfried Aikman was kort daarvoor bondscoach van Japan. Hij raadde mij aan bij het team van de universiteit van Tokio aan te kloppen.’

Zo gezegd, zo gedaan. Vier maanden lang trainde hij mee, als enige buitenlander tussen de Japanners. ‘De gedrevenheid en het plezier van de Japanse hockeyers was vergelijkbaar met wat ik kende uit Nederland. Maar hoe het er verder aan toe ging, was wel totaal anders dan wat ik gewend was. De warming-up leek wel een militaire exercitie: strak in het gelid en op de maat. Tijdens de training dronken we geen water uit bidons, maar stonden meiden van de universiteit klaar op het veld om ons koude thee te serveren. Ze hockeyden zelf niet, maar wilden toch graag deel uitmaken van de hockeyclub. Ik vond dat maar ongemakkelijk.’

Bollywood-ster

Zijn andere Azië-ervaring was er een van totaal andere orde. ‘Teamgenoot Steven Ebbers – van Wimbledon en daarvoor Hurley – was gecast door Indiase filmproducers. Ze zochten een Engels team om te spelen in een Bollywoodfilm. Betaald op vakantie naar India, dat leek mij ook wel wat. Niet veel later zat ik in het vliegtuig om een paar weken op een filmset te staan. Een bizarre ervaring. Ik had nog even getwijfeld, omdat de film werd opgenomen in Punjab, de grensregio met Pakistan. Vanuit Nederland hoor je weleens dat daar schermutselingen zijn tussen de buurlanden, misschien niet de meest veilige plek van het land dus. Maar bij aankomst voelden we ons compleet veilig. Natuurlijk stonden we tijdens het filmen veel op het hockeyveld, in een stadion vol filmcrew en publiek. Vaak meer dan twaalf uur per dag in de brandende zon met 35 graden. Dat alleen al was intens.’

‘Bollywood-ster’ Bastiaan Leerkotte

De film werd opgenomen in verschillende stadions, waarvan het tweede in Chandigarh: het prachtige thuis stadion van de Punjab Warriors dat uitkwam in de Hockey India League. Hij had me erover verteld hoe mooi het is en we keken er allemaal naar uit om af te reizen, maar op de avond dat we zouden vertrekken waren er rellen in Chandigarh. Een half miljoen mensen in de straten en het hockey stadion bleek geannexeerd door de overheid om relschoppers vast te houden. Toen we de bezorgdheid bij de Indiase producenten zagen voelde we ons opeens toch een stukje minder veilig.’

Het drukte de pret bij Leerkotte niet. ‘Rijk werd ik er niet van hoor, maar die ervaring pakken ze mij niet meer af. Bovendien werd ik voor de première ingevlogen. Toch grappig om jezelf terug te zien op het scherm van de grootste bioscoop van Mumbai en wat zinnetjes te horen zeggen.’

Van Hurley naar Spanje

Toen in Nederland covid roet in het eten van het hockeyseizoen gooide, trok Leerkotte – inmiddels spelend met zijn oude maten bij Hurley Heren 2 – opnieuw de grens over. In Spanje ging de competitie wél door, daar speelde de globetrotter voor FC Barcelona en Complutense. ‘Ook daar ervoer ik weer wat een perfecte manier sport is om een cultuur goed te leren kennen. Behalve voor Spanje heb ik in alle jaren in het buitenland nooit vooraf een club geregeld.  Ik begon steeds met voetballen om via via toch weer bij hockey te belanden. En omdat het niveau in het buitenland nu eenmaal wat lager is, ben je als Nederlander vaak snel welkom.’

De liefde voor de sport maakt dat hij ook inging op de vraag van HGC om te helpen bij het formeren van een nieuw Heren 1 na de degradatie van afgelopen jaar. Zijn connecties in binnen- en buitenland konden nog wel eens van pas komen. Zo haalde hij bijvoorbeeld de Spanjaard Grau Albert Torras van Atlètic Terrassa en nam een groepje spelers mee die bij Hurley net buiten de selectie van het eerste vielen. En ja, waarom zou hij niet ook zelf weer op niveau meedraaien?

HGC Heren 1, met hier van links naar rechts Leerkotte, captain Vincent Langenhuijsen en coach Fareed Ahmed, degradeerde onlangs uit de Promotieklasse. Foto: Rob Römer

‘Zolang mijn lichaam het aankan, vind ik niets leuker dan keihard werken en samen met een team als dit naar een doel toewerken. Het is wel grappig dat veel van mijn teamgenoten half zo oud zijn als ik. En als een spits als Florent Vaal mij voorbij sprint, merk ik wel dat ik er qua snelheid niet op vooruit ben gegaan. Maar hopelijk kan ik op een ander vlak wel van toegevoegde waarde zijn, zoals op het mentale vlak.’

De laatste wedstrijden moest Leerkotte aan zich voorbij laten gaan als speler, nadat hij op training een bal op zijn been kreeg. ’Enorm balen natuurlijk, hopelijk ben ik op tijd fit voor het 35+ masters EK deze zomer. Maar de teleurstelling van onze degradatie met HGC is veel groter. Ik heb deze club echt in mijn hart gesloten; de clubmensen die er achter de schermen keihard werken om alles mogelijk te maken in een lastig jaar als dit zijn echt geweldig. Ik ben heel trots op het team, hoe we met een hele nieuwe groep toch een cultuur hebben weten neer te zetten waar we op kunnen voortbouwen. Volgend jaar gaan we voor het kampioenschap, dat durf ik nu al wel te zeggen.’