Twee punten uit twee duels. Vooralsnog stelt Engeland dit WK teleur voor eigen publiek. Een gefrustreerde keepster Maddie Hinch was woensdag na het 1-1 gelijkspel tegen de Verenigde Staten duidelijk. ‘Als de VS ons al kon kan afstraffen, kunnen Nederland en Argentinië dat helemaal. Op deze manier slachten zij ons af.’
De druk staat er nu al vol op als Engeland zondagavond de laatste poulewedstrijd tegen Ierland speelt. Bij een nederlaag of een gelijkspel kan het zomaar gebeuren dat het thuisland er in de eerste ronde uitvliegt. Het publiek in de hockeytempel in Londen begon zich dat tijdens het gevecht met de Verenigde Staten steeds beter te beseffen. Vier minuten voor tijd – bij een stand van 1-1 – begonnen de tot dan toe redelijk rustige toeschouwers vanuit het niets Engeland opeens heel hard naar voren te schreeuwen toen het ‘slechts’ een lange corner mocht nemen.
Kolkend stadion in slotfase
Het was het begin van een luidruchtige slotfase waarin het publiek als één man achter Engeland ging staan. Toen Laura Unsworth op eigen helft de bal van een Amerikaanse speelster veroverde en een counter inluidde, barstte er opnieuw een hoop kabaal los.
Maar dat gebeurde nog veel meer toen de bal één minuut voor tijd doorschoot bij een strafcorner van de Verenigde Staten en Hannah Martin vliegensvlug het veld overstak, op weg naar het Amerikaanse doel. Toen gebeurde er iets dat dit WK nog niet was gebeurd. Zo’n beetje alle 10.000 supporters stonden vol verwachting van hun stoel op en maakten zóveel herrie zoals het nog nooit klonk op het Lee Valley Hockey and Tennis Centre. Maar midden in het kabaal liep Martin liep vast. Enkele seconden later klonk de toeter voor het eindsignaal.
Het is een erg Brits publiek. Erg beleefd. Ze klappen veel in hun handen Maddie Hinch
Het Engelse publiek in Londen heeft iets eigenaardigs. Met z’n tienduizenden hebben ze de macht om van het indrukwekkende stadion een heksenketel te maken. Maar net als in de eerste groepswedstrijd tegen Spanje duurde het nu opvallend lang voordat ze dat daadwerkelijk deden. In de rust tussen de kwarten bouwen ze een feestje op klassiekers als Sweet Caroline, Y M C A en We will rock you, maar zodra de bal rolt, zijn ze vaak meteen weer doodstil. Alsof ze naar een wedstrijd op Wimbledon zitten te kijken.
Pas in de slotfase – toen de tijd voor Engeland begon te dringen – werden de toeschouwers wakker en lieten ze het stadion kolken. Dat leverde meteen een adembenemende sfeer op, op een heerlijke hockeyavond met een ondergaande zon en een thriller tussen Duitsland en Argentinië (3-2) als opwarmertje voor het gevecht tussen Engeland en de Verenigde Staten.
‘Het is een erg Brits publiek. Erg beleefd. Ze klappen veel in hun handen’, zei Hinch, die ook volgend seizoen bij SCHC onder de lat staat. ‘Het duurt altijd even voor ze echt luidruchtig worden. Dat doen ze pas als het spannend wordt. Maar dan maken ze meteen een hoop kabaal van. In het veld krijg ik er kippenvel van.’
Kuipvrees in Londen?
Hinch moest toegeven dat het spelen voor zo’n groot publiek tegen de Verenigde Staten niet de hele wedstrijd in het voordeel van Engeland werkte. Vooral het eerste kwart leek het team nerveus. Engeland leed regelmatig onnodige balverlies, omdat het vaak te gehaast de aanval zocht. Het leek alsof sommige speelsters zich – onder indruk van de aanwezigheid van zoveel supporters – lieten opjagen.
In Nederland kennen we het begrip Kuipvrees, angst van Feyenoord-spelers om in de eigen Kuip te spelen. Engeland kan wel eens zijn eigen Kuipvrees hebben. ‘Voor veel jonge speelsters is dit het grootste publiek waarvoor ze ooit hebben gespeeld. Het is intimiderend. Het duurt een tijdje om eraan te wennen’, erkende Hinch.
Vanaf het tweede kwart stond Engeland ‘aan’
Engeland begon verschrikkelijk slecht aan de wedstrijd. In de elfde minuut kwam het op bizarre wijze goed weg toen de Verenigde Staten na een rebound van een strafcorner liefst drie kansen kregen. De eerste keer wierp Hinch zich voor de bal en ook de tweede en derde keer kreeg niemand van de Verenigde Staten in de scrimmage haar stick hard genoeg tegen de bal.
Het duurde voor Engeland tot de 27ste minuut voor het voor het eerst een grote kans kreeg, maar toen barstte de strijd ook meteen goed los. Uit een strafcorner vloog een gekraakt schot van Laura Unsworth de lucht in. De bal belandde bij aangeefster Susannah Townsend, die ‘m prachtig uit de lucht op doel sloeg. Het was een soort smash, die uiteenspatte op de paal. Engeland stond vanaf dat moment ‘aan’.
Mooie treffer van Alex Danson
In het derde kwart werd de thuisploeg sterker en sterker. Toen captain Alex Danson in haar 200ste interland met de bal aan de wandel ging en half struikelend een backhandschot in het doel ramde (1-0), ontplofte het publiek. Het was de 115de interlandgoal van Danson, waardoor ze nu gedeeld topscorer van Engeland/Groot-Brittannië is.
Op dat moment leek het erop dat het steeds sterker wordende Engeland zou doordrukken. Maar dat gebeurde niet. Eén moment van onoplettendheid en Erin Matson ging opeens op Maddie Hinch af. Hinch strekte haar stickarm nog wel uit, maar het schot van Matson was veel te hard en vloog in de touwen (1-1).
Zondag tegen Ierland
Hinch: ‘We hebben de Verenigde Staten terug in de wedstrijd laten komen. Onze fout werd meteen afgestraft. Nu staat de druk er vol op tegen Ierland. Zij staan ook onder druk, alleen op een andere manier. Zij kunnen de poule nog winnen en rechtstreeks naar de kwartfinale gaan. Daarom verwacht ik dat het een open wedstrijd wordt. Hopelijk profiteren daarvan. Anders kan het zomaar klaar zijn.’
@alexdanson15 Incredible #FIHSkill and #FIHGoal at the @Vitality_UK #HWC2018 in London! 👏
USA v ENG @EnglandHockey
Watch here 📺 https://t.co/Ng8PUTqYpA pic.twitter.com/X5x61D5qnD— International Hockey Federation (@FIH_Hockey) July 25, 2018
@erinmatsonn Awesome #FIHGoal at the @Vitality_UK #HWC2018 in London! 👏
USA vs ENG @USAFieldHockey
Watch here 📺 https://t.co/Ng8PUTqYpA pic.twitter.com/4vUmjMmSZa— International Hockey Federation (@FIH_Hockey) July 25, 2018
1 Reactie
robvisser
Fantastische goal van Erin Matson. Ik denk dat Maddie werd verrast in de korte hoek. Toch leek de bal nog wel binnen haar bereik en houdbaar. 'Maddie Hinch will be disappointed with that' klonk het dan ook vanuit de commentaarpositie. De Engelsen hebben steeds erg veel nadruk gelegd op het thuisvoordeel en de rol van het publiek. Maar enthousiasme en vechtlust lijkt vooralsnog een te smalle basis voor succes, al hebben ze ook wel enkele goede speelsters natuurlijk. Het slechtste wat GB nu kan overkomen is dat India wint van Ierland, de VS die wint van India in de laatste wedstrijd, en dat GB zelf niet verder komt dan een gelijkspel tegen Ierland (of zelfs verliest).