Toen donderdagmiddag in het prachtige hockeystadion in Londen om 15.30 uur Engelse tijd de toeter voor het eindsignaal klonk, barstte het feest van Ierland los. Wisselspeelsters stormden het veld in. Op de bank brak de manager in tranen uit. Een schitterend hockeysprookje was geboren.
Het was al een wonder dat Ierland überhaupt op dit WK stond. The Green Army legde daarvoor een jarenlange weg vol drama en teleurstellingen af. Het was alweer zestien jaar geleden dat de Ierse vrouwen voor het laatst aan het WK meededen. Tot aan de overwinning op de Verenigde Staten (3-1) van vorige week zaterdag boekten ze hun enige zege ooit op een WK in 1986, meer dan dertig jaar geleden.
Ingedeeld in een zware poule met thuisland Engeland, de Verenigde Staten (de halve finalist van 2014) en het India van Sjoerd Marijne lukte het de nummer zestien van de wereld als op één na laagst geklasseerde land van dit WK om zich als eerste rechtstreeks te plaatsen voor de kwartfinale. De cross-over-wedstrijd hoeft Ierland – van wie een deel van de speelsters een fulltime baan heeft – niet eens te spelen. Het is de grootste verrassing van het toernooi tot nu toe.
Dit hadden we natuurlijk zelf ook niet verwacht. Graham Shaw, bondscoach van Ierland
‘Veel mensen hadden ons voor gek verklaard als we van tevoren hadden gezegd dat we in deze poule na twee wedstrijden al zeker van de kwartfinale zouden zijn’, zei de verbouwereerde bondscoach Graham Shaw donderdag na de knappe 1-0 overwinning op India, waarin Ierland zeven strafcorners van India overleefde.
‘Dit hadden we natuurlijk zelf ook niet verwacht. Al geloofden we er wel in dat we een goed resultaat neer konden zetten. We hebben niet van de daken geschreeuwd dat we de poule door konden komen, maar we geloofden wel dat het mogelijk was. De overwinning op de Verenigde Staten gaf ons al een enorme boost.’
Mislopen Olympische Spelen
Het mislopen van de Olympische Spelen van 2016 kwam bij de selectie hard aan. In het beslissende kwalificatieduel tegen China ging Ierland pas na shoot-outs ten onder. Het was een harde mentale tik nadat ook deelname aan de Olympische Spelen van 2012 op het laatste moment uit hun handen was geglipt. De speelsters voelden dat ze dicht tegen het vereiste niveau voor internationale toernooien aanzaten, maar kwalificeerden zich nooit. Het was frustrerend.
Anna O’Flanagan en Chloe Watkins
Ierse verslaggevers roemen de wijze waarop Shaw het Ierse vrouwenhockey het laatste zetje heeft gegeven. Hij haalde een psycholoog bij het team die het zelfvertrouwen van de speelsters opvijzelde. Hij werkte ook aan hun conditie, nadat ze het in de slotfase van belangrijke wedstrijden regelmatig niet meer bij konden benen.
Daarnaast vernieuwde hij het team de afgelopen jaren op een aantal cruciale plekken, waarvoor hij uit een groep van veertig speelsters putte, die hij allemaal aan de nationale selectie liet ruiken. Bovendien moedigde hij sterspeelsters als Anna O’Flanagan, Chloe Watkins (speelden afgelopen jaar Bloemendaal) en Nikki Evans (UHC Hamburg) aan voor een avontuur in het buitenland te kiezen. Iets dat volgens hem zelf cruciaal is geweest voor de mindset en de winnaarsmentaliteit van de huidige selectie.
Shaw: ‘Toen de loting voor de poulefase bekend werd gemaakt, vonden we het al fantastisch dat we tegen Engeland mochten spelen. Dat was een droom die uitkwam. Nu spelen we zondag volledig zonder druk tegen ze. Als we verliezen, worden we alsnog eerste van de poule. Dat is toch geweldig?’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.