Voor Groningen-coach Steen (27) is zijn leeftijd geen probleem

Op zijn 21ste maakte hij al de keuze voor een carrière als trainer en hing hij zijn stick aan de wilgen. Nu staat de 27-jarige Julian Steen in zijn eerste seizoen als hoofdcoach van een seniorenteam voor de loodzware taak Groningen Dames 1 in de Hoofdklasse te houden.

Op de dag dat Steen zes jaar geleden als aanvoerder van Castricum Heren 1 naar de Derde Klasse degradeerde, vond hij het mooi geweest. De Tweede Klasse was het hoogste niveau waarop hij ooit speelde. Hoger zou hij nooit komen, wist hij. ‘Ik had het idee dat ik als trainer veel meer kon bereiken.’

Steen verhuisde voor zijn studie naar Groningen en richtte zich vanaf dat moment op zijn trainerscarrière. Die was in Castricum al begonnen met het trainen van een paar jeugdteams. In Groningen kreeg hij eerst Jongens C1 en later Meisjes C1 onder zijn hoede. Na zijn eerste twee jaar bij Groningen vroeg Dames 1-coach Marc Materek hem al of hij assistent van hem wilde worden in de Overgangsklasse. Het was voor Steen een bevestiging dat hij de juiste keuze had gemaakt. Bij de contractbesprekingen sprak hij zijn ambitie uit om op termijn hoofdcoach van een seniorenteam te worden. Daarnaast werd hij aangesteld als hoofdcoach van Jongens A1.

Links Julian Steen, in het midden Marc Materek en rechts oud-international Willemijn Bos. Foto: Willem Vernes

Ik heb me vooral afgevraagd of het nog mogelijk was dat ik binnen de groep van functie kon veranderen nadat ik drie jaar assistent was geweest. Julian Steen

Toen Materek afgelopen seizoen intern zijn afscheid bij Dames 1 aankondigde, hoopte Steen stiekem dat de club hem al zou vragen om Materek op te volgen. Groningen ziet zichzelf immers als opleidingsclub. Niet alleen voor spelers, ook voor trainers. Maar toen het verzoek vanuit het bestuur eenmaal kwam, moest Steen toch even nadenken.

‘Ik heb vooral gecheckt of er binnen de club en binnen het team genoeg draagvlak voor was. Dat je jong bent, wil natuurlijk niet zeggen dat je als hoofdcoach niet kunt slagen in de Hoofdklasse. Maar ik ben geen gelouterde, ervaren coach.’

‘Ik heb me vooral afgevraagd of het nog mogelijk was dat ik binnen de groep van functie kon veranderen nadat ik drie jaar assistent was geweest. Zat ik niet te vast in mijn rol? Maar ik heb gesprekken gevoerd met de club en met speelsters van wie ik in de winterstop wist dat ze sowieso door zouden gaan. Dat heeft me overtuigd dat ik het moest doen.’

‘Ik stond altijd middenin de groep, nu sta ik er iets buiten’

Op de vraag hoe hij denkt dat de groep hem ziet, volgt een lange stilte. Hij vindt het een lastige vraag. Uiteindelijk zegt hij: ‘Ik denk dat ze vinden dat ik gestructureerd en goed voorbereid ben. En dat ze me vrij direct vinden. Ik zeg vaak waar het op staat, dat is soms even wennen voor ze. Hopelijk waarderen ze het persoonlijk contact. Ik sta dicht bij de groep. Maar ten opzichte van vorig seizoen is mijn rol nu natuurlijk wel anders. Ik stond altijd middenin de groep, nu sta ik er iets buiten. Als hoofdcoach kan dat niet anders.’

Julian Steen toen hij nog assistent van Marc Materek was. Foto: WorldSportPics/Frank Uijlenbroek

Eén van de eerste taken van Steen was het voorkomen van een leegloop

Op het moment dat de selectie in de winterstop te horen kreeg dat Steen na de zomer het stokje van Materek zou overnemen, stond Groningen er slecht voor. Het team stond laatste op de ranglijst met slechts één punt. Veel speelsters twijfelden over hun toekomst. Wilden ze doorgaan met tophockey of niet? Eén van de eerste taken van Steen was het voorkomen van een leegloop.

Hij was opgelucht dat het uiteindelijk – mede vanwege de goede resultaten aan het eind van het seizoen en handhaving in de Hoofdklasse – bij een vertrek van slechts drie speelsters bleef. Het vertrek van aanvoerder en midden-midden Klaartje de Bruijn naar Laren vindt Steen een groot gemis. Ook Jorien Werumeus Buning (gestopt) en Anne van Erp (Huizen) zullen dit seizoen worden gemist, maar Steen denkt dat Groningen hun vertrek met jeugdspeelsters kan opvangen.

Een zwaar seizoen

Oud-international Willemijn Bos bleef, net als vier anderen die twijfelden. Het was een pak van het hart voor Steen, die wist dat het anders een wel héél lastig seizoen in de Hoofdklasse zou gaan worden. Hoe het dit jaar zal gaan, durft hij niet te zeggen. Ze hebben pas één potje gespeeld, dat ze met 3-0 van Kampong verloren.

Zeker is dat net als vorig jaar een zwaar seizoen dreigt. ‘Toen ik ja tegen deze klus zei, stonden we laatste en leek het erop dat we in de Promotieklasse zouden gaan spelen. Dat had ik met net zoveel liefde gedaan. Ik hoef niet per se coach in de Hoofdklasse te zijn, daar gaat het helemaal niet om. Ik vind het vooral belangrijk dat ik mezelf blijf ontwikkelen.’