Hoe Oranje rustig bleef en genoot van de hel van Bhubaneswar

‘Dit was mijn droom. In dit stadion tegen India spelen. Dit was de mooiste sfeer die ik ooit heb meegemaakt tijdens een wedstrijd’, zei een bezwete middenvelder Seve van Ass na de 1-2 zege op India. Het Nederlands elftal bleef knap overeind in de hectiek van het Kalinga Stadium, waar vijftienduizend Indiërs voor hun leven schreeuwden. Het spel golfde zestig minuten in moordend tempo over het blauwe tapijt, maar Oranje bezweek niet.

En toen was het stil, in het Kalinga Stadium. Mink van der Weerden had net in de 50^ste minuut van de kwartfinale van het WK in India, de 2-1 gemaakt tegen het thuisland. Een belangrijke stap richting de halve finale. Maar het publiek hield de lippen op elkaar. ‘Is het nou een goal, of zijn wij nou gek geworden? Het was heel maf. Het is zo onnatuurlijk als ze dan helemaal niets roepen’, zei Van Ass, die een voorliefde heeft voor India en in stilte genoot van het helse kabaal toen het Nederlands elftal het veld opkwam.

Het ‘Chak de India’ (Kom op India!) werd gespeeld tijdens de warming-up in het Kalinga Stadium, waar niet alleen alle stoelen, maar ook alle trappen helemaal bezet waren. Toen het ‘Jana Gana Mana’, het volkslied van India door vijftienduizend toeschouwers werd meegezongen, stond bij iedereen de haren al overeind.

Toen moest de wedstrijd nog beginnen en de eerste aanval van India worden ingezet.  Nadat India voor de eerste keer op de helft van Oranje de bal had, klonk er geschreeuw zoals zelden in een hockeystadion was gehoord. Het was geen aanmoedigen, maar trommelvliezen brekend gekrijs, uit de kelen van de arme Indiase supporters, waarvan de meesten voor 1,20 euro een kaartje hadden gekocht.

Seve van Ass tussen twee Indiase hockeyers in. Foto: Koen Suyk

De Indiërs toonden dat ze bij de wereldtop horen, door ongelofelijk sterk te verdedigen met hun speciale technieken, waarbij alles rond hun voeten en benen bijna niet te passeren is. Het was Van Ass die de wedstrijd in het Indiase stadion in vlam zette met een ouderwetse techniek, het Nederlandse ‘trappetje’, de bal in één keer naar links halen en dan versnellen.

Dat deed hij in de negende minuut, waarmee hij Hardik Singh zijn hielen liet zien, en de bal via Billy Bakker bij Jeroen Hertzberger terecht kwam, die de bal met zijn backhand tegen de zijplank schoot. Twee minuten later was het Simranjeet Singh, die mooi soleerde en met een hoge backhand gevaarlijk was. De eerste Indiase strafcorner belandde via de handschoen voor de stick van baltovenaar Akashdeep Singh, die die de bal hoog in het dak kreeg met zijn backhand.

Bhubaneswar ontplofte. De inmiddels bekende rode vuurpijlen schoten de lucht in, maar werden nu begeleid door een orkaan van lawaai. Dit werd een serieuze test voor Oranje, dat uitmuntend reageerde. Een paar seconden voor het einde van het eerste kwart zag Mirco Pruyser Thierry Brinkman vrij staan, de WK-debutant die alweer zijn vierde goal maakte van dit WK, met een knappe tip-in.

Van Ass zei dat Oranje de heksenketel had verwacht en niet was overrompeld, maar dat de ambiance invloed had op het spel. ‘We moesten zestig minuten rustig blijven. Maar je merkte aan het eerste kwart, dat het toch wat rommelig was. We scoopten te veel ballen. Dat hebben we tegen elkaar gezegd in de rust na het eerste kwart. Ga gewoon normaal hockeyen, vertrouwen hebben, het middenveld inspelen en landje veroveren.’

Seve van Ass (Ned) tijdens de kwartfinale tussen India en Nederland (1-2) bij het WK Hockey heren. Foto: Koen Suyk

Als het golft, dan golft het goed

Na het eerst kwart ontwikkelde de wedstrijd zich zoals het liedje ‘Als het golft’ van de band De Dijk. ‘Als het golft, dan golft het goed. Niet te stuiten, niet te sturen, duurt het dagen, duurt het uren.’ In deze heerlijke ambiance had de topwedstrijd ook uren mogen duren. Veel speelde zich op het middenveld af, maar er was altijd de belofte van een snelle counter. Als een middenvelder een pass net te zacht gaf, was het tijd voor een swingende Indiase turnover. Andersom zoefde Thijs van Dam bij vlagen onnavolgbaar langs de zijlijn, als een Indiër balverlies leed.

Langzaam ontwikkelde de strijd voor een plek bij de beste vier van de wereld zich tot een fifty-fifty wedstrijd, waar Oranje zich moest bedwingen om niet mee te gaan in de hectiek van het Indiase spel en het lawaai. Gelukkig voor de Nederlandse hockeyers werd het gekrijs vanaf de tribunes minder, naarmate de wedstrijd vorderde.

Van Ass: ‘Je staat met zoveel adrenaline op het veld. Dan moet je geconcentreerd blijven om met elkaar echt contact te houden. Dat deden we. ‘Rustig, gewoon blijven aanbieden’, zeiden we tegen elkaar als het spel stillag. Dat waren voor ons vandaag de momenten om elkaar in de ogen aan te kijken. Dat hebben we goed gedaan. We zijn echt rustig gebleven.’

Van Ass loopt naar Mink van der Weerden toe, die net gescoord heeft. Foto: Koen Suyk

‘Het was waanzinnig mooi, genoten van de ambiance’

Verdediger Joep de Mol, de vervanger van de geblesseerde Sander de Wijn, maakte een knappe entree centraal achterin, alsof hij zijn derde WK speelde en niet zijn debuut maakte op het mondiale podium. Zoals altijd bij topwedstrijden, gaven details de doorslag. Akashdeep Singh sloeg een backhand hoog over, in kansrijke positie. Zo dolde Simranjeet Singh schitterend Jonas de Geus en Jorrit Croon in de 48^ste minuut, maar wist hij bij een vrije doorgang geen teamgenoot te vinden.

Een belangrijk detail was de strafcorner van Mink van der Weerden, die extra hulp kreeg door het te vroege uitlopen van India, zodat ze een man minder hadden in de goal. Van der Weerden besliste – zoals hij vaker doet voor Oranje – de wedstrijd. Toen Amit Rohidas de gele kaart kreeg en keeper Pirmin Blaak een inzet knap met zijn linkerklomp redde, was het definitief gebeurd. Ook met een vliegende keeper kon India niets meer forceren tegenover de Nederlandse defensie die ondanks de bijzondere ambiance zich knap staande hield.

‘We zijn er nog niet’

Van Ass speelde misschien wel de meest bijzondere wedstrijd uit zijn leven, gaf hij achteraf toe, maar hij bleef ook kritisch. Twee wedstrijden staan er nog op het programma dit weekend in het heerlijke hockeystadion. Zaterdag de halve finale, zondag de finale of strijd om het brons

‘Het was waanzinnig mooi, ik heb enorm genoten van de ambiance. Dit was niet het beste hockey ooit, het was ook moeilijk om ze te breken. Maar qua sfeer, beleving, en alles er omheen vergeet ik dit nooit meer’, zei Van Ass.

‘Hopelijk hebben we dit publiek nu overtuigd van onze kwaliteiten, want het is schitterend om hier te spelen. Hopelijk juichen ze de volgende keer wel als we scoren. Maar het kan bij ons nog een stuk beter, in plan en in uitvoering. We zijn kritisch, we zijn er nog niet’, sloot Van Ass af, die na de epische strijd in het Kalinga Stadium al zijn ogen op het finaleweekend had gericht.