‘Het was een drukke dag.’ Er was geen woord aan gelogen. Marijke Bijen had zondag tijdens de nacompetitie en het NK voor reserveteams een strak tijdschema. Tijd om even op adem te komen, was er eigenlijk niet. De familie Bijen was namelijk in Topsportcentrum Rotterdam flink vertegenwoordigd: zoon Koen (Klein Zwitserland) en dochter Femke (HGC) streden met hun club voor een plek in de Hoofdklasse Zaal. De andere dochter, Merel, speelde met hdm Dames 2 voor de titel bij de reserveteams.
Om de dag overzichtelijk te maken had Merel voor haar moeder een schema gemaakt met daarop alle wedstrijden van haarzelf, Femke en Koen en in welke zaal die duels werden afgewerkt. De aanvangstijden van de wedstrijden waren onderstreept met een verschillende kleur. Ieder had zijn of haar eigen kleur: Femke was rood, Koen donkerblauw en Merel lichtblauw.
Het schema van Marijke Bijen tijdens de nacompetitie en NK voor reserveteams in Topsportcentrum Rotterdam.
Een dag vol hockey
Het overzicht telde tien wedstrijden. Achter de laatste twee duels stond een vraagteken. Dat waren de halve finale en finale voor de reserveteams. Merel zou pas de halve eindstrijd gaan spelen als zij met hdm Dames 2 de poulefase zou overleven. Het eerste duel op het lijstje begon om 10.00 uur en de laatste wedstrijd, de finale bij de reserveteams, stond gepland om 16.20 uur.
Femke Bijen speelt ook volgend seizoen met HGC in de Hoofdklasse Zaal. Foto: Koen Suyk
‘Het was me wel een dagje’, zegt Bijen. ‘Pas toen hdm de finale speelde, kon ik eindelijk echt op mijn gemak gaan zitten. Het begon al vroeg en uiteindelijk waren er slechts twee overlappingen met wedstrijden van hdm en Klein Zwitserland. Ik koos ervoor om naar Klein Zwitserland te gaan kijken, omdat dat spannender was.’
Weekend in de ban van sport
De weekenden in het gezin Bijen staan in het teken van sport. Merel, Femke en Koen hockeyen op zondag. Haar andere zoon Tom, de tweelingbroer van Koen, voetbalt op zaterdag in het eerste van Forum Sport.
Koen van Bijen van Klein Zwitserland in actie tijdens de nacompetitie van het NK Zaal tegen Rotterdam (3-3). Foto: Koen Suyk
‘Ik ken de ambities van de kinderen en weet zelf hoe het voelt. Ik heb zelf ooit hoog gehockeyd’, zegt Bijen die bij hdm zaalcommissaris is. Zelf was ze eind jaren zeventig en begin jaren tachtig van de vorige eeuw zaalinternational en speelde ze voor Den Bosch, Were Di en hdm.
De weg vinden in Topsportcentrum
Met het speelschema op haar telefoon zocht Bijen haar weg in Topsportcentrum Rotterdam, een enorm gebouw met speelzalen op verschillende verdiepingen. Sommigen raken het spoor bijster in het doolhof aan trappen op zoek naar de juiste hal.
‘De Breedtesporthal 1 ligt naast Topsporthal 1 en dat is goed te doen. Breedtesporthal 2 ligt op de vijfde verdieping. Dan moet je met de lift. Maar ik ben niet verdwaald. Ik ging op de automatische piloot en gelukkig speelden Klein Zwitserland en HGC een aantal keer achter elkaar in dezelfde zaal.’
High five
Dat waren ook de momenten waarop Bijen even contact kon hebben met haar kinderen. ‘Na de wedstrijd vang je ze op en geeft ze een high five. Ik heb ze niet echt uitgebreid gesproken. Op zo’n dag praat je ook alleen maar over de wedstrijd.’ Had ze zelf dan wel tijd voor een koffiepauze? ‘Er waren genoeg mensen die iets voor mij meebrachten. Ik ben niets tekortgekomen.’
hdm Dames 2 met Merel Bijen (voorste rij tweede van links) veroverde de landstitel bij de reserveteams. Foto: Koen Suyk
Op het sportieve vlak kwam Bijen ook weinig tekort. Groot feest was er voor Merel, want ze veroverde met hdm de landstitel bij de reserveteams. Femke won met HGC alle duels in de nacompetitie en is ook volgend seizoen actief op het hoogste niveau en Koen speelde met Klein Zwitserland drie spectaculaire wedstrijden maar greep net naast een ticket voor de Hoofdklasse.
Domper
‘Het was wel de domper van de dag dat Klein Zwitserland het niet heeft gered. Ik was ook het meest gespannen bij de duels van Klein Zwitserland, omdat je het hen allemaal gunt.’
Ondanks de spanning oogde Bijen rustig op de tribune. ‘In alle hectiek had ik geen tijd om zenuwachtig te zijn. Ik ben wel heel blij als ze scoren, maar ik ga niet lopen schreeuwen of het moet wel heel spannend worden. Ik roep meestal alleen: kom op.’
Frisse lucht
Na de damesfinale bij de reserveteams zat de dag erop voor Bijen. Het was voor haar ook de afsluiting van het zaalseizoen. ‘Het is jammer dat het is afgelopen, maar het is ook lekker om weer naar het veld te gaan. Ik ben wel toe aan frisse lucht. Ik ben moe, maar meer van de spanning dan fysieke vermoeidheid. Ik heb het niet gecheckt, maar ik denk dat de stappensteller een piek omhoog laat zien.’
2 Reacties
Charly Staal
Mooie familie 👍🏻
lieke
Toppers !