Analyse: de titelkansen van de playoff-ploegen (H)

Bloemendaal wordt door de coaches zelf als favoriet voor de landstitel aangewezen. Regerend landskampioen Kampong is ook titelfavoriet, maar kampt als enige ploeg met serieuze blessures. Amsterdam is na de coachwissel en inhaalrace niet het team dat je wilt treffen. HGC is de outsider. Lees hier de uitgebreide voorbeschouwing van hockey.nl over de titelkansen van de vier teams en de mening van de coaches.

Floris Wortelboer kegelt raak tegen Oranje-Rood (5-0). Foto: Koen Suyk

Bloemendaal – Powerhockey van een team dat nu echt kans maakt op de titel

Powerhockey met creativiteit: dat is hoe je het hockey van de oranje machine kunt betitelen. Met krachtpatsers als Manu Stockbroekx en Floris Wortelboer, aangevuld met de intuïtieve impulsen van pingelmannetjes als Thierry Brinkman en Jorrit Croon. Allemaal gelanceerd vanaf het kanon van achteren, Arthur van Doren, de man met de beste pass in de Hoofdklasse. De komst van de beste speler van de wereld met dynamiet in zijn flats kan het ontbrekende puzzelstukje in de jacht op de titel zijn, die sinds 2010 duurt.

Succescoach Michel van den Heuvel heeft met alle middelen die hij tot zijn beschikking heeft op ’t Kopje een hecht team gebouwd, dat zowel in balbezit als in niet-balbezit met veel druk haar wil aan een tegenstander kan opleggen. Thierry Brinkman is al maanden in wereldvorm. De aanvaller rendeert goed tussen zijn sterke collega’s Roel Bovendeert, Duits international Florian Fuchs en de zelf opgeleide Yannick van der Drift.

Het probleem dat Bloemendaal vorig jaar had in de play-offs tegen Amsterdam, hebben ze deels opgevangen. Amsterdam liet Bloemendaal bewust opbouwen, en zag dat er te weinig creativiteit vanaf het middenveld kwam. Met een middenvelder als Croon en een lange passer als Van Doren is ook dat aspect van het spel verbeterd.

Bloemendaal is terecht de nummer één van de Hoofdklasse geworden, op basis van hun vertoonde spel. Er zijn vier elementen bij Bloemendaal onzeker zijn voor de play-offs.

• De druk is gigantisch hoog op ’t Kopje om te presteren, na de investeringen in topspelers en twee keer de uitschakeling in de halve finale van de play-offs op rij. Kan de ploeg hiermee omgaan?
• Beschikt Bloemendaal dit jaar wel over de vechtersmentaliteit om zich naar de titel te knokken? Wie staan er bij Bloemendaal dit jaar op als het in de do-or-die wedstrijden niet meer om hockey gaat, maar om mentaliteit?
• Hoe goed is de strafcorner van Tim Swaen in de play-offs? Hij scoorde in de competitie twaalf keer, maar vergeleken met de andere ploegen beschikt Bloemendaal over minder opties op de kop van de cirkel.
• Hoe sterk is Maurits Visser in de play-offs en tijdens shoot-outs? De keeper begon fantastisch als opvolger van zijn grote voorbeeld Jaap Stockmann en incasseerde veruit de minste doelpunten van de competitie. Maar hoe houdt Visser zich in zijn eerste play-offs en hoe goed is hij in shoot-outs? Dat is de grote vraag, zeker nu wedstrijden vaak beslist worden in shootout-series.

Als het merendeel van de vragen positief beantwoord wordt, heeft Bloemendaal goede kans de titeldroogte van negen jaar te beëindigen.

Laatste titel Bloemendaal: 2010
Blessures: Geen

Michel van den Heuvel na Bloemendaal-Kampong 1-2. Foto: Koen Suyk

Coach Michel van den Heuvel: ‘Je kunt vanuit meerdere hoeken naar de favorietenrol kijken. Als je kijkt hoe Kampong zich ontwikkeld heeft en hoe ervaren dat team is in het succesvol spelen van de play-offs. Dan is Kampong ook favoriet. Amsterdam is een ploeg in een serie van drie heel moeilijk te bestrijden. De andere teams mogen ons in de favorietenrol duwen. Maar alles kan gebeuren in de play-offs. Je moet twee of drie wedstrijden heel scherp en goed moeten zijn. Als je Nederlands kampioen wilt worden. Moet je alle tegenstanders kunnen verslaan. Door op de juiste momenten goed te zijn.’

‘Dat de titel negen jaar geleden is voor Bloemendaal zegt me allemaal niet zoveel. Het is mooi dat een club een titelverlangen heeft. Een club met zoveel hockeygeschiedenis. Die weet ook hoe moeilijk dat is. Dit soort series winnen is een enorm complex proces. Wij staan er nu goed voor. Niet meer dan dat. We moeten het nu op de juiste momenten laten zien. Het belangrijkste in de play-offs is dat je altijd met elkaar strijdt als collectief.’

Philip Meulenbroek en Jip Jansen. Foto: Willem Vernes

Kampong – De ultieme counterploeg, met de beste keeper

Alle ingrediënten van de twee landstitels op rij van de angstaanjagende blauwe vechtmachine zijn onderhand bekend: kluisbewaker David Harte, generaal Sander de Wijn achterin, de vlijmscherpe counters via Bjorn Kellerman en Robbert Kemperman. De strafcorners van Jip Jansen of Martijn Havenga. Nieuw is het enthousiasme en de snelle integratie van talenten als Silas Lageman en Bram van Battum, waardoor Kampong alsnog tot de laatste speelronde (in een door blessures geplaagd jaar) streed voor de eerste plaats.

De manier waarop Kampong de ongeslagen reeks van 37 duels van Bloemendaal verbrak in de competitie was ongelofelijk: niet met goed spel, maar puur op vechtlust. Met veel blessures en tegen het spelbeeld in de Mussen op ’t Kopje aftroeven: als je dat kunt, ben je juist titelfavoriet.

Dat er ondanks vier, vijf blessures toch nog gepresteerd wordt komt ook door de tweede jeugd van Philip Meulenbroek. Hij was altijd al belangrijk bij de titels van Kampong, maar lijkt na een paar maanden in Heren 2 en zonder zijn maatjes Constantijn Jonker en Quirijn Caspers de ideale hoofdrolspeler in de aanval, naast wervelwind Kellerman. Een scenario waarbij Meulenbroek de winnende maakt in de finale, waarna hij weer terugkeert naar een hockeypensioen, schetsten wij al eerder.

Als Sander de Wijn, Robbert Kemperman en Lars Balk de komende week allemaal voluit mee kunnen doen, blijft Kampong dé titelfavoriet. Het Utrechtse team heeft al jaren de winnende formule te pakken en lijkt met al hun jonge soldaten erbij eerder aan kracht toe te nemen. Kampong kan het rustig op shoot-outs laten aankomen (het team won alle vijf shoot-outs de afgelopen twee jaar play-offs), en heeft in coach Alexander Cox iemand die weet wat er nodig is om de tegenstander pijn te doen, in zijn zevende seizoen bij de club. De horde HGC lijkt Kampong ook goed te liggen, op weg naar de finale.

Vorig jaar was het een moegestreden Amsterdam dat op de laatste zondag via de counter op de pijnbank werd gelegd. Als de internationals finale-fit zijn in de laatste week, kan Kampong de bijzondere trilogie voltooien, die Oranje Zwart voor hen haalde.

Laatste landstitel Kampong: 2018
Blessures:
Niet inzetbaar tijdens play-offs: Floris de Ridder (hamstring), Jasper Luijkx knie).
Niet inzetbaar woensdag tegen HGC: Internationals Robbert Kemperman en Lars Balk (hamstring). Kampong hoopt op inzetbaarheid duo op zaterdag.
Twijfelgevallen: Sander de Wijn (rug). Speelt waarschijnlijk woensdag tegen HGC, maar heeft sinds vorige week last van zijn rug. Ties Ceulemans is beperkt inzetbaar. Casper Roelofs is weer fit, maar nog niet geheel wedstrijdfit.

Alexander Cox tijdens HGC-Kampong (1-4). Foto: Willem Vernes

Coach Alexander Cox: ‘Ik zie ons zeker niet als favoriet. Niet om ons in de underdog rol te krijgen. Maar we hebben een heel zwaar jaar gehad. We hebben veel wedstrijden gewonnen, op een manier waarop we dat goed kunnen, op strijdlust. Ook dankzij jongens als Silas Lageman en Pepijn Luijkx die een goed seizoen spelen. In topwedstrijden hebben we daardoor ons mannetje gestaan. Daarvoor verdient het hele team een compliment. Maar we hebben nooit in onze sterkste opstelling gespeeld. Ik had gehoopt dat nu juist wel te kunnen. Maar dat lukt niet. We zijn dus minder sterk dan normaal. Wij zijn niet de favoriet. Dat is Bloemendaal. Als zij hebben geleerd van de afgelopen jaren, maken ze goede kans. Wij hebben veel spelers die voor het eerst play-offs spelen, zoals Koen Visser, Derck de Vilder, Bram van Battum en Lageman.’

Rik van Kan, Mirco Pruyser en Jan Willem Buissant tijdens Amsterdam-Pinoké (3-2). Foto: Koen Suyk

Amsterdam – Al jaren dezelfde kern, al jaren gevaarlijk, zeker na de inhaalrace

Fergus Kavanagh (33), Teun Rohof (34), Nicki Leijs (26), Justin Reid-Ross (32), Billy Bakker (30), Valentin Verga (29), Jan Willem Buissant (29), Mirco Pruyser (29). Het geraamte van het Amsterdamse team dat de finale om de landstitel in 2016 en 2018 verloor, is al jaren hetzelfde. De tegenstanders kunnen de namen van het team blind opdreunen. Het is  zowel de kracht als de zwakte van het team op leeftijd. Maar ook het oudere Argentinië werd in Rio juist olympisch kampioen vanwege de sluwheid. Het team wist precies wat het wel en niet kon en koppelde leepheid aan stootkracht.

Het team heeft na een ongelofelijke eindspurt en dankzij falende concurrentie de play-offs gehaald, nadat coach Graham Reid was vervangen door Jan Jorn van ’t Land. Sinds eind maart moest het team uit een ander vaatje tappen. De rollen werden opnieuw gedefinieerd en benadrukt. Het leidde tot een comeback voor het laatste playoff-ticket. De vechtmodus staat nadrukkelijk áán bij de Amsterdammers en dan zijn ze levensgevaarlijk.

Amsterdam de ploeg die kan pieken in de play-offs en dan extra meters voor elkaar maakt. Dat ondervond het favoriete Bloemendaal vorig jaar. Wat er daarna in de finale tegen Kampong gebeurde, geeft de zwakte van de ploeg aan. In de derde wedstrijd van de finale won Kampong het in een loodzware serie vooral op fitheid.

Dat probleem is deels ondervangen door de speelminuten die jongere spelers als Tijn Lissone, Niek Merkus en Casper Horn maken. Ook nieuwkomers Rik van Kan, Wiegert Schut en Tom Hiebendaal draaien volop mee, met wisselend succes. Al valt het team als het belangrijk wordt altijd terug op de bekende krachten. Het is niet voor niets dat wereldspelers als Mirco Pruyser (x2) en Billy Bakker de laatste wedstrijd tegen Pinoké beslisten.

De Zuid-Afrikaan Reid-Ross scoorde dit seizoen zeventien keer met zijn harde sleepcorner. Toen het vorig jaar belangrijk werd in de play-offs, haperde zijn sleep. Het is een bekend fenomeen bij Amsterdam. Iets waar de serieuze Reid-Ross weer hard aan gewerkt heeft dit seizoen. Als hij dit jaar beter met zijn zenuwen om kan gaan, is niets onmogelijk in de play-offs.

Amsterdam is niet de favoriet voor de landstitel. Die eer geven ze met plezier aan Kampong en Bloemendaal. Maar als interim-coach Jan Jorn van ’t Land straks met zijn team met de schaal in handen staat, zou dat niet heel erg vreemd zijn. Drie keer is scheepsrecht is dan de conclusie, na finaleplaatsen in 2016 en 2018, waar Amsterdam beide keren een serieuze kans miste om de schaal al naar de hoofdstad te halen. Het zou ook een passend afscheid betekenen voor Jan Willem Buissant, een van de technische attracties in het Nederlandse hockey, die altijd in de schaduw van zijn generatiegenoten Bakker, Verga en Pruyser speelde.

Laatste landstitel Amsterdam: 2012
Blessures: Geen

Jan Jorn van ’t Land tijdens de EHL. Foto: Frank Uijlenbroek/Worldsportpics

Coach Jan Jorn van ’t Land: ‘Op basis van dit seizoen is Bloemendaal absoluut de favoriet. Wij de underdog. Bloemendaal heeft een supergoed team. Perfect gebalanceerd, met goede passing van Arthur van Doren en Mats de Groot. Het wordt een hele mooie clash. Maar het is niet lekker om nu tegen Amsterdam te spelen, als je favoriet bent zoals Bloemendaal. Wij zijn er klaar voor. Wij hebben al zeven finales gespeeld, om de play-offs te halen. Wij kunnen wedstrijden hard maken om voor de overwinning te spelen. Dat positieve gevoel gaat ons zeker wat brengen. Dat gevoel dat we ervoor hebben moeten knokken.’

HGC juicht na de treffer tegen SCHC. Foto: Hans van der Valk/Orange Pictures

HGC – Spektakel gegarandeerd met wereldhockeyers, maar is dat genoeg?

Met de briljante en eigenzinnige Engelse spelverdeler, strafcornerschutter en goalgetter Ashley Jackson is er elke wedstrijd wel minimaal één moment van genialiteit dat de adem van de toeschouwers ontneemt. Met de bal aan de stick heeft hij ogen in zijn rug, en leest en voelt de nummer 7 ruimtes zoals niemand dat kan in de Hoofdklasse.

Seve van Ass is de rashockeyer, het intelligente brein met de kleine schijnbewegingen met de stick, en de versnelling in de versnelling. De Belg Max Plennevaux de backhandbeul in de cirkel. Kenta Tanaka de lichtvoetige Japanner, de beste speler van zijn natie. Dan beschikt coach Paul van Ass ook nog over de Belgische international Tanguy Cosyns en de Australische oud-international en fitnessfreak Nick Budgeon.

Aangevuld met Nederlanders als keeper Sam van der Ven, Floris van der Linden, Dick Möhlmann en Steijn van Heijningen beschikte de Wassenaarse ploeg over veel kwaliteit om de play-offs te halen. Of het genoeg is om potten te breken in de play-offs?

Blessures binnen de ploeg, van vooral Ashley Jackson en Seve van Ass, zijn een handicap voor het team. Een Van Ass op honderd procent is een van de beste spelers van de competitie, maar als de aanvoerder niet de hele tijd vol kan aanzetten, verdwijnt een van dé Wassenaarse wapens. Tegen de titelkandidaten Bloemendaal en Kampong verloor HGC op eigen veld met 1-4. Maar Paul van Ass verzekert dat Ashley Jackson weer meedoet bij de play-offs. Zijn zoon Seve maakt grote vorderingen met de blessure waar hij al een tijdje last van heeft.

Natuurlijk is HGC de spektakelploeg van de Hoofdklasse met de meeste gescoorde doelpunten in de competitie (78), zoals vaak hier gememoreerd. Natuurlijk is het schitterend dat voormalig bondscoach Paul van Ass weer terug is als coach in de Hoofdklasse, om zijn club weer naar grote hoogten te doen stijgen, met zijn zoon als uitvoerder van zijn aanvallende filosofie. Het zou een hockeysprookje zijn, HGC de landstitel.

Door een onmogelijke goal van Jackson, een versnelling van Van Ass of een kogel van Plenevaux. Maar in de play-offs gaat het vaak niet om sprookjes, maar of de defensie zeventig minuten lang solide is. Als alles precies goed valt, maakt HGC kans. Vader en zoon Van Ass met de schaal in de handen, misschien komt het een jaar te vroeg. Maar als het komt, is het verhaal van de finale met de 9-5 winst prachtig. 

Laatste landstitel HGC: 1997
Blessures: Floris van der Kroon (al langer). Verder iedereen fit.

Paul van Ass tijdens de nederlaag tegen Kampong (1-4). Foto: Willem Vernes

Coach Paul van Ass: ‘Aan het begin van het seizoen hebben we gezegd dat we de gevestigde orde willen kietelen en uitdagen. Dat hebben we gedaan. Nu beginnen we weer op nul met de play-offs, maar vanuit die houding spelen we. Ik denk dat de ondergrens van Kampong en Bloemendaal hoger is. Onze ondergrens is niet zo stabiel. Maar onze bovengrens is wel gelijk. Die hele hoge bovengrens hebben we al laten zien dit seizoen. Ik kan absoluut leven met de rol van outsider. Zo zien wij het ook. Als je kijkt naar de punten op de ranglijst is dat terecht. Als je woensdag of zaterdag een wedstrijd wint, wordt het lachen. Die derde wordt dan een zenuwenpartij.’