Ierse bondscoach Alexander Cox weet het: ‘Ik heb gefaald’

‘Ik moet in de spiegel kijken’, begint Alexander Cox na het verloren duel met Wales. De conclusie die volgt is duidelijk: ‘Ik heb gefaald’. Cox degradeert met Ierland naar het EK voor B-landen, nadat het kansloos was tegen de nummer 25 van de wereldranglijst (4-0). 

In de laatste zestien onderlinge confrontaties (sinds 2006) was Ierland tegen Wales ongeslagen. De nummer elf van de wereld verloor de afgelopen twaalf jaar niet van een land dat zo laag geplaatst was als Wales. Maar op het Europees kampioenschap in Antwerpen gebeurde dat wel. The Green Machine had niks te vertellen in het rechtstreekse degradatieduel.

‘Als je doel is om in de A-divisie te blijven en dat mislukt, dan heb je als coach gefaald’, gaat hij verder. Cox, naast bondscoach van Ierland ook clubcoach van Kampong, besloot aanvoerder en keeper David Harte voor het toernooi rust te gunnen. Dat was een kans voor Mark Ingram en Jamie Carr, die vooral Ingram – keeper van Rotterdam – in het degradatieduel niet greep. Bij zeker drie van de vier tegendoelpunten ging de keeper niet vrijuit.

Wales take the lead in the 1st quarter with Furlong converting the penalty corner #EHC2019a

WATCH LIVE: https://t.co/vxiIbaXhTS pic.twitter.com/2AFf87AYz5

— EuroHockey (@eurohockeyorg) August 24, 2019

‘Ik ben eindverantwoordelijk’

‘We moeten erachter komen waarom het niet lukte. Ik ben de coach, dus ik ben daar verantwoordelijk voor’, reageert Cox schuldbewust. Hij oogt teleurgesteld, terneergeslagen. ‘We hebben niet goed verdedigd, aangevallen en gedomineerd. Iedere wedstrijd zijn we slecht begonnen. Daar is de hele groep schuldig aan.’ Eén punt verzamelde The Green Machine tijdens het EK: een gelijkspel tegen Schotland. Van Engeland, Duitsland, Nederland en dus Wales, werd stuk voor stuk verloren.

De komende dagen wil Cox er samen met zijn ploeg achter komen waar het mis ging. ‘We gaan samen kijken wat we beter hadden kunnen doen. Ook ik ga kijken wat ik beter kon doen. Ik kwam om de ploeg beter te laten hockeyen en om betere resultaten te boeken. Dat is niet gelukt.’ Dan klinkt Cox teleurgesteld: ‘Ik baal, maar vind het vooral sneu voor de spelers. Zij geven alles. De jongens die al zo lang voor Ierland spelen. Voor mij is het geen fijn gevoel, maar voor de groep al helemaal niet.’

Ik moet in de spiegel kijken en zien of er nog toekomst voor me is. Anders moet ik stoppen. Er moet veel gebeuren om dingen te veranderen. Of ik dat kan, weet ik niet. Alexander Cox

Juiste man op juiste plek?

Drieëneenhalve dag heeft Cox om met zijn ploeg het toernooi te evalueren. Daarna sluit hij weer aan bij Kampong. Of de dubbelfunctie voor deze problemen heeft gezorgd, wil hij niet zeggen. ‘Ik klaag niet over onze dagen samen. Natuurlijk kun je ons programma niet vergelijken met de top zeven of acht van de wereld. Daar zijn fulltime programma’s. Maar vergeleken met landen als Schotland en Wales, mogen we gelukkig zijn met ons schema. Dat is absoluut geen excuus.’

Is Cox nog de juiste man op de juiste plek? Even is het stil. ‘Het is natuurlijk vlak na de wedstrijd en de emoties zitten hoog’, begint hij aan zijn antwoord. ‘Ik weet het niet.’ Over acht weken begint Ierland aan de kwalificatiewedstrijden voor de Olympische Spelen in Tokio. Dan moet Ierland er staan. ‘Ik moet in de spiegel kijken en zien of er nog toekomst voor me is. Anders moet ik stoppen.’ Ook Cox weet dat het vertrouwen van de ploeg aangetast is, in aanloop naar de kwalificatieduels. ‘Er moet veel gebeuren om dat te veranderen. Of ik dat kan, weet ik niet.’