Noor Hakker, spits met het DNA van hockeydorp Haren

Wie op een doordeweekse dag door de bomenrijke Kerklaan in Haren rijdt, ziet ze vanaf vijf uur ’s middags bij bosjes voorbijkomen. Fietsende jongens en meisjes met een hockeystick in de hand of in de klem naast het voorwiel. Vanuit allerlei zijstraten duiken ze op: uit de Molenweg, de Kromme Elleboog, de Dilgtweg; snel naar de Harener Holt om op tijd te zijn voor de training. Hockeydorp Haren weet eigenlijk niet beter. Zo gaat het al decennia lang van vader op zoon, van moeder op dochter.

Noor Hakker, de 19-jarige aanvaller van Groningen Dames 1, herkent het beeld als geen ander. Zelf fietste ze namelijk ook jarenlang in de stoet mee. Als achtjarig meisje zette ze voor het eerst een voet op het hockeyveld en nu, zo’n elf jaar later, behoort ze net als vele andere meiden uit de buurt tot het keurkorps van de club. Het hockey-DNA zit diepgeworteld in Haren en telkens weten de trainers en coaches van Groningen weer talenten uit de hoge hoed te toveren.

Zo acteerde Groningen de afgelopen twee seizoenen in de Hoofdklasse overwegend met speelsters uit eigen gelederen. Hakker: ‘Maar het is bijna niet vol te houden voor een club als de onze om constant op dat topniveau te spelen. De aanwas van buitenaf is in de afgelopen periode niet groot geweest. Ondanks dat wij ons in het eerste seizoen handhaafden in de Hoofdklasse, kregen we er maar één speelster bij: Amelia Katerla. Dan weet je dat je het lastig gaat krijgen en dat bleek ook. Wij vlogen eruit.’

Vertrek van ervaren meiden

Achteraf gezien was dat misschien maar goed ook, zegt de tweedejaars studente geneeskunde. ‘Al tijdens vorig seizoen werd bekend dat er tien speelsters zouden stoppen, onder wie veel ervaren meiden. Dan gaat het in de Hoofdklasse helemaal lastig worden. Ik denk dat het goed is dat wij nu in de Promotieklasse uitkomen.’

Voor Hakker, sinds anderhalf jaar onderdeel van Dames 1, was er geen reden om te stoppen of eventueel te verkassen. ‘Ik studeer aan de Rijksuniversiteit Groningen, mede omdat ik zo in staat ben om bij mijn club te blijven spelen. Wij kennen elkaar allemaal. Toen ik in de D’tjes speelde, was Hedi Koning mijn coach. Later speelde ik met haar in Dames 1. En tijdens de hockeydagen op de club kregen we training van de leden van de eerste selectie. Daar keek ik best tegenop; Fieke Hoff, Jorien Werumeus Buning, Anouk van den Berg, Annemiek Rijling, Leoniek Koning. Toen ik mijn debuut maakte in Dames 1 behoorden ze nog steeds tot de selectie. Ze vingen mij hartstikke goed op, ook omdat ze mij kenden als jeugdspeelster. Ik kreeg veel vertrouwen van ze. Dat vind ik het leuke aan hockeyen bij deze club.’

Twee overwinningen

Ondertussen leven we in het seizoen 2019-2020. De Promotieklasse bepaalt de orde van de dag voor de dames van Groningen. Tot nu toe leverde de competitie twee overwinningen op en daarmee gaan de oranjehemden – voor wat het waard is – aan kop.

Komende zondag wacht het uitduel tegen Rotterdam, maar Hakker heeft er geen idee van wat zij daar kan verwachten. ‘Dat heeft te maken met de nieuwe afdeling waarin wij spelen, maar ook met ons eigen team dat flink wat verandering onderging. Daar komt als derde bij dat wij nu niet in de verdrukking zitten, zoals vorig jaar. We hebben nu tweemaal achtereen gewonnen en dat was lang geleden.’

Drie doelpunten

Hakker vertelt dat het spel in de Promotieklasse moeilijk te vergelijken is met die in de Hoofdklasse. ‘Ik maakte afgelopen zondag een doelpunt waarbij ik helemaal vrij stond bij de paal. Nou, dat was mij in de Hoofdklasse nóóit overkomen. De verdedigers zitten daar bovenop de spitsen. Je krijgt amper de kans om weg te draaien. Nu krijg ik toch iets meer vrijheid. In twee duels heb ik nu driemaal gescoord, hartstikke lekker natuurlijk.’

Desondanks blijven de Groningsen terughoudend in het nastreven van een doelstelling. ‘In eerste instantie hebben we gezegd dat we ons dit seizoen willen handhaven, ook vanwege onze vernieuwde en verjongde selectie. Tijdens onze eerste competitiewedstrijd, uit op De Terriërs, was iedereen best gespannen. We moesten er even inkomen. Bij rust stond het 0-0, maar uiteindelijk wisten we ruim met 1-4 te winnen. Zelf scoorde ik twee keer. En vorige week thuis tegen Were Di werd het 2-1.’

Meer rendement

Over haar eigen rol is Hakker duidelijk: ‘Ik wil tot meer rendement komen in de cirkel. Als je kijkt naar ons aantal cirkelpenetraties, dan moeten we er ook als team meer uithalen. In de Promotieklasse moet dat relatief eenvoudiger gaan dan in de Hoofdklasse, maar op het hoogste niveau spelen was toch wel enorm gaaf. Daar heb ik van genoten. Wie weet, komt het nog een keertje terug.’

In het hockey-DNA van Haren wordt tot nu toe geen genafwijking geconstateerd, dus de kans is groot dat de Trots van het Noorden nog eens in het hockeywalhalla opduikt. Dat gebeurde in 2006 met de generatie Elsemiek Groen en de jonge Willemijn Bos en tien jaar later met een deel van de groep, die juist afscheid heeft genomen. Dus waarom niet?