Joep de Mol maakt bijna nooit doelpunten, maar als hij scoort, is het meteen beeldschoon. De 23-jarige verdediger van Oranje-Rood maakte afgelopen zondag tegen Klein Zwitserland (4-1 winst) de tweede Eindhovense goal op fraaie wijze. Hij vertrok vanaf zijn eigen cirkel op de brommer richting het vijandelijke doel. Na een fantastische solo en een geweldige backhandchip lag de bal twaalf seconden later achter Klein Zwitserland-keeper Koene Schaper.
De Mol: ‘Ik wist niet wat me overkwam.’ De verdediger benadrukt dat hij het nodige geluk nodig had om zo’n solo in de twintigste minuut perfect af te ronden. ‘Maar het viel mooi uit’, voegt hij er lachend aan toe.
Direct na afloop werd De Mol bedolven onder de reacties. ‘Dat begon eigenlijk al in de rust’, vertelt hij. ‘Mijn teamgenoten konden hun ogen niet geloven dat ik had gescoord. Ze grapten dat ik deze goal wel op Instagram mocht zetten. Het is een klein beetje narcistisch om je eigen goal terug te kijken, maar deze mocht ik van hen wel opvragen bij de videoman.’
Joep de Mol op archiefbeeld. Foto: Willem Vernes
De Mol praat bijna poëtisch over zijn fantastische solo, maar hij wil er tegelijkertijd ook niet over opscheppen. Bijna elk pasje kan de verdediger met geweldige flatsen in huis zich herinneren. ‘Ik zag niemand voor me, dus ik dacht: ik het zet gewoon op het lopen’, begint hij over het moment in de twintigste minuut in zijn eigen cirkel.
De solo van de hockeyer uit Berkel-Enschot begon met een onderschepping bij Benjamin Craig van Klein Zwitserland. De Mol spurtte naar de zijlijn.
‘Naar veuren’
Met één hand aan zijn stick liep De Mol met zijn backhand al liftend zijn directe tegenstanders Ruben Versteeg en Enzo Torossi eruit. Binnen een mum van tijd was de international over de middenlijn. ‘Ik schrok er zelfs een beetje van toen ik voorbij onze dug-out was.’
De rasverdediger ging ‘naar veuren’, precies zoals zijn opa naar hem voor de wedstrijd had geappt. ‘Naar veuren is Brabants’, legt hij uit. ‘Ik krijg iedere zondag van hem – ook namens mijn oma – een appje met een succeswens. Er staat altijd in dat ik ‘naar veuren’ moet gaan. Ik sluit als verdediger soms nog weleens aan op het middenveld. Hij vindt dat ik dat vaker moet doen.’
Joep de Mol. Foto: Willem Vernes
En dus vervolgde De Mol zijn solo ‘naar veuren’. ‘Op dat moment had ik niet het idee dat ik een doelpunt ging maken’, beschrijft de verdediger zijn solo meter voor meter. Eenmaal over de middenlijn kwam De Mol zijn volgende tegenstanders tegen, maar hij rende ze er stuk voor stuk uit. ‘Ik weet van mezelf dat ik best rap ben. In mijn ooghoeken zag ik nog wel medespelers, maar ik voelde dat ik los was.’
Klein beetje geluk
Vlak voordat De Mol de cirkel van Klein Zwitserland had bereikt, wurmde hij zich tussen Tim Drummond en Nico Cicileo door. Met zijn backhand passeerde hij al vallend doelman Koene Schaper met een subtiel stiftje. De Mol: ‘Ik duwde een beetje door waardoor de bal precies goed voor me lag. Het was een ingeving om de bal met mijn backhand te chippen. Daar kwam wat geluk bij kijken. Als ik dit nog tien keer probeer, lukt het nooit.’
Ik was met mijn hoofd in de wolken, daardoor leverde ik twee of drie ballen in Joep de Mol
Toch is dat niet helemaal waar, blijkt uit een voorbeeld van De Mol zelf. ‘Bij het Nederlands elftal heb ik ook een keer een backhandchip gescoord’, vertelt hij. ‘Dat was op de laatste training voordat we naar het WK in India gingen. Het klinkt nu misschien alsof het zondag met voorbedachten rade was en dat ik er wekelijks tien keer op train, maar dat is niet zo. Het was eigenlijk de enige manier hoe ik de bal erin kon krijgen.’
De bal plofte vlak voor de doellijn op de grond en stuiterde daarna de goal van Klein Zwitserland in. De afronding was het sluitstuk van een geweldige solo over het hele veld.
Het is alsof hij het al jaren doet, maar opvallend genoeg is deze parel voor De Mol zijn eerste competitiegoal sinds de fusie van Oranje-Rood. De verdediger vierde zijn doelpunt met twee handen in de lucht op de achterlijn van de Haagse club. ‘Ik had geen energie meer om te rennen en te juichen dus ik dacht: ik gooi mijn handen maar in de lucht en wacht wel tot mijn teamgenoten naar mij toe lopen’, zei hij gevat. Daarna volgde een vingertje naar zijn opa. ‘Ik ging ‘naar veuren’, natuurlijk draag ik deze goal aan hem op.’
Duo onderwerp van gesprek
De Mol genoot de resterende vijftig minuten na van zijn heerlijke solo. ‘Ik zat met mijn hoofd in de wolken, daardoor leverde ik nog twee of drie ballen in’, lacht De Mol. ‘Gelukkig kon ik me dat permitteren, want we hockeyden de wedstrijd prima uit, mede door een sterk keepende Sander van Berkel.’
De reservedoelman verving Pirmin Blaak onder de lat en deed dat volgens De Mol meer dan verdienstelijk. ‘Na de wedstrijd ging het in de kleedkamer alleen maar over het optreden van Sander en natuurlijk mijn goal. Hij zat er gaaf in.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.