De dag dat Maradona in Buenos Aires bij het hockey was

Eerder dit jaar waren we in Argentinië voor de Pro League-wedstrijden van de Oranje-teams. Daar keken we terug op het bezoek van Diego Maradona aan de Hockey World League-wedstrijd Argentinië – Canada, inmiddels ruim vijf jaar geleden. Op de dag dat de voetballegende is overleden, publiceren we als eerbetoon nogmaals dit bijzondere verhaal. 

Met zijn hand wijst de Argentijnse speler Lucas Vila op het complex van Cenard in Buenos Aires naar de grond onder zijn voeten, naar het pad dat achter de hoofdtribune langs loopt. ‘Hier liep hij’, zegt hij met een grote glimlach en op een toon alsof hij weer even een klein kind is, in plaats van een volwassen man van 33 jaar oud. ‘Hier, precies waar wij nu staan.’

Ik kon het bijna niet geloven, maar het was echt Diego die de videotoren in klom. Juan Manuel Vivaldi, keeper van Argentinië

Onder de lat bij Argentinië stond op die 6 juni 2015 de vedette Juan Manuel Vivaldi, de keeper die nu zelfs op zijn veertigste nog altijd niet te stijf is om het doel van Argentinië te verdedigen. ‘Ik moest me natuurlijk focussen op de wedstrijd’, zegt hij. ‘Alleen: halverwege het tweede kwart ging dat bijna niet meer. Opeens zag ik hem. Aan de overkant, achter het andere doel. Ik kon het bijna niet geloven, maar het was echt Diego die de videotoren in klom.’

Er was een heuse VIP-ruimte voor Maradona en zijn meereizend circus in de videotoren ingericht, om te voorkomen dat het gewone volk op de legende zou afvliegen als bijen op honing. De liefde van de Argentijnen voor hun volksheld is onbeschrijfelijk. Ondanks zijn uitspattingen buiten het veld zijn ze nooit vergeten hoe hij zijn land in 1986 aan de wereldtitel hielp.

Als hoofdcoach van Gimnasia de la Plata, een degradatiekandidaat in de hoogste divisie, trekt hij momenteel als een attractie het land door. Bij elke uitwedstrijd wordt hij in het stadion van de tegenstander harder toegezongen dan spelers van de thuisclub. Maradona is waarschijnlijk de enige coach ter wereld voor wie elke wedstrijd een troon in de dug-out wordt neergezet. Niemand in Argentinië die het gek vindt.

Niemand keek meer naar ons, naar de wedstrijd. Iedereen was alleen maar geïnteresseerd in Diego. Lucas Vila, speler van Argentinië

‘De hele week hadden we al geruchten gehoord dat hij zou komen. Voor het begin van de wedstrijd begrepen we dat het vrijwel zeker ging gebeuren. Maar met Maradona weet je het nooit. Als hij zegt dat hij komt, betekent dat niet dat hij komt’, zegt Vila lachend.

Vila: ‘Het moment dat hij in het stadion arriveerde, herinner ik me nog goed. Het was in het tweede kwart, het stond 0-0. Hij liep hier achter de tribune langs, met al zijn bodyguards. Op het veld merkten we dat iedereen in het publiek ineens afgeleid was. Niemand keek meer naar ons, naar de wedstrijd. Iedereen was alleen maar geïnteresseerd in Diego.’

Halverwege het duel stond het 1-1. In de provisorische kleedkamer, een witte tent naast het veld, trok bondscoach Carlos Retegui volgens Vila en Vivaldi welgeteld drie minuten uit voor de wedstrijdbespreking. Als het er niet minder waren. Voor de resterende tijd had hij een verrassing in petto. Hij opende de flappen van de tent. Toen stond hij daar ineens, de grootste voetballer aller tijden.

Vivaldi: ‘Ik wist niet wat ik meemaakte. Mijn mond viel van verbazing wagenwijd open. Eén voor één gaf Diego iedereen een hand. Een hand en een omhelzing. Toen hebben we een rondje gemaakt en nam Diego het woord.’

Diego Maradona visited Argentina hockey team at half-time during Hockey World League #footballmeetshockey #HWL2015 pic.twitter.com/Ftbqc0nfE6

— Give Me Hockey (@hockeyind) June 7, 2015

De speech die Maradona gaf

Vivaldi: ‘Hij zei dat zijn vader ziek was en dat het heel slecht met hem ging. Het was een emotioneel moment. De tranen stonden in zijn ogen. Hij zei dat wij moesten winnen voor zijn vader en voor Argentinië. En dat we met passie voor ons vaderland moesten spelen. Dat had hij ook altijd gedaan, zei hij. Toen was de rust voorbij en gingen we terug naar het veld. We hadden er zoveel energie van gekregen, dat we de tweede helft geweldig speelden. We wonnen met 2-1.’

Het einde van de wedstrijd maakte Maradona niet meer mee. Een paar minuten voor het laatste fluitsignaal vertrok hij, om de menigte voor te zijn. ‘Zijn speech staat absoluut in de top vijf van mijn mooiste herinneringen binnen het hockey’, zegt Vila. ‘Iedere Argentijn droomt ervan ooit in zijn leven Maradona aan te raken. Ik heb het gedaan. Ik zal het nooit vergeten.’