Weken van de waarheid voor Oranje-benjamin Justen Blok

Het zijn de spannendste weken in zijn prille bestaan als tophockeyer. Het kan namelijk de drukste zomer ooit worden voor Justen Blok. Eentje die voor de twintigjarige verdediger van Rotterdam kan duren tot midden augustus. Of een die voor het EK al voorbij is.

Op deze dinsdag sjokt Blok als een van de laatsten uit de kantine van Papendal. Hij dolt wat met Jip Janssen en voelt zich zichtbaar op z’n gemak. Relaxed. Opvallend ontspannen in het epicentrum van de Nederlandse topsport.

Blok in actie tijdens de Pro League, tegen Groot-Brittannië. Foto: Willem Vernes

Churandy Martina en Estavana Polman

‘Ik ben hier nog niet zo vaak geweest. Een keer of drie’, vertelt Blok aan een van de houten picknicktafels. Hij kijkt over het uitgebreide complex. ‘Ik vind het bijzonder om hier te zijn. Het voelt anders dan trainen op Kampong of Amsterdam, omdat je ook andere sporters ziet. Sommigen ken ik alleen van tv. Henk Grol, Churandy Martina bijvoorbeeld. Of Estavana Polman. Allemaal sporters met hetzelfde doel: het straks zo goed mogelijk doen.’

En tussen die bekende sporters loopt dus ook deze zevenvoudig international die ooit – net als zijn ploeggenoot Thijs van Dam – begon bij Ring Pass. Die in de zomer van de vorige Olympische Spelen nog aanvoerder was van Nederlands Jongens B op een zeslandentoernooi in Antwerpen. En destijds tijdens ‘Rio’ met zijn familie nog gewoon op vakantie was in Italië.

‘Ik keek toen als fan. Hoopte dat Nederland zo ver mogelijk zou komen’, blikt Blok terug. ‘De jongens van Rotterdam kende ik al, omdat ik als A’tje al een paar keer met hen had getraind. Ik droomde er natuurlijk over dat ik ook een keer op een groot toernooi zou mogen staan.’

Foto: Willem Vernes

Aanval op de gevestigde orde

Dichterbij dan ooit is hij bij het realiseren van die ambitie. Op het vorige EK maakte hij geen kans, door een heupblessure. En vorig jaar vonden er natuurlijk geen toernooien plaats. Het leverde Blok een extra jaar op om ervaring op te doen en een aanval te doen op de gevestigde orde.

Hij heeft er een sterk seizoen opzitten bij Rotterdam, waar Blok samen met Tristan Algera de verdediging runde. Was bepalender, aanweziger. Liet zich vaker horen. En zette ook fysiek mooie stappen.

‘Ik ben belastbaarder. Kan meer minuten aan, meer wedstrijden in korte tijd.’ Een eigenschap die verdomd handig kan zijn op een toernooi. Dat weet-ie maar als te goed. ‘Natuurlijk heb ik hier bij Oranje een andere rol. Maar het heeft wel invloed op mijn spel. Ik hockey daardoor ook hier met meer vertrouwen. Weet wat ik kan. En ondertussen kijk ik bijvoorbeeld goed hoe Sander de Wijn hier onze verdediging neerzet. Die ervaring neem ik straks weer mee naar Rotterdam.’

Begin dit seizoen, spelend voor z’n club Rotterdam. Foto: Koen Suyk

Het woord ‘selectie’

Blok is een rustige prater. Niet iemand die hoog van de toren blaast, maar wel zelfbewust is. Gedecideerd. Nuchter, maar zeker niet emotieloos. Want ja, natuurlijk denkt, droomt en hoopt hij weleens hardop. ‘Ik weet ik dat het een paar héél mooie maanden kunnen worden of dat het ineens klaar kan zijn. Ik probeer om daar zo min mogelijk mee bezig te zijn. Dat werkt voor mij het beste.’

Aan de andere kant is hij natuurlijk geen robot en gaat het woord ‘selectie’ heus wel een paar keer per dag door z’n hoofd. ‘Voor mij is het belangrijkste dat ik alles aan doe om de toernooien te halen. Ik wil achteraf niet tot de conclusie komen dat ik het zelf ergens heb laten liggen. Dat mag het niet zijn. Ik wil mezelf niet laten zitten.’

Hij weegt even zijn woorden. ‘Als anderen beter zijn, het niet lukt en ik mezelf niets kan verwijten, dan is dat hartstikke balen, om het netjes te zeggen. Maar dan kan ik er wel mee leven, denk ik.’

Dat er voor hem wellicht na Tokio nog meer olympische campagnes volgen, interesseert ‘m nu niet. ‘Over drie jaar telt niet. Deze zomer. Daar gaat het om. Daar wil ik bij zijn, doe ik alles aan. Of ik nou 28 of 20 ben, dat maakt me nu echt niet uit.’

Ontbijtgesprek

En dat hij met een aantal jaren zeker tien jaar scheelt, is het veld geen issue. Lachend: ‘Maar ik merkte het vanochtend wel aan het ontbijt. Ik zat aan tafel met Mink van der Weerden en Taco van den Honert. Toen ging het over hun kinderen. ‘Over tien jaar vertel jij zulke verhalen aan de jonkies’, zei Taco, voor de grap. Ach, laat ik eerst maar bezig zijn met vandaag, deze week of komende maand. Zien we daarna wel verder.’