Pinoké-coach Sabel: ‘Stella begon steeds meer in zichzelf te geloven’

De vriendelijke stem van Daan Sabel klinkt steeds enthousiaster wanneer hij de kwaliteiten begint op te sommen van Pinoké-speelster Stella van Gils (21). Met één interland in de benen maakt de bescheiden middenvelder zich op voor haar eerste grote toernooi: het EK. Ruim vier lang is Sabel inmiddels haar coach bij Pinoké, waarvan twee jaar als assistent.

‘Ze is fysiek sterk.’
‘Ze heeft een versnelling in huis.’
‘Ze is technisch begaafd.’
‘Haar passes en haar aannames zijn goed.’
‘Ze heeft overzicht.’
‘Ze heeft oog om de bal te verleggen.’
‘Ze kan een man passeren.’
‘Ze kan give and go hockey spelen.’
‘Ze kan op meerdere posities uit de voeten.’

Oud-Pinoké-hoofdcoach Hans Oostindie met Stella van Gils. Foto: Koen Suyk

Vier jaar geleden stonden de tranen nogal eens in haar ogen wanneer we haar wisselden

Andere clubs trokken de afgelopen maanden al aan de frivole middenvelder, die een paar weken geleden aangaf ook volgend seizoen voor Pinoké te hockeyen. Ze is een kind van de club. Sinds de F’jes hockeyt Van Gils voor de Steekneuzen. In elke leeftijdscategorie speelde ze in het eerste jeugdteam. Als zeventienjarige maakte ze voor het eerst haar opwachting in Dames 1, toen Sabel nog assistent was van Hans Oostindie. Het maakt hem een geschikt persoon om over de stormachtige ontwikkeling van de kersverse international te vertellen.

‘Vier jaar geleden stonden de tranen nogal eens in haar ogen wanneer we haar wisselden. Dan was ze verdrietig dat het niet lukte wat ze in haar hoofd had. Of ze vond dat anderen beter waren’, vertelt Sabel. ‘Nu is dat volledig omgeslagen. Stella is veranderd in een zelfverzekerde speelster, die haar kwaliteiten op de juiste momenten etaleert.’

Stella van Gils als klein meisje in de jeugd van Pinoké. Foto: website Pinoké

Omslagpunt was het moment dat Annan haar vertrouwen in Van Gils liet blijken

Haar carrière verloopt niet bepaald via de geijkte paden. Drie seizoenen geleden speelde Van Gils in de Overgangsklasse, toen het één-na-hoogste niveau van Nederland. Niet één keer speelde ze een groot toernooi met een nationale jeugdselectie. Voor Nederlands Meisjes B en Nederlands Meisjes A viel ze telkens af. Met Jong Oranje mocht ze niet mee op trainingsstage.

‘Stella laat tijdens selectiemomenten niet altijd het beste van zichzelf zien. Ze is geen speelster die zegt: hallo, hier ben ik, geef mij die bal nu maar. Sterker nog, ik denk dat er een periode is geweest dat ze zichzelf afvroeg of dit wel was wat ze wilde’, zegt Sabel.

‘Het omslagmoment was afgelopen seizoen, toen Alyson vertrouwen in haar uitsprak en haar voor de potentialtrainingen selecteerde. Toen besloot Stella dat ze er honderd procent voor wilde gaan. Ze zette haar studie op een lager pitje en concentreerde zich een jaar lang zoveel mogelijk op hockey. Uit het feit dat ze vervolgens twee keer met Oranje de bubbel in mocht voor wedstrijden van de Pro League, putte ze veel vertrouwen. Ze begon steeds meer in zichzelf te geloven.’

Stella van Gils wordt geknuffeld door Caia van Maasakker. Foto: Willem Vernes

Ze heeft laten zien dat Alyson niet om haar heen kan

Sabel schetst het beeld van een bescheiden meisje, dat niet snel op de voorgrond treedt. Vooral op persoonlijk vlak is ze in zijn ogen enorm gegroeid. Tegenwoordig behoort Van Gils tot de leidersgroep van Pinoké. Ze is niet bang meer haar zegje te doen. ‘Als ik ernaar vraag kan ze aan de ene kant heel lief zeggen wat ze waardeert in mij, maar aan de andere kant durft ze tegenwoordig ook te zeggen waarin ik mezelf kan verbeteren. Wat ze bijvoorbeeld goed vindt aan de presentaties van Alyson en wat ik daarvan kan leren.’

Ook de stappen die ze de afgelopen periode als speelster gezet heeft, zijn reusachtig, benadrukt Sabel. ‘Vorig seizoen ging Stella in de eerste wedstrijd door haar enkel, waardoor ze een aantal weken niet kon hockeyen. Dat vond ik toen jammer, om het zo maar te noemen. Nu zou ik me kapot schrikken. Ik zou van harte hopen dat ze de volgende wedstrijd toch mee kan doen.’

Zondagmiddag zat Sabel in ieder geval watertandend voor de buis, toen zijn pupil debuteerde in Oranje. ‘Voor iemand die haar eerste interland speelde, speelde ze geweldig. Ze heeft laten zien dat Alyson niet om haar heen kan.’