De Terriërs op zoek naar eigen DNA in kelder Promotieklasse

Nul punten, nul goals. Het zijn de keiharde feiten voor het eerste damesteam van De Terriërs op dit moment. Geen enkel ander team in de topcompetities staat er zo penibel voor. Het seizoen is pas drie wedstrijden onderweg, maar toch rijst al de vraag: kan de Heiloose ploeg bijtijds het tij keren?

Al is de vergelijking misschien oneerlijk: de huidige positie staat in schril contrast met de hoogtijdagen van De Terriërs. In de gloriejaren, nu alweer (ruim) tien jaar geleden, promoveerde het dames-vaandelteam binnen een recordtijd vanuit de Derde Klasse naar de Hoofdklasse. Het geheim van toen? Misschien is dat wat bekend stond als ‘De Terriërs-mentaliteit’: altijd het meest fitte team zijn, fysiek spelen. Ook onderling hard naar elkaar zijn. Het doet denken aan de dames van Den Bosch, die zich mede dankzij die soortgelijke instelling de landstitels aaneen rijgen.

Vreugde bij De Terriërs in 2018, promotie naar de Promotieklasse is een feit.

Van de gouden generatie van toen is alleen Julia Gerritsen over. Zij speelde als reservekeepster een bijrol in de promotie naar de Hoofdklasse. In de slipstream van die succesjaren haakten Laura de Jager, Lynn Oosterveer en de huidige aanvoerster Ylene Sijnesael aan bij de Noord-Hollandse ploeg. Sijnesael en Oosterveer vertrokken na een paar jaar naar Bloemendaal om daar op het hoogste niveau uit te komen, maar keerden beiden terug. De groep is intussen aangevuld met een aantal speelsters van buitenaf en met jonkies uit eigen jeugd. De doelstelling van de geel-zwarten klinkt simpel: handhaven zonder nacompetitie te hoeven spelen. Maar voorlopig staat de ploeg stijf onderaan en is er volop werk aan de winkel om niet als nummer twaalf te eindigen.

Worsteling

Oosterveer (24) ziet met lede ogen aan hoe haar hernieuwde team worstelt met het maken van doelpunten, laat staan dat het punten behaalt: ‘Het geeft natuurlijk een rotgevoel om te verliezen en ook niet te scoren. We krijgen wel kansen, maar missen nog scherpte en de corner loopt ook niet lekker.’ De grote vraag is: hoe kan het team zichzelf uit het slop trekken?

Misschien ligt de oplossing wel in het terugvinden van De Terriërs-mentaliteit. Oosterveer weet er in elk geval alles van deze spirit. ‘Toen ik zelf als jonge speelster bij het team kwam, moest ik soms best even slikken. Ik was het niet gewend om op zo’n felle manier door teamgenoten te worden gecoacht. Uiteindelijk heb ik er juist veel van geleerd en gemerkt dat het werkt. We stonden bijvoorbeeld een keer met 2-3 achter en maar met negen speelsters op het veld en wisten toch met 4-3 te winnen. Daar kwam wel wat rauwdouwerij aan te pas.’

Lynn Oosterveer (links) in duel met Leonidas-speelster Babs Uijtdewilligen. Foto: Jan Lelieveldt

Vertrouwen

Oosterveer wil natuurlijk maar wat graag dat haar club de weg omhoog terugvindt. ‘Ik probeer mijn ervaring over te brengen op de jonkies en hen tegelijkertijd die De Terriërs-mentaliteit mee te geven. Hard werken, fel zijn, maar ook vertellen hoe ik mijn eerste jaren in het team heb beleefd.’ De Amsterdamse geeft de moed nog lang niet op.  ‘Ik ben ervan overtuigd dat we vroeg of laat punten pakken. De sfeer in de groep is goed en aan inzet ontbreekt het niet. Het is vooral een kwestie van de puntjes op de i zetten.’

Zondag wacht Nijmegen, dat nu vijfde staat. ‘Met Nijmegen hebben we het vaak moeilijk, maar als ik kijk naar hoe we trainen heb ik alle vertrouwen in de wedstrijd. En als je de uitslagen tot nu toe ziet, kan elke wedstrijd in feite alle kanten op gaan.’ Eén ding weten ze in elk geval in Heiloo: met een flinke dosis De Terriërs-mentaliteit kunnen er mooie dingen gebeuren…