Waarom koploper ‘Leo’ als leeuwen voor elkaar vecht

Met vijftien uit vijf doet geen enkele damesploeg uit de Promotieklasse het op dit moment beter dan Leonidas. Maar wie denkt dat de Rotterdamsen nu kapsones krijgen, heeft het mis. ‘Ons credo is: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.’

Ruim twee jaar geleden promoveerde Leonidas van de Overgangsklasse naar de Promotieklasse. In de zomer die volgt, slaat voor ‘kind van de club’ Emma Groenewold (22) het noodlot toe: tijdens een training scheurt ze haar kruisband af. Weg seizoen. Weg spelen op een hoger niveau. Haar team speelt intussen niet slecht en eindigt in beide coronaseizoenen in de middenmoot. Terwijl de aanvaller zich week in, week uit op haar revalidatie richt, traint ‘Leo’ voor zover mogelijk door in de periodes zonder wedstrijden. Basistechnieken aanscherpen. Plezier maken op het veld. Met resultaat: Groenewold is sinds dit seizoen weer fit en het vaandelteam presteert beter dan ooit. Hoe krijgen ze dat voor elkaar?

Hecht en sterk in de breedte

‘Als team zijn we superhecht’, vertelt Groenewold. ‘Trainen voelt als een feestje. Bijna iedereen komt standaard minimaal twintig minuten te vroeg. In de kleedkamer is het meteen gezellig: muziekje aan, bijkletsen en intussen omkleden.’ Eenmaal op het veld gaat de knop om: ‘We doen het nu dan wel goed, maar weten ook dat we elke week in feite opnieuw moeten beginnen. Het komt ons niet aanwaaien, we werken er hard voor en willen elke week beter worden.’

Emma Groenewold (links) in duel met HBS-speelster June van Westing. Foto: Jan Lelieveldt

Vanaf de zijlijn zag de geboren Rotterdamse hoe iedere teamgenoot enorme sprongen maakte in de afgelopen twee jaren. ‘Zelfs de beste speelster is gegroeid in haar spel. Van het door blijven trainen en het accent op de basis leggen, zijn we als team en individueel dus beter gaan hockeyen. En waar er voorheen nog wel flinke niveauverschillen waren, is de hele selectie nu ijzersterk. We hebben in feite 22 speelsters die in de basis kunnen spelen.’

Leo-cultuur

Voor de studente, die komend studiejaar aan een master Biomedical Engineering aan de TU Delft wil beginnen, betekende de eerste wedstrijd van dit seizoen ook de eerste wedstrijd in de Promotieklasse. ‘Ik stond aanvankelijk onwennig op het veld. De wedstrijd tegen De Terriërs wonnen we met 6-0, maar ging in een waas aan mij voorbij. Gelukkig krijg ik de tijd om er weer in te komen.’ Haar staat van dienst bij de club en betrokkenheid bij het team – ook in de tijd dat ze vanaf de zijlijn moest toekijken – spelen bij dat laatste ongetwijfeld een rol. Groenewold is één van de vele speelsters in het team die bij de club zelf is opgeleid. Elk jaar stromen er jeugdspelers door die de kans krijgen het op seniorenniveau te laten zien. ‘Daarom zijn we misschien ook zo hecht. We kennen elkaar vaak al jarenlang en zijn goede vriendinnen. Nieuwkomers van buiten proberen we zo goed mogelijk te betrekken en hen de ‘Leo-cultuur’ mee te geven. Wees jezelf, dan vind je vanzelf je plek. Met stoerdoenerij hebben we niets. We schreeuwen nu ook niet van de daken dat we nu wel even kampioen gaan worden.’

Groenewold (rechts) met haar teamgenoot Danouk Stet. Foto: Jan Lelieveldt

Haar coach Jordy van der Waart onderschrijft dit. ‘Hockeyen op hoog niveau vinden we belangrijk, maar wel de belangrijkste bijzaak. Naar elkaar omkijken, hoort er zeker ook bij. Emma is daarin een cultuurbewaker. Ze is ook in de tijd dat ze niet kon spelen altijd betrokken en positief gebleven. Nieuwe speelsters heeft ze gemotiveerd en helpen integreren en dat terwijl ze zelf een loodzware weg heeft moeten bewandelen. Zij is een echte verbinder.’

Bijzaak of niet: met Groenewold nu weer in de spits staan de Leoniden fier aan kop van de Promotieklasse. Huizen zal hen in de zesde speelronde gretig opwachten. ‘Als team willen we er elke week staan, ook tegen Huizen. En als we – zoals de afgelopen wedstrijden – met passie en plezier spelen, ieder z’n ding doet en we ons aan de afspraken houden, kunnen we iedere tegenstander verslaan.’