Ander shirt, geleend broekje: de terugkeer van Bob de Voogd bij OR

Het was een vertrouwd beeld. En toch ook weer niet, omdat hij al jaren niet in de zaal had gespeeld. Bob de Voogd, op het veld actief voor het Belgische Braxgata, trok zondag het shirt van zijn oude liefde Oranje-Rood weer aan. Het was de aftrap van een geplande mini-reünie.

Op zijn broek staat nummer 15. ‘Een beetje te klein, maar dat maakt niet uit. Die is eigenlijk van Phil Roper.’ Op zijn rug prijkt een grote 2. ‘Geen idee van wie die is. Er staat geen naam op.’ Een triomfantelijke lach: ‘Maar hey, ik heb mijn eigen shirt ook mee. Een witte. Die had ik nog. Ik hoop dat ik die in de tweede wedstrijd aan kan doen.’

Helaas voor De Voogd trad Oranje-Rood tweemaal aan in het thuistenue. Het witte shirt bleef dus onaangeraakt in z’n tas. Hij werd bij zijn zaalrentree meteen gebombardeerd tot aanvoerder, zo was te zien aan het minuscule stukje tape dat om het geleende shirt zat. Dat De Voogd zondag terugkeerde bij de club waarvan hij in 2019 afscheid nam, kwam eigenlijk door zijn oude maatje Sander Baart. ‘Baartje vertelde over het zaalseizoen. Dat er veel jongens weg waren door hun nationale teams. Dat ze niet alleen op de A’tjes konden leunen. En dat ze probeerden om er toch wel een mooi team neer te zetten. Het toch een soort van serieus nemen.’

Captain De Voogd geeft aanwijzingen langs de lijn. Foto: Frank van der Leer

De reünie van de oude helden

Want De Voogd is niet de enige die een berichtje kreeg van Baart, die in de zaal een soort dubbelrol vervult als speler/coach. Ook een ander boegbeeld, niemand minder dan Mink van der Weerden, werd gestrikt voor het winterseizoen. Thomas Briels, in veld nog altijd actief voor OR, staat ook op de lijst.

Die mini-reünie had nog mooier kunnen zijn, als ook Niek van der Schoot had toegehapt. Helaas bleek publiekslieveling ‘Nigel’ te druk met zijn gezin en andere activiteiten. ‘Ik geloof dat-ie vandaag een marathon loopt in Malaga’, lacht De Voogd. ‘Ik vind het vooral weer heel leuk om met die oude boys op het veld te staan.’

Op de bank samen met Max Kuijpers. Foto: Frank van der Leer

Helaas voor De Voogd was hij zondag de enige routinier die z’n gezicht liet zien in de het zaalhockeycomplex in Delft. ‘Mink is net vader geworden. Baartje was ziek. Thomas kiest z’n momenten. Ach, het komt nog wel. Ook vandaag hadden we een mooi groepje.’

De Voogd licht er nog eentje uit. ‘Heb je Tanguy Clement gezien? Da’s een teamgenootje van mij bij Braxgata. Stond achterin, met een groene stick. Ik heb hem vroeger altijd getraind bij de hockeyacademie van Oranje-Zwart. Hij woont in Turnhout en kwam ook altijd bij ons kijken. Het was altijd zijn droom om mee te doen. Mooi dat het zo uitkomt.’

Het taaie reizen

De Helmonder, inmiddels 33 jaar, had ook kunnen zaalhockeyen met Braxgata. ‘Maar we spelen op het tweede niveau. Dan sta je dus echt…naja, ik had er geen zin in. En iets minder gereis is ook wel lekker. Hoewel, vandaag naar Delft. Over een paar weken naar Purmerend. Dat is bijna net zo ver.’

De Voogd kan nog lachen na de nederlaag tegen Rotterdam. Foto: Frank van der Laar

Ver. Dat is het reizen tussen zijn club, huis en werk ook geworden. De driehoek Antwerpen-Helmond-Venray kost hem veel kilometers. ‘Ik heb het leuk hoor. Mooi team, goed niveau. Maar de combinatie tussen mijn gezin, werk en hockey, da’s wel taai. Ik probeer daar een balans in te vinden. Op veel dagen zit ik twee uur in de auto. Dan denk je daar wel over na. Momenteel heb ik het ervoor over. Ik vind het hockey nog te leuk.’

Zondag was het vooral weer even wennen. ‘Ik zou niet weten wanneer ik voor het laatst in de zaal heb gespeeld. Dat kan zomaar zeven jaar geleden zijn. Ik heb nog meegedaan toen er met een speler minder werd gespeeld. Dat weet ik nog. Wanneer was dat?’

Ook De Voogd moest er zondag aan geloven. Het was old school balken sjouwen in Delft. Foto: Frank van der Leer

In de openingswedstrijd tegen Rotterdam moest De Voogd even bij de scheidsrechter navragen waar hij mocht staan, toen OR een corner tegenkreeg. ‘Blijkbaar moet je, als je niet op de achterlijn staat, in de cirkel van de tegenstander zijn. Wist ik niet. De regels veranderen ook best wel vaak. Ik dacht dat ik op de middenlijn moest staan.’

De Voogds hernieuwde kennismaking met het indoorhockey eindigde zoals dat alleen in de zaal kan. Na de 7-1 nederlaag tegen Den Bosch stond de tweevoudig olympiër gebroederlijk met zijn ploeggenoten en tegenstanders te sjouwen. Vlak voor vijf uur lagen alle balken keurig op de kar.