Kalfsterman (Were Di): ‘Elf wedstrijden om gras op te vreten’

Het seizoen van Were Di is tot nu toe niet bepaald om over naar huis te schrijven. Alleen de allereerste pot in de Promotieklasse, tegen Almere, zette de Tilburgse ploeg in winst om (0-2). De overige tien wedstrijden gingen verloren. Aan de nieuwe coach Peter Kalfsterman de schone taak om een rampseizoen te voorkomen.

Ook Kalfsterman, de opvolger van de opgestapte John Bessell, beleeft niet het meest glorieuze seizoen uit zijn lange coachloopbaan. De voormalige keeper begon het seizoen bij de mannen Leiden, waar hij al drie jaar coach was. Maar halverwege de eerste seizoenshelft moest hij, voor hem vrij plots, zijn spullen pakken bij de Overgangsklasser. ‘Tot de laatste minuut heb ik daar met ongelooflijk veel plezier gewerkt’, aldus de ervaren coach, die eerder de heren van Gooische, Klein Zwitserland en Voordaan onder zijn hoede had. ‘Ik zeg nog wel een keertje wat ik er verder van vind.’

Echte liefhebbers

Al snel kreeg Kalfsterman zicht op een nieuwe klus. ‘Mijn vertrek bij Leiden en het nieuws dat Were Di iemand zocht vanaf de winter, kwam min of meer op het zelfde moment. Verschillende mensen om mij heen suggereerden al of ik de vrijgekomen plek bij Were Di kon invullen. En niet veel later belde die club inderdaad met de vraag of ik interesse had.’

De club en coach waren er snel uit. Ook zocht Kalfsterman contact met een aantal spelers, waaronder de routinier Maikel Brekelmans, die al zeventien (!) jaar tot het eerste behoort en in een grijs verleden een interland speelde. ‘Ik had meteen een goed gevoel. Het zijn échte liefhebbers. Zij betalen contributie, combineren hockey met werk en studie en van hen wordt verwacht dat ze een bijdrage aan de club leveren, bijvoorbeeld door het geven van trainingen. Dat is heel anders dan bij een club als Schaerweijde, ook een promotieklasser, met zelfs professionele spelers die hockey als werk beschouwen.’

Maikel Brekelmans speelt al zeventien jaar in Were Di Heren 1.

Uniek in Brabant

Een goed gevoel dus. Maar ook de loodzware taak om degradatie te voorkomen. Were Di staat met drie punten met afstand laatste. Het gat met nummer elf Qui Vive is vier punten. ‘Dat is een uitdaging. Tegelijkertijd valt er niets te verliezen. De club heeft mij twee opdrachten meegegeven: proberen erin te blijven en, zeker als dat niet lukt, het team bij elkaar te houden. Wij zijn het enige herenteam in Brabant dat Promotieklasse speelt, tegenover drie Hoofdklasse-ploegen en vijf clubs die in de Overgangsklasse uitkomen. We willen graag die unieke positie behouden.’

Het aantrekken van Kalfsterman is niet de enige verandering binnen de staf van Were Di. Hij krijgt hulp van klinkende namen als oud-internationals Mink van der Weerden, die de cornertrainingen geeft, en Marcel Balkestein die zich net als bij de Oranjemannen op de verdedigers richt.

Balkestein als ‘defensiespecialist’ bij Oranje. Foto: Koen Suyk

Niets is onmogelijk

Volgens Kalfsterman staan zijn mannen te trappelen om aan de bak te gaan. ‘Sinds half januari mogen we weer trainen na vijf uur. Op dat moment begon onze voorbereiding op de tweede seizoenshelft. Het team bruist van energie. Oefenwedstrijden hebben we nog niet gespeeld, maar onze doelen zijn al gesteld. We willen de play-outs halen en, als dat lukt, die winnend afsluiten. In het verleden heb ik met Gooische en KZ ook wel eens stijf onderaan gestaan in de winterstop en handhaafden we ons uiteindelijk. Dat trucje herhaal ik bij Were Di natuurlijk graag.’

Ook bondscoach van Denemarken

Degradatie of niet: Kalfsterman blijft hoe dan ook nóg een seizoen hoofdcoach van de Tilburgers. Een functie die hij combineert met de rol van bondscoach van Denemarken op het veld en in de zaal. ‘Dat doe ik nu tweeënhalf jaar. Helaas ging ook ons EK (op het derde Europese niveau, red.) niet door. Verder ga ik naar Denemarken als we niet trainen en spelen met Were Di.’

Peter Kalfsterman als coach van Denemarken in de zaal. Foto: Martin Rejnard Olsen

Voorlopig richt Kalfsterman zijn vizier op Were Di. ‘We hebben nog elf wedstrijden om het gras op te vreten. Handhaven wordt moeilijk, maar hockeyen kunnen de jongens. Nu nog punten binnenhalen.’