Over exact honderd dagen gaat het WK voor vrouwen in Spanje en Nederland van start. Een mooi moment om vanaf nu in de rubriek WK Parels opvallende, ludieke en bijzondere verhalen uit de rijke WK-historie van de Oranje Dames te vissen. We slaan af met Nelleke Brenninkmeijer-van Kollenburg, die in de WK-finale van 1974 het winnende doelpunt maakte tegen Argentinië (1-0).
Het WK 1974 voor vrouwen in het Franse Mandelieu was het eerste officiële WK onder de vlag van wereldhockeybond FIH. De Oranjevrouwen waren favoriet voor de wereldtitel geworden dankzij een indrukwekkende 0-2 zege op grootmacht Engeland op het heilige gras Wembley, voor 60.000 uitzinnige scholieren.
In die wedstrijd op 9 maart 1974, waarin Oranje voor het eerst wist te winnen op Engelse bodem, maakte Nelleke van Kollenburg haar debuut voor het Nederlands elftal. Negen dagen later maakte ze in Mandelieu ook haar debuut op het eerste échte wereldkampioenschap. Daarin speelde ze als centrumspits uiteindelijk een glansrol zoals Marco van Basten die had in het Oranje op het EK 1988 in West-Duitsland.
Er ging altijd een pak cornflakes mee naar wedstrijden waarin sigaretten verstopt zaten Nelleke Brenninkmeijer-van Kollenburg
‘Net als Van Basten begon ik het toernooi als reserve’, weet de voormalige Bossche lerares Brenninkmeijer-Van Kollenburg nog maar al te goed. ‘Ook José Poelmans, toen onze meest ervaren speelster, begon in de eerste wedstrijd tegen Spanje (2-0 zege) op de bank. Dat vonden we maar raar. Het had waarschijnlijk met mijn debuut op Wembley te maken. Daar liep ik erbij als een kip zonder kop. Ik moest wennen aan het oorverdovende lawaai, de rol van de ballenmeisjes… ik liep daar compleet verdwaasd rond.’
Het Oranje van 1974, met op de onderste rij zittend op één knie Nelleke Brenninkmeijer-Van Kollenburg.
Brenninkmeijer-Van Kollenburg kreeg in de twee volgende poulewedstrijden wél speeltijd, maar bleef in de afsluitende groepswedstrijd tegen India opnieuw zeventig minuten lang op de bank. Oranje verloor dat belabberde duel met 1-0, tot grote woede van bondscoach Rietje Küper. Ondank de nederlaag stond Oranje in de halve finale, maar van een feeststemming in het Nederlandse kamp was geen sprake. De speelsters kregen op de rustdag zelfs een pittige straftraining voor hun kiezen.
‘Op de avond vóór de halve finale tegen West-Duitsland heerste er nog steeds een grafstemming in de groep’, herinnert Brenninkmeijer-Van Kollenburg zich. ‘Totdat bestuurslid Koos Idenburg zich ermee bemoeide. Die zette ineens een paar flessen wijn op tafel om de sfeer erin te krijgen. Dat werkte. Er werd gedronken en gerookt. Suzan Bekker nam altijd een pak cornflakes mee naar wedstrijden waarin ze wat sigaretten verstopte.’
Derde verlenging in de finale
Met de halve finale ging het WK voor Brenninkmeijer-Van Kollenburg pas écht van start. Als herboren speelde ze tegen de Duitse vrouwen een geweldige wedstrijd, waarin ze met een heerlijke assist Cora de Grooth in staat stelde de winnende goal (1-0) te maken. ‘Ik blij en Cora blij, want zij scoorde echt nóóit.’ Het bevrijdende doelpunt van De Grooth zou inderdaad haar enige interlandtreffer blijven.
In de finale tegen het sterke Argentinië eiste Brenninkmeijer-Van Kollenburg zelf de hoofdrol voor zich op. Na zeventig minuten was er niet gescoord, zodat verlenging van twee keer 7,5 minuut de beslissing moest brengen. Omdat die ook geen treffer opleverde, werd ook nog een derde verlenging gespeeld. Daarin deelde de spits van Oranje in de 92ste minuut de genadeklap uit: ze werd diep gestuurd door een pass van Wilma Koopman, passeerde twee tegenstanders en schoot de bal langs de stickkant van de uitkomende Argentijnse keeper in het doel. Wat een moment om je eerste doelpunt in Oranje te maken.
Bijna gewurgd
‘Ik werd zowat gewurgd door mijn teamgenoten, zo blij was iedereen. Ze namen me op de schouders, het was één groot feest. Beelden van die winnende goal heb ik nooit teruggezien, maar ik kan me alles gelukkig nog levendig herinneren. Ik vergeet dat doelpunt nooit meer.’
Nelleke Brenninkmeijer-Van Kollenburg op de schouders na de gewonnen WK-finale van 1974.
1 Reactie
nicbel
Mooi verhaal en goed dat er weer tijd is voor een terugblik. Het programma boekje van de wedstrijd Engeland-Nederland (niet zo belangrijk, maar de datum was niet 8 maar 9 maart 1974) geeft de volgende introductie bij Miss Nel van Kollenburg: "Assistant in a deaf-mute institute. This speedy Dutch girl hopes to obtain her first full cap this afternoon". En zo geschiedde !!