Mette Winter: ‘Ik moet soms wat egoïstischer zijn’ 

Haar verhaal is bijzonder. Dat van Mette Winter (19), de spits uit Deventer. Speelde afgelopen zomer nog het EK-18 in Valencia, maar mocht door een blessure bij Sosha Benninga aansluiten bij de trainingsgroep van Jong Oranje. Ze haalde de selectie en is nu bezig aan haar tweede toernooi binnen één jaar. 

‘Wil je het interview nu, of wil je eerst nog even pielen?’, was zaterdagmiddag de vraag die Jong Oranje-manager Wietske de Ruiter stelde aan de tiener, vlak na de training in Potchefstroom. Iedereen die Winter kent, weet het antwoord.

‘Ik blijf nog even pielen. Sorry, dat doe ik het liefste.’ 

Zo hard mogelijk op goal slaan. Een balletje in de lucht van haar backhand naar haar forehand halen. Op de gekste manieren hooghouden. Dan is Winter in haar element. Zonder daarmee in de schijnwerpers te willen staan. De trukendoos die ze tijdens de training van de Jong Oranje Dames in Potchefstroom opentrekt, zien we zelden van haar tijdens een wedstrijd. En dat is precies hoe Winter is. Ze treedt niet snel op de voorgrond.

Winter in actie tegen Zimbabwe. Foto: Frank Uijlenbroek

‘Niet bezig met wat anderen vinden’

‘Ik ben introvert. En nuchter’, vertelt Winter. Dat is onderdeel van haar karakter. ’Ik maak me niet zo snel druk. Als ik een fout maak, probeer ik het opnieuw. Die houding heeft me gemaakt wie ik ben. Ik trek mijn eigen plan en ben niet zo bezig met wat anderen vinden.’ 

Winter loopt al van kleins af aan rond op het hockeyveld. Met een moeder – die eveneens uitkwam in de Hoofdklasse en later haar coach was bij Deventer – kon ze eigenlijk niet anders dan ook maar te gaan hockeyen. Haar hele leven staat ze al in de spits. Werd als broekie door haar extreme talent vervroegd doorgeschoven en kreeg toentertijd als taak maar lekker te gaan pielen in de cirkel. Na jaren te hebben gepield bij Deventer, waar ze in de B-jeugd de finale van het landskampioenschap haalde, verkaste ze naar Zwolle. Uiteindelijk belandde ze na een jaar in de Hoofdklasse bij SCHC, waar ze inmiddels al weer bezig is aan haar derde seizoen. En nu vinkt Winter dus binnen een jaar twee Oranje-toernooien af.

Mette Winter wordt gefeliciteerd met haar treffer. Foto: WorldSportPics/Frank Uijlenbroek

‘Ik dacht dat ik het WK nooit zou halen’, geeft Winter toe.  ‘Toen ik gevraagd werd om aan te sluiten bij de trainingsgroep, wilde ik vooral lekker hockeyen. Ik ging er open in. Ik moest wel echt even mijn plekje vinden hier’, gaat ze verder. ‘Ik ben een stukje volwassener geworden. Ik kende eigenlijk nog niemand, op een paar meiden na. Ik ben een rustig persoon. Moet me eerst ergens op mijn gemak voelen. Dat ben ik inmiddels. Dan ben open en maak ik grapjes.’ 

Scoren is niet haar grootste kracht

Ook is ze kritisch. Met drie treffers na vier WK-duels vindt ze dat ze niet voldoende goals gemaakt heeft. ‘Maar’, relativeert ze, ‘daar ligt mijn kracht ook niet. Ik moet het hebben van mijn voorzetten, mijn acties. Laat Jip [Dicke] al die ballen er maar in meppen. Dat vind ik helemaal prima. Ik juich wel leuk mee.’

En juist dat recept – een actie van Winter en doelpunt van Dicke – is een succes in Zuid-Afrika. Winter houdt ervan om de achterlijn op te zoeken. Het liefst via de linkerkant van de cirkel. Dat is haar actie. Versnellen en voorgeven. En wanneer iedereen denkt dat ze zich vastloopt, lukt het haar toch. 

Ik kan overzicht in de cirkel bewaren. Nog net dat ene passje zien. Maar dat is tegelijkertijd ook mijn valkuil. Soms moet ik wat egoïstischer zijn als spits. Mette Winter

‘Dat is inderdaad mijn favoriete actie. Maar hier fluiten ze regelmatig voor stick afhouden. Ik heb mijn actie aan moeten passen. Mijn kracht zit niet in het afronden. Ik kan juist het overzicht in de cirkel bewaren. Nog net dat ene passje zien. Maar dat is tegelijkertijd ook mijn valkuil. Soms moet ik wat egoïstischer zijn als spits.’

Winter mag dan bescheiden zijn, haar ambities op dit toernooi zijn meer dan helder. ‘Ik wil goud halen. Goud is oprecht het enige wat telt. Dat is mijn droom.’