WK Parels: Argentijnse middelvingers en scheldpartijen

Over 64 dagen gaat het WK voor vrouwen in Spanje en Nederland van start. In de rubriek WK Parels vissen we opvallende, ludieke en bijzondere verhalen op uit de rijke WK-historie van de Oranje Dames. In de derde aflevering aandacht voor de hectiek rond de WK-finale van 2010, toen de Oranje Dames op Argentijnse bodem onderuit gingen tegen het gastland (3-1).

Het WK van 2010 in Rosario was het laatste toernooi waarbij de Oranje Dames zich níet tot wereldkampioen kroonden. In de twee edities erna – in 2014 in Den Haag en in 2018 in Londen – was Nederland telkens ongenaakbaar. Dat Oranje in Rosario naast de wereldtitel greep, was gezien de omstandigheden niet eens zo raar. De ploeg van toenmalig bondscoach Herman Kruis had niet alleen tegenstanders op het veld, maar ook op de tribunes en zelfs ver daarbuiten. Alles en iedereen was vóór Argentinië, maar zeker ook tégen Oranje.

In die vijandige sfeer ging het al in de beginfase mis voor Oranje. De Argentijnse vrouwen hadden na acht minuten een comfortabele 2-0 voorsprong te pakken via Carla Rebecchi en Noel Barrionuevo (strafcorner). Tien minuten na rust deed Maartje Paumen via een strafcorner wat terug. Rebecchi besliste het duel een kwartier voor tijd met haar tweede treffer.

Argentinië en Nederland maken zich op voor de volksliederen in Rosario. Foto: Koen Suyk

Lidewij Welten, Ellen Hoog en Naomi van As waren op 11 september 2010 van de partij in de WK-finale. Op deze site bespraken ze de afgelopen jaren al eens hoe pittig de omstandigheden in Rosario waren. In het hockeymaffe Argentinië werd er alles aan gedaan om de Oranje Dames van de wijs te brengen.

Welten: ‘We merkten goed dat we de finale tegen Argentinië ín Argentinië speelden. Het begon al een aantal uur voor de wedstrijd, toen we in het hotel wilden gaan eten. Het eten was er niet. Ze hadden het verkeerd begrepen, zeiden ze. Twee weken lang was het goed gegaan, maar op de dag van de finale hadden ze het opeens verkeerd begrepen en kwam het eten te laat. Even later moesten we opgehaald worden door een bus, maar die kwam ook te laat. Heel toevallig allemaal.’

Middelvingers

‘Normaal gesproken stonden de mensen langs de weg te zwaaien naar ons als wij met de bus langsreden. Nu staken ze hun middelvinger op en scholden ze ons uit. Het stadion was een heksenketel. Bij het volkslied van Argentinië stonden mijn haren rechtovereind. Iedereen op de tribune zong met zo veel passie mee. Dat was niet normaal. Ze sprongen, zwaaiden en hingen in hekken.’

Ellen Hoog: ‘We liepen het veld op en we konden elkaar niet eens verstaan. Zó veel herrie maakten die Argentijnen. Ze stonden te springen op hun stoelen dat ik dacht: als die tribunes maar niet instorten. En hun volkslied… Zó passievol zong iedereen mee. Daar waren wij echt van onder de indruk.’

Ramvolle tribunes tijdens de WK-finale van 2010 in Rosario. Foto: Koen Suyk

Argentijnse haat

Naomi van As: ‘We speelden in het hol van de leeuw: iedereen haatte ons. Al die fans gingen voor honderd procent achter hun land staan. Dansen, zingen en springen dat ze deden. En dat bijna de hele wedstrijd. Persoonlijk vond ik het best leuk. Al die mensen die tégen ons waren; ze maakten iets in mij los. Ik kreeg er extra energie van.’

Welten: ‘We kwamen met 2-1 achter. Daarna waren wij aan het drukken, maar Argentinië wilde ook scoren. Het was aanval tegen aanval. We wisten dat er een doelpunt ging vallen, óf bij ons, óf bij hen. Uiteindelijk kregen we een strafbal tegen. Toen die erin ging, was het klaar.’

Sportieve wraak in 2014

De Oranje Dames namen in 2014 WK-revanche voor de nederlaag in Rosario. Toen zorgden Kim Lammers (twee doelpunten), Maartje Paumen en Xan de Waard (met haar eerste interlandgoal) voor een 4-0 zege op Argentinië in de halve finale. Bij Las Leonas kampte achtvoudig Wereldspeelster van het Jaar Luciana Aymar toen met een hamstringblessure, waardoor de ploeg ernstig verzwakt was. Later dat jaar nam Aymar met winst in de Champions Trophy afscheid van het tophockey.